Δημήτρης Κατσούλας

Κουρασμένοι, και μετά από μια ώρα σχεδόν δρόμο – ευτυχώς χωρίς διόδια και απολαμβάνοντας την φιδοειδή διαδρομή με τις περισσότερες φορές να έχουμε “αγκαζέ” στο αριστερό μας χέρι τη θάλασσα – φθάσαμε επιτέλους στο εξωτικό Κατάκολο Ηλείας, προερχόμενοι από το Καλό Νερό Μεσσηνίας. Για να έχετε μια εικόνα αλλά να σας απαλλάξω και από την χρήση του Google Earth, να σας πω ότι το εξωτικό Κατάκολο αποτελεί τον κύριο εξαγωγικό λιμένα του νομού Ηλείας, δίπλα ακριβώς από την Ζανζιβάρη της Τανζανίας έχοντας απέναντί μας την ξακουστή Μαδαγασκάρη με τις άγριες ομορφιές της και τους φιλόξενους ιθαγενείς της, λίγο μετά δηλαδή από την πρωτεύουσα του νομού Ηλείας, τον Πύργο.

Σκοπός μας οι θεατρικές παραστάσεις, τρεις συγκεκριμένα και καθορισμένες από αρκετό καιρό πριν για τις ημερομηνίες 17/8, 18/8 & 19/8. Την πρώτη ημέρα (13/8) όπου και η άφιξή μας κατά τις 11 το βράδυ, την περάσαμε χαλαρά στην παραλία με βόλτες, νυχτερινό μπάνιο, μπίρα παγωμένη και ψητό κατσικάκι στο φούρνο (η εστίαση εδώ, μπορώ να πω ότι είναι σχετικώς προσιτή) κι έπειτα αραλίκι ώσπου ξημέρωσε όμορφα! Απευθυνόμενοι σε ξενοδοχεία για δωμάτιο, μας είπαν ότι: “δεν πέφτει καρφίτσα, όλα είναι πιασμένα, αργήσατε να κλείσετε”. Μας παρέπεμψαν σε Airbnb, τρία χιλιόμετρα έξω από το Κατάκολο στο χωριό Κορακοχώρι. Airbnb λοιπόν και στο Κορακοχωρι!, με τιμή 70 ευρώ τη βραδιά. Ξέρετε τι ήταν αυτό; Μια αποθήκη με ελενίτ βαμμένο στο χρώμα το κεραμιδί και κεραμίδια, ένα κλιματιστικό μεσαίας αποδόσεως στο οποίο θα ανανέωναν και το ψυκτικό του υγρό επειδή τους είχε “διαφύγει”, μια τεράστια σιέλ κουνουπιέρα άνωθεν και γύρωθεν της κλίνης, ο δε εξωτερικός χώρος εξοπλισμένος με μια ξαπλώστρα κι ένα σκαμπό καθώς και μια ομπρέλα ψάθινη σταθερής βάσεως η οποία χωρούσε-δεν χωρούσε κάποιον να προφυλαχτεί από τον ήλιο. Ο ένας δηλαδή θα ξάπλωνε και ο άλλος στο πλαστικό του καρεκλάκι καθήμενος ή θα του άπλωνε το αντιηλιακό στην πλάτη ή θα του έκανε αέρα σαν εκείνους τους δούλους που είχαν στην Ινδία κάποτε με τις τεράστιες βεντάλιες  προκειμένου να αερίζουν τους μαχαραγιάδες.

Την μια βραδιά την περάσαμε όπως-όπως αλλά πάντα μέσα στα γέλια και στα πειράγματα. Πήγαμε στην Reception κατά τις 11 η ώρα το πρωί, καταθέσαμε τα 70 ευρώ συν 11 ευρώ για μια μπίρα, δυο λίτρα νερό, ένα freddo cappouccino, κι αναχωρήσαμε διότι στις 12 νταν θα ερχόταν ένα άλλο ζευγάρι το οποίο θα διέμενε για 4 ημέρες. Ήτοι αυτό μεταφραζόμενο σημαίνει: 4Χ70=280 ευρώ σε μια αποθήκη με  ελενίτ εναλλασσόμενο  με κεραμίδια, κι αυτό μόνο για ύπνο χωρίς καμία άλλη βασική υποδομή-παροχή, π.χ. εξωτερικό ντους.

Και το ερώτημα που τίθεται, είναι: καλά βρε ‘σεις “μαφιόζοι”, ρε σεις σφάχτες και γδάρτες ταυτόχρονα, έως πότε πια θα εμπαίζετε τον επισκέπτη, τον τουρίστα, τον ξένο που επισκέπτεται τους χώρους σας ακουμπώντας σας τα ωραία του ευρώ; Πόσες Καλοκαιρινές σεζόν πάτε να καλύψετε με την μια που προσφέρετε;

Το πρόγραμμα από σήμερα και έως τις 22/8 περιλαμβάνει: επίσκεψη στην Ιερά Μονή της Εισοδιώτισσας (για δεύτερη φορά) η οποία βρίσκεται κοντά στο χωριό Άγιος Ιωάννης και είναι χτισμένη μέσα στα βράχια με την Honda CL500, ελαφρό πρόγευμα κατά τις 11 η ώρα, ξεκούραση κι απογευματινό μπάνιο στη συνέχεια, μη αποκλειομένου και του νυχτερινού, κι ανάπαυση έως τον επόμενο μας  σταθμό την όμορφη Κάτω Παναγία Ηλείας στις 27/8.

 Καλά μυαλά,… αχάριστοι Πυργιώτες, και συνεχίστε στις ίδιες  οικονομικές  “προσφορές”. Του χρόνου, με το δίκανο θα ψάχνετε άνθρωπο να πατήσει στα Airbnb σας. Μια χαρά… την “τραβάτε” την σεζόν, αχόρταγοι και ελλιπείς τη γνώσει, όταν προβάλλετε το επιχείρημα ότι: “η φράουλα της Μανωλάδας και η παραγωγή καρπουζιών, πεπονιών, ζαρζαβατικών και λοιπών αγροτικών προϊόντων είναι ασύμφορες πλεον, καλύτερα τα ενοικιαζόμενα για να ‘χεις στάνταρ ένα εισόδημα και να μην εξαρτάσαι από τον καιρό και μόνο”. Αλήθεια, αυτός ο τουρισμός πόσο θ’ αντέξει πλέον και ειδικά με αυτές τις προδιαγραφές που κάποιοι άσχετοι καθορίζουν; Και να ληφθεί υπόψη ότι η παρακμή αυτή δεν είναι φαινόμενο μόνο της εδώ  Δυτικής Πελοπόννησου. Η τσαπατσουλιά, η προχειρότητα και η αρπαχτή όπου γίνονται ανεκτές και δεν “φωτίζονται”, όλο και θα “ακμάζουν”, με αποτέλεσμα να “λεκιάζει” και το υγιές εκείνο τμήμα του τουριστικού μας προϊόντος.