Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ;

Με αφορμή την πανδημία ο Z.Γκάμπριελ είχε δηλώσει:

«Οι εγωϊστές της Ευρώπης θα πρέπει να ταπεινωθούν. Η Ιταλία και η Ισπανία δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ. Ειδάλλως δεν θα είναι ο Covid 19 που θα καταστρέψει την Ευρώπη, αλλά ο δικός μας εγωϊσμός».

Τη δεκαετία του 1990 στα πανεπιστημιακά ιδρύματα (Πάντειο, Νομική) που λάμβανα τις πρώτες ειδικές επιστημονικές γνώσεις δικαίου, οργάνωσης και λειτουργίας μια πολιτείας, έδειχνα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ακραία Ευρωπαϊστής από τότε και μέχρι σήμερα, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι, έστω μια άσχημα δομημένη και με πολλά στοιχεία αντιδημοκρατικής λειτουργίας Ένωση Κρατών είναι καλύτερη από τη μη ύπαρξή της. Κάτι αντίστοιχο με τη Δημοκρατία η οποία ιδιαίτερα στην πατρίδα μας πάσχει σε πολλά σημεία, αλλά παρόλα αυτά είναι το καλύτερο πολίτευμα να ζει ο άνθρωπος και να παλεύει για την καλυτέρευσή του.

Κατά συνέπεια οι ερωτήσεις μου προς όλους τους καθηγητές που δίδασκαν Ευρωπαϊκό δίκαιο και θεσμούς, ήταν με κάθε αφορμή αν πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, κινδυνεύει να διαλυθεί κάποια στιγμή από τις εσωτερικές συγκρούσεις και τα επιμέρους συμφέροντα.

Η απάντηση πάντα έρχονταν, με μια δόση ειρωνικού χαμόγελου απόλυτης βεβαιότητας, ΄΄μα τι είναι αυτά που ρωτάτε κ. συνάδελφε ( ναι έτσι μας αποκαλούσε όλους τους φοιτητές ο συγκεκριμένος) η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στέρεο οικοδόμημα και όσο πάει θα δυναμώνει, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση΄΄.

Τον πίστευα γιατί ήθελα πολύ να τον πιστέψω κι άλλωστε ήμασταν στα χρόνια όπου ετοιμαζόμασταν να ενταχθούμε στη ζώνη του Ευρώ, κάτι που διαβεβαίωναν άπαντες ότι θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη.

Μετά από τριάντα περίπου χρόνια η ίδια ερώτηση στον ίδιο καθηγητή δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα είχε την ίδια απάντηση.

Η απόρριψη του Ευρωσυντάγματος, η απόλυτη προτεσταντική προσήλωση στην αποθέωση των αριθμητικών δεδομένων, η απίστευτη γραφειοκρατία, η ατολμία για αποφάσεις σε ιδιαίτερα κρίσιμα θέματα ( πανδημία, μεταναστευτικό, οικονομική κρίση) οδήγησε σε δυσαρέσκεια των λαών και σε φυγόκεντρες δυνάμεις  με αποκορύφωμα την έξοδο από την Ένωση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σε όλα αυτά προστέθηκε και ο πόλεμος ( η εισβολή δηλαδή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ) όπου διεφάνη περίτρανα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως κατέληξε σήμερα, δεν μπορεί δυστυχώς να πάει παραπέρα.

Σε αυτό συντελεί και το γεγονός της έλλειψης μεγάλων προσωπικοτήτων στις χώρες που αποτελούν την Ε.Ε. αλλά και στα θεσμικά όργανά της ( Συμβούλιο, Επιτροπή κλπ).

Η αδυναμία των άλλων μεγάλων χωρών να ελέγξουν θεσμικά την κυριαρχία της Γερμανίας κι έτσι σήμερα, αντί να έχουμε μια Ευρωπαϊκή Γερμανία, να έχουμε μια Γερμανική Ευρώπη, πιστεύω ότι είναι ένας ακόμη πολύ κακός οιωνός.

Αυτό σε συνδυασμό με την αδυναμία της Ε.Ε. στο σύνολό της να αρθρώσει ανεξάρτητο πολιτικό λόγο, κυρίως σε ζητήματα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής, παραμένοντας δέσμια και αιχμάλωτη στα κελεύσματα και τα συμφέροντα των ΗΠΑ, έχω τη γνώμη  ότι θα οδηγήσει τελικά στο αναπόφευκτο.

Τα μηνύματα από τις χώρες της ΕΕ που δείχνουν απροθυμία να συμμετάσχουν στην ενιαία αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης είναι ένα ακόμη αρνητικό σημάδι.

Με δεδομένο ότι το φθινόπωρο είναι πολύ κοντά και οι αποφάσεις για την ενεργειακή αλλά και την επισιτιστική κρίση πρέπει να ληφθούν άμεσα, δεν διαφαίνεται κάποιου τέτοιου είδους διάθεση.

Η Ευρώπη για μια ακόμη φορά στην ιστορική της διαδρομή βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Θα μπορέσει να πορευτεί προς τη σωστή κατεύθυνση;

Ωψόμεθα!!!!!!

ΥΓ:

1. “ η παγκόσμια ειρήνη δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί  χωρίς δημιουργικές προσπάθειες, ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν»

• Robert Schuman [ διακήρυξη του 1950]

2. Επειδή όπως προείπα είμαι βαθειά και θεσμικά Ευρωπαϊστής γιατί πιστεύω ότι είναι το κοινό μας σπίτι, θεωρώ ότι είναι καιρός, έστω τώρα, η ΕΕ να οδηγηθεί άμεσα στην πλήρη ενοποίησή της (πολιτική και οικονομική), με δημοκρατική λειτουργία σε όλα τα επίπεδα, δική της ανεξάρτητη Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα ( με αποχώρηση αυτονοήτως όλων των χωρών από το ΝΑΤΟ και συμμετοχή στο δικό της αμυντικό συνασπισμό) που θα εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα και μόνο, με την ευχή βεβαίως αυτοί οι αμυντικοί σχηματισμοί να καταστούν στο μέλλον αχρείαστοι.

Ο κόσμος μετά το 1990 είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν της δεκαετίας του 1940 που δημιούργησε τον ψυχρό πόλεμο. Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε, έστω τώρα, να αποτρέψουμε το ψυχροπολεμικό κλίμα και τις συνέπειές του που βρίσκεται στην πόρτα μας, αλλά είναι κρίμα για την Ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για τους λαούς που αποτελούν την ΕΕ, να μην προσπαθήσουν να δώσουν μια ευκαιρία  σε αυτό που αποφασίστηκε από όλους τους εμπλεκόμενους κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης:

Μια Ευρώπη, συνολικά, χωρίς σύνορα και χωρίς ξένους προς αυτή, παράγοντες και επικυρίαρχους που τη διχάζουν για τα δικά τους συμφέροντα.