Δημήτρης Κατσούλας

Τα σημάδια στο κορμί μου από το σφίξιμο της τελευταίας αγκαλιάς του αποχωρισμού μας προχθές καθώς και το κραγιόν στ’ αριστερό μου μάγουλο, ακόμα είναι νωπά, Δέσποινα. Καθόλου δεν μετάνιωσα για την αυστηρότητα την οποία σου επέδειξα όταν ενθουσιασμένη μου είπες: ‘Δημήτρη μου, αγόρασα μηχανή, τώρα τις ελεύθερες ώρες μου μετά το θεατρικό σανίδι θα τις διαθέτω για βόλτες ως την παραλία της Καλαμάτας, θ’ ανεβαίνω ως τα όρια των νομών Μεσσηνίας- Αρκαδίας, κι έτσι κι έχω ολόκληρο απόγευμα ελεύθερο, θα πετάγομαι κι ως το κάστρο της Πύλου, εκεί από όπου μου έδειχνες απέναντι την Σφακτηρία αλλά ποτέ δεν το τολμήσαμε να πάμε οι δυο μας μονάχοι…’.  

Τα όνειρά σου και τα σχέδια που έκανες για τον επερχόμενο χειμώνα Δέσποινα αγάπη μου, κόπηκαν μονοκοπανιά και σε μια στιγμή μέσα με το θεριό την μηχανή δίπλα σου να μουγκρίζει ακόμα ενώ εσύ παραδιδόσουν στον Θεό  ψυχή μου! Δεν πρόλαβα κιόλας να σε γνωρίσω με την αγαπημένη μας τραγουδίστρια την οποία πέρα από τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα της που τόσο εκτιμούσες, θα άρχιζες κάποια στιγμή και τις τεχνικές της αναπνοής μαζί της όπως μου είχες πει, αν κι εγώ περιττό το έβρισκα καθότι της υποκριτικής παιδί κι εσύ τις γνώριζες πολύ καλά μάλιστα.

Τα μαύρα χαμπέρια τα έμαθα σχεδόν μισή ώρα πριν φθάσω στο αεροδρόμιο της Αθήνας Δέσποινά μου από την φίλη μας την Ιοκάστη. Τώρα κάθομαι αποσβολωμένος σε μια γωνιά και θυμωμένος με τα πάντα σιχτιρίζω την ώρα που είπα: ‘Αρκετά έμεινα Δέσποινα, πρέπει την Πέμπτη να είμαι στη δουλειά’. Κι αντί κι εσύ να θύμωνες και να μου ‘κλεινες την πόρτα, ως άγγελος που ήσουν καθόλου δεν αντέδρασες, παρά μόνο: ‘Όπως εσύ κρίνεις Δημήτρη, ζωή μας έδωσες με τον ερχομό σου, να πας αγόρι μου, σε περιμένει και η Μάριον με την Deema. Ρυθμίστε το πάντως και κάπου εκεί προς Τα Χριστούγεννα να σας βλέπαμε ξανά…’, μου είπες. 

Με συγχωρείς αγάπη μου που δεν έκλαψα μαθαίνοντας το απρόοπτο παρά πάγωσα μόνο εν αντιθέσει με την Μάριον που από την άλλη μεριά του σύρματος του τηλεφώνου τα αναφιλητά της και οι φωνές της παρά λίγο να σηκώσου όλο το αεροδρόμιο στο πόδι.

Αναπαύσου τώρα Ακριβή μου Δέσποινα στα πάτρια χώματα της Μεσσηνιακής μας γης. Η αγαπημένη μας Αγγελική τραγουδά για ‘σένα. Σου υπόσχομαι ότι κάποια στιγμή κι εσύ θα είσαι παρούσα σε κάποια της παρουσία ασχέτως της καταστάσεως στην οποία θα ευρίσκεσαι Δέσποινά μας. Καλό Ταξίδι ανάμεσα από αγράμπελη, λεμονανθούς κι ολάνθιστους μπαξέδες να διαβαίνεις φίλη μας πανάκριβη.