Δημήτρης Κατσούλας

Πρώτα θα έπρεπε να τους εξασφαλίσουν ένα χώρο δροσιάς και μετά να κατέφευγαν σ’ αυτή την ακραία κίνηση κλειδώματος των μοναδικών χώρων ανάσας, των πάρκων, στους Αθηναίους πολίτες. Εντελώς αψυχολόγητη – πέραν της βάρβαρης απόφασή τους – κρίνεται αυτή τους η επιλογή. 

Σε μια πόλη σαν την Αθήνα στην οποία βράζουν τα τσιμέντα με τις ανυπόφορες θερμοκρασίες στα ύψη, ήρθε κι αυτή η ‘μέθοδος’ του Περιφερειάρχη Αττικής με το σκεπτικό-δικαιολογία ότι ‘κινδυνεύουν οι χώροι αυτοί να καταστούν άμεσες εστίες πυρκαγιάς’. Το μόνο ελαφρυντικό το οποίο θα μπορούσε κάποιος ν’ αποδώσει στον κύριο Πατούλη είναι το ότι οι χώροι αυτοί – παρά τις υποδείξεις προς τους πολίτες να διατηρούν καθαρούς από χόρτα και ξερά κλαδιά τους περιβάλλοντες χώρους τους – παραμένουν ακαθάριστοι. Όπως μου καταγγέλλεται από πολίτη ο οποίος πριν λίγες ημέρες είχε επισκεφθεί το πάρκο Αντώνη Τρίτση προκειμένου να αθληθεί κατά τις απογευματινές ώρες, τα αγριόχορτα, τα σπασμένα κλαδιά, το σημείο εκείνο στο οποίο παλαιότερα κυκλοφορούσαν τα άλογα στα οποία ο κάθε ένας μπορούσε να έχει πρόσβαση με την ενοικίαση κάποιου καθώς και οι τεχνητές λίμνες βρίσκονται σε αθλία κατάσταση. Η ιδία κατάσταση επικρατεί και στα άλλοτε Ολυμπιακά Ακίνητα, αρκεί κάποιος να επισκεφθεί το ΟΑΚΑ για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την εγκατάλειψή του και την πλήρη απουσία της Πολιτείας. 

Κι ενώ η Αθήνα ‘ψήνεται’ στα 45άρια, οι Αθηναίοι πολίτες ‘δικάστηκαν’ να περάσουν αυτές τις ημέρες αλλά και τις επερχόμενες – καθότι τα Δελτία της ΕΜΥ ομιλούν περί παρατάσεως του καύσωνα – εντός των ασφυκτικών τους διαμερισμάτων με τους ανεμιστήρες ως παρηγορά τους. Και είναι ‘δικασμένοι’ εφόσον δεν έχουν ούτε την οικονομική δυνατότητα να μετακινηθούν είτε ανατολικότερα (Ν.Μάκρη, Μαραθώνας, Πικέρμι, Σούνιο, Αγία Μαρίνα, Λούτσα, Αλίανθο και λοιπά) είτε νοτιότερα της πόλης (Φάληρο, Βούλα, Βουλιαγμένη, Άλιμος και λοιπά) επειδή οι περισσότερες παραλίες βρίσκονται υπό το καθεστώς της ιδιωτικοποίησης, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι το χέρι θα πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες όπου μια οικογένεια έχει και παιδιά, υπό την έννοια ότι όσο και να στριμωχθεί στα έξοδα δεν θα μπορέσει όμως και να χαλάσει τα χατίρια τους. Ένα είναι το καλοκαίρι και πάμπολλες οι χαρές της θάλασσας και ουδείς δεν έχει το δικαίωμα να θέτει φραγμούς στις επιθυμίες μας. Έχουν εκλείψει  οι εποχές εκείνες όπου η Κυψέλη, η Καλλιθέα, οι Τζιτζιφιές, τα Πατήσια και το Μοσχάτο θεωρούνταν μακρινοί προορισμοί παραθερισμού.  

Οπότε τι απομένει; Απλώς, για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Αθηναίων πολιτών να περιορίζεται στα διαμερίσματά του-κλουβιά. Κι αν κάποιος έχει την εντύπωση ότι η επαρχία κατακλύζεται από κόσμο και ότι ο τουρισμός φέτος θα καταγράψει ρεκόρ εισπράξεων, πολύ απλά θα πω εκείνο που η γιαγιά μου Ασπασία έλεγε προ πεντηκονταετίας περίπου: ‘Άλλοι έφαγαν το βόδι παιδάκι μου κι άφησαν σ’ εμάς την ουρά’, και οι νοούντες νοήτωσαν.

Ναι, κύριε Περιφερειάρχα, μπορεί να είναι ως κάποιο βαθμό συστατικό στοιχείο της προστασίας των πάρκων σας, αλλά θα συμφωνήσετε – ελπίζω – μαζί μου ότι το να αμπαρώσετε και τους μοναδικούς χώρους  πρασίνου ανήκοντες στα δημόσια αγαθά, είναι ό, τι το αγριότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Και…, όχι τίποτα άλλο, είναι και το ότι δεν δώσατε και χρονοδιάγραμμα ανοίγματος αυτών των πνευμόνων δροσιάς και ανάπαυλας. Είσθε μήπως ο κλειδοκράτορας και δεν το γνωρίζαμε; 

21 Ιουλίου 2023, Μαντίνεια Μεσσηνίας