Δημήτρης Κατσούλας

Θετικά – από όσα καταγράφονται τουλάχιστον στις παραλίες τόσον της Αττικής όσον και των επαρχιακών μας θαλασσίων ακτών – είναι τα αποτελέσματα μετά την ενημερωτική καμπάνια που έκανε το υπουργείο περιβάλλοντος σε συνεργασία με την περιφέρεια Αττικής όσον αφορά στην διαχείριση των σκουπιδιών και την αποδιδόμενη σε αυτά αξία που τους αναλογεί. ‘Δώσε αξία στα σκουπίδια σου, βάλτα στον σωστό κάδο, δώσε τους μια δεύτερη ζωή’ τονίζει το σποτ το οποίο είναι μια συμπαραγωγή του υπουργείου περιβάλλοντος με την Περιφέρεια Αττικής επεκτεινόμενη σε κάθε Περιφέρεια.

Ειδικά στο σημείο εκείνο της διαφήμισης που αναφέρεται στην ‘…δεύτερη ζωή των σκουπιδιών’ εκεί έγινε και το μεγάλο μπέρδεμα. Μη υπαρχόντων λοιπόν ειδικών κάδων στις ακτές προκειμένου να εναποτεθούν τα σκουπίδια, μη μας διαφεύγει ότι πολλές είναι οι περιπτώσεις όπου είτε με τα κιάλια αναζητείς κάδο και δεν βρίσκεις κι αν τελικά τον πετύχεις αυτός θα είναι ξεχειλισμένος μέχρι εκεί πάνω… οπότε ποιο το όφελος; Από την άλλη πλευρά δίκιο έχουν και τα απορριμματοφόρα οχήματα τα οποία δεν είναι βλέπεις πολεμικά για να περπατούν σε κάθε είδος εδάφους πολύ δε περισσότερο στην άμμο!

Επειδή ειδικά φέτος – σύμφωνα με στοιχεία που καθημερινά ανακοινώνει περιχαρής ο υπουργός Τουρισμού – τόσο οι αφίξεις τουριστών, όσο και οι λάτρεις του ντόπιου εγχωρίου προϊόντος, θα υπερβούν κάθε προηγούμενο άλλης χρονιάς, οι συρροές προς τις ακτές είναι πρωτοφανείς, ειδικά κατά το τριήμερο Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή κι αυτό για έναν και μοναδικό λόγο: η μετακίνηση του ντόπιου στοιχείου – για ασφυκτικούς-οικονομικούς κυρίως λόγους – γίνεται είτε με αστικά λεωφορεία είτε τουριστικά μισθωμένα επί τούτοις για μπάνια, ενθυμούμενοι τις πάλαι ποτέ εποχές όπου ξεκινούσες από το Χαϊδάρι είτε για Σκαραμαγκά είτε εάν αναζητούσες καθαρότερα νερά  προς Σούνιο. Ολόκληρο εσωτερικό ταξίδι, δηλαδή! Προσερχόμενοι δε στις ακτές κουβαλούν μαζί τους από τον καφέ τους έως το μεσημεριανό τους φαγητό υπηρεσίες οι οποίες λόγω ακρίβειας μυρίζουν… μπαρούτι δίπλα στο κύμα.

Επόμενο είναι όλος αυτός ο κόσμος να παράγει σκουπίδια πάσης φύσεως με αποτέλεσμα είτε αυτά να καταλήγουν στις αυτοσχέδιες σκουπιδιές (κουβάς κι επάνω τούρλα αλλά και πέριξ όλα τα σκουπίδια, τα δε περισσεούμενα να θάβονται στην άμμο) οπότε βοηθούντος και του ανέμου να ενεργοποιείται και η ετέρα των αισθήσεων η όσφρηση και αντί αυτή η ιωδιούχος μυρωδιά να φθάνει στις μύτες των λουομένων και να το απολαμβάνουν, η κατάσταση να καθίσταται  αποπνικτική, κι όταν το αεράκι δυναμώνει να μετακινεί πλαστικές σακούλες στα κεφάλια των καθημένων κάτω από ομπρέλες ή η θάλασσα να χρωματίζεται αναλόγως.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των …ιδανικών συνθηκών είναι να δημιουργείται ένα νέο είδος σκουπιδιάς (νέος όρος) – βοηθούντος, ε, και του διαφημιστικού σποτ ότι ‘τα σκουπίδια σου έχουν αξία’, να μη μας διαφεύγει αυτό – με όλων των ειδών τα στερεά και υγρά απόβλητα, και τούτο να συμβαίνει επειδή η Περιφέρεια στέρεψε από χρηματοδοτήσεις για την τοποθέτηση της αναγκαίας συστάδας κάδων ανά ακτή, χρηματοδοτήσεις όμως όπου άνετα τις διαθέτει ‘προς την διάδοση της πολιτιστικής κουλτούρας (πανηγύρια) και στους αυτοσχέδιους ενόργανους πειραματισμούς (κλαρίνα, βιολιά, μπουζούκια, διεξαγωγή τοπικών χωρικών καλλιστείων καθώς και προς πάντα δηλούντα  ‘Καλλιτεχνίζων’.

Όπως τονίζει στο www.iporta.gr ο καθηγητής αναφυομενοσκουπιδοπεριβαλλοντικής μηχανικής κ. Αναστάσιος Σκουπιδιάς (έργο του οποίου για τους καλοκαιρινούς μήνες είναι η εθελουσία επίβλεψη, μέτρηση, αναπαράσταση των διαμορφουμένων μοντέλων σκουπιδιών επί χάρτου καθώς και η περαιτέρω εξέλιξή τους σε αναφυόμενα δένδρα συν τω χρόνω μέσα από τους αυτοσχέδιους κάδους), έργο του το οποίο είναι παντελώς διάφορο από εκείνο των συναδέλφων του περιβαλλοντικής μηχανικής οι οποίοι καταπιάνονται με τις μετρήσεις των λυμάτων αναπαριστώντας μέσω των μοντέλων τους την μεταδοτικότητα του κορωνοϊού, γεγονός που σημαίνει ότι είναι σε θέση να γνωρίζουν τόσο την συχνότητα ούρησης ενός εκάστου εξ ημών όσο και την ποσότητα εξαγωγής μας, τονίζει ο καθηγητής και σημειώνει: ‘Στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι οι παρεχόμενες των συναδέλφων μου υπηρεσίες αμείβονται από την πολιτεία προκειμένου να παίζουν καθημερινώς με τα σχεδιαγράμματα τα οποία αποκαλούν καμπύλη μεταδοτικότητας, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με εμένα, ο οποίος παρέχω τις υπηρεσίες μου αμισθί, εννοείται’.

Συνοψιζόμενες οι απόψεις του κ. καθηγητού, όπως τις αναπτύσσει στο Περιοδικό μας, καταλήγουν σε ορισμένα συμπεράσματα για τα οποία ουδέποτε και καμία πολιτική-περιβαλλοντική οργάνωση μπήκε στην διαδικασία αξιοποιήσεώς των: Α) Το φαινόμενον της εμφανίσεως τοιούτων ειδών άναρχων σκουπιδομανιών κάνει την εμφάνισή του κάθε αρχή καλοκαιριού και συνεχίζεται αδιάκοπο έως το μέσον του Φθινοπώρου, παρά τις προσπάθειες και συστάσεις τόσο ημών των καθηγητών όσο και ιδιωτών εθελοντών φυλάκων ακτών, είναι και φορές όπου αρπάζονται στα χέρια οι συμπολίτες μας αγνοώντας  εσκεμμένως τις αντιαισθητικές τους εναποθέσεις, στις τάξεις των οποίων ευρίσκονται και άτομα τα οποία μετά την εναπόθεση των σκουπιδιών στους αυτοσχέδιους αυτούς κάδους εφορμούν,  προκειμένου να τα ανακατώσουν, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλουν στον διαχωρισμό τους, συμμορφούμενοι πάντα με το διαφημιστικό σποτ. Β) Ως επιστήμων-καταγραφεύς και παρατηρητής του φαινομένου έχω φθάσει πλέον στο σημείο εκείνο όπου βοηθούντος και του καιρού με τις εναλλασσόμενες ζέστες και υγρασίες οι οποίες συμβάλλουν στο φύτρωμα των σκουπιδιών από τους αυτοσχέδιους κάδους να εξάγω συμπεράσματα σχετικά με την ονομασία ενός εκάστου φυτού που ξεπροβάλει μέσα από τα σκουπίδια, όπως φρεντόφυτο, φραπεδόφυτο, σαλατόφυτο, γαλακτόφυτο, αναδιπλούμενο και σιγοκαίων τσιγαρόφυτο και πολλές άλλες ονομασίες αναφυομένων φυτών αναλόγως του περιεχομένου του κάδου, και Γ) Ως ανθεκτικά που εμφανίζονται μπορούν να συγκατοικούν κάλλιστα και με ανθρώπους παρέχοντας στον κάθε έναν την δυνατότητα να φυτέψει, να αναπτύξει και να περιποιείται την δική του σκουπιδομανία μέχρι που αυτή κάποια στιγμή να ορθωθεί σε ποικιλόμορφο δέντρο με γυαλίζοντα στις κλάρες του τα κενά μπουκάλια από νερά, λειτουργών και ως αποτρεπτικά των πτηνών που τυχόν ήθελαν προστρέξουν για να χτίσουν τις φωλιές τους. Υποθέτω, τονίζει ο καθηγητής, πως θα έρθει η στιγμή όπου κάποτε η θάλασσα θα θυμώσει τόσο επιστρέφοντάς μας με τον πλέον κατάλληλο τρόπο ό, τι δεν της ανήκε, φράση την οποία εγώ ως συντάκτης αυτού του σημειώματος αδυνατώ να εννοήσω.

Τέλος, όπως μου αποκαλύπτει ο καθηγητής κύριος Σκουπιδιάς, η επομένη του διατριβή θα κινηθεί πέριξ του εκσφενδονίσματος των σακουλών των σκουπιδιών από τα μπαλκόνια με προορισμό τους κουβάδες, γεγονός το οποίο ευρίσκεται εν πλήρη εξελίξει τόσο στις πολυπληθείς πρωτεύουσες των νομών της Ελλάδος όσον και των χωριών με την διαφορά ότι στη δεύτερη περίπτωση αυτή λαμβάνει χώρα πρωινές προς μεσημεριανές ώρες εν αντιθέσει με τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου εκεί οι σακούλες ρίπτονται συνήθως μετά τις 2 την νύχτα, ώρα κατά την οποία αρχίζουν να επισκέπτονται τους κάδους άστεγοι, οικονομικά δεινοπαθούντες αλλά και σαματατζήδες καθώς και η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση ‘σαμποτέρ των κάδων’ όπου μέλημά της είναι ο αναποδογυρισμός αυτών προς ιδίαν τέρψιν. Τα ανύπαρκτα μέτρα για την αντιμετώπισή της, όπως κύκλοι της αστυνομίας αφήνουν να εννοηθεί δεν έχουν ακόμα αρχίσει να αποδίδουν λόγω παντελούς ελλείψεως αστυνομικών με πεζές περιπολίες, κάτι το οποίο αναμένεται να διευθετηθεί από Φθινόπωρο με την αλλαγή ηγεσίας του υπουργείου εσωτερικών, αφού το έως σήμερα υπάρχον σχήμα έχει αποτύχει παταγωδώς.

Ολίγον πριν κλείσει το σημείωμα αυτό και οδηγηθεί προς το τυπογραφείο, πληροφορήθηκα ότι έγινε πλέον του συρμού κάθε ισόγειο σπίτι στην Μύκονο και Σαντορίνη το οποίο διέθετε παράθυρο που έβλεπε προς διερχόμενο στενάκι ότι γκρεμίζεται, μεγαλώνει εις το τριπλάσιο ή τετραπλάσιο το παράθυρο και μετατρέπεται σε επιτοίχιο κατάστημα πωλώντας διαφόρων ειδών αξεσουάρ απαραίτητα για τον λαιμό, κρεμαστάρια με κουδουνάκια προοριζόμενα για τις γυναικείες περιφέρειες, υπερμεγέθεις σταυρούς (επί το πλείστον ξύλινους σκαλιστούς) και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των αρχών; ουδεμία, αφού άπαντες βολεύονται. Μόνον από μερικούς Ελληνοαμερικανούς έφθασαν κάποια μηνύματα περί ακυρώσεων διαμονής αλλά όπως άκουσα χθες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ κι αυτοί θα υποχωρήσουν από τις απειλές τους επειδή έχουν πήξει στους ουρανοξύστες και χρειάζονται λίγο να αγναντέψουν αυτήν την περίφημη Καλντέρα στην ηφαιστειακή Σαντορίνη φωτογραφιζόμενοι ως ενθύμιο, λες και ο ήλιος σε άλλα μέρη δεν βασιλεύει.

Τέλος, να σημειωθεί ότι – όπως ισχυρίζονται οι δημιουργούντες στις παραλίες αυτό το σκουπιδομάνι – τοιούτου είδους σκουπιδιές είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές στον χρόνο, ευκόλως προσαρμοζόμενες στην συγκατοίκηση με τον άνθρωπο γι αυτό και τα επόμενα χρόνια θα συνεχιστούν οι ροές προς τις ακτές αποκτώντας ο κάθε ένας εξ αυτών και το δικό του αναφυόμενο από αυτές δένδρο χρησιμοποιώντας το για τον βαθύ του ίσκιο.