Δημήτρης Κατσούλας

Δημοσκοπήσεις γίνονταν, γίνονται και θα εξακολουθούν να υφίστανται διότι αποτελούν τις επιστημονικές εκείνες μεθόδους βάσει των οποίων γίνεται η αποτύπωση ή η καταγραφή συμπεριφορών ομάδας ή ομάδων σε μια κοινωνία με σκοπό την διερεύνηση της κοινής γνώμης ως προς τα πού αυτή κινείται ή τείνει να κινηθεί, εξάγοντας τα αντίστοιχα συμπεράσματα. Υπόψη ότι στα συρτάρια των πολιτικών αρχηγών υπάρχουν δημοσκοπήσεις οι οποίες ποτέ δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και τούτο για ευνοήτους λόγους. Η ιδία τακτική (της μη δημοσιοποίησης δηλαδή) ακολουθήθηκε και κατά την δεύτερη διεξαγωγή των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και εκ των προτέρων και με δεδομένη την υπεροχή του από την πρώτη Κυριακή  προδιαγραφόταν η επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη. 

Η εκφρασθείσα αλλά και καταγραφόμενη στα πρόσωπα όσων υπεστήριζαν την Έφη Αχτσιόγλου δυσαρέσκεια, είναι κάτι παραπάνω από την αναμενομένη. Ουδείς μπορεί πλέον να κοντρολάρει την πικρία του, σε όσους δε δόθηκε δημόσιο βήμα από τηλεοράσεως, χολή έσταζαν. Ως ένα σημείο φυσικό κι επακόλουθο ήταν, καθότι το ίδιο φαντάζομαι θα συνέβαινε και στο στρατηγείο Κασσελάκη εάν τα αποτελέσματα ήσαν υπέρ της Έφης Αχτσιόγλου. Δικαίωμα στην κριτική έχουν άπαντες, μυημένοι ή ολιγότερο σχέση έχοντες με τα διαδραματιζόμενα στην Κουμουνδούρου, πόσο μάλλον η κοινωνία που συμμετείχε στις διαδικασίες εκλογής, η οποία ποτέ δεν ελήφθη στα σοβαρά και δεν εκτιμήθηκε δεόντως. Έφθασε όμως η στιγμή κατά την οποία θα πρέπει να παραμεριστούν μικρότητες, προσωπικές σκοπιμότητες, καταμερισμοί οφιτσίων κι εγωισμοί. Τώρα υπερέχει η ενότητα εν πρώτοις και η παραγωγή έργου πολιτικού, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα. Ο Μητσοτάκης – από την πλευρά του, και όσο η Αξιωματική αντιπολίτευση θα περιέρχεται στην δίνη των γεγονότων, περιδιαβαίνοντας τον κύκλο και πουθενά να μη διαφαίνεται οδός διεξόδου από αυτόν – θα ‘παρελαύνει’ στην κοινωνία φορτώνοντάς την με ακόμα μεγαλύτερα βάρη, κι αυτό, επειδή ακόμα πιστεύει πως έχει νωπή την εντολή του 41% επωφελούμενος ταυτόχρονα και του ‘αλληλοσπαραγμού’ που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Κι όσο ο Στέφανος Κασσελάκης θα περιέρχεται τας οδούς πότε για να ‘φορτώσει’ το κινητό του την δε άλλη να πηδάει κάγκελα σε σχολεία ΑΜΕΑ με τις κάμερες να τον ακολουθούν, θα πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι τα σόου τελείωσαν κι έφθασε η ώρα της σοβαρότητας και της ‘προσγείωσης’ στην ωμή πραγματικότητα.  Αρκετά έως εδώ, από την στιγμή μάλιστα που γνωρίζει ότι στην Βουλή καταφθάνει οσονούπω νομοσχέδιο που θα καθορίζει ‘τις σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών περί τεκνοθεσίας’ κι εκεί θα κληθεί να πάρει θέση καθαρή. Θα πρέπει να αποδείξει ότι άλλο πράγμα είναι τα προσωπικά ‘θέλω’ κι άλλο η πολιτική που θα εφαρμόσει. Καταψηφίζοντας αυτό το νομοθέτημα – την παγίδα δηλαδή που του έχει στήσει ο Μητσοτάκης – θα δώσει ένα σαφές δείγμα ότι διαφέρει από τις πρακτικές που ακολουθεί ο Μητσοτάκης ο οποίος απώλεσε κάθε ευαισθησία τινάζοντας τα νοικοκυριά στον αέρα με τις καθημερινές αυξήσεις, αρκεί η ‘επενδυτική του βαθμίδα’ να περάσει στα μυαλά της κοινής γνώμης, προσβλέποντας στην τακτοποίηση οικείων του προσώπων μέσω της συνδιαλλαγής του με τα επενδυτικά  funds.