Δημήτρης Κατσούλας

Τον Απρίλιο του 2020 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο ‘περιβαλλοντικός νόμος’. Ένας νόμος όπου πέραν των άλλων προέβλεπε ότι ο έλεγχος που θα ασκείτο στις επιχειρήσεις όσον αφορά το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα ανετίθετο σε εταιρίες που θα προσλάμβαναν οι ίδιες οι επιχειρήσεις, κάτι το οποίο ερμηνεύτηκε από τον υπουργό Κωστή Χατζηδάκη ως ‘το στρώσιμο του κόκκινου χαλιού για τους επενδυτές’. Εν ολίγοις και περιεκτικώς μεθερμηνευόμενο ως ‘Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει’. Και φθάνουμε στις 26 του Μάη όπου στη Βουλή έρχεται προς ψήφιση ο ‘νέος κλιματικός νόμος’ χαρακτηριζόμενος από τον πρωθυπουργό ως ‘η μεγάλη στιγμή’, ένας νόμος δηλαδή που κατ’ ουσίαν οδεύουμε προς την ‘πράσινη ανάπτυξη’, τον πράσινο με άλλα λόγια ολοκληρωτισμό εφόσον πέραν των ‘κορακιών’ που ενδημονούν στα ‘καρτέλ’ και αδημονούν πότε θα φθάσει η στιγμή για να σιγουρέψουν τα υπερκέρδη τους, εκτοξεύοντας όμως από την άλλη πλευρά το κόστος ζωής έως τρεις και τέσσερις φορές παραπάνω με φόρους και δημοτικά τέλη ή με την μέθοδο της μειώσεως των παροχών προς τους δημότες.

Βάσει των διατάξεων του ‘νέου κλιματικού νόμου’ η προστασία πλέον του περιβάλλοντος και η επίτευξη των στόχων του θεωρείται πως είναι ατομική υπόθεση του καθενός και όχι υποχρέωση του κράτους, ως θα έπρεπε. Ο κάθε ένας δηλαδή αυτοαπασχολούμενος είτε αγρότης είναι αυτός είτε μισθωτός καθίσταται ‘υπεύθυνος’ όσον αφορά στην καθαριότητα του περιβάλλοντος και ως εκ τούτου οφείλει να τηρεί συγκεκριμένους κανόνες και συμπεριφορές η δε κυβέρνηση έρχεται να εισπράξει τα εύσημα, ‘πουλώντας’ προς τα έξω ευερεθιστότητα. Στον ‘νέο κλιματικό νόμο’ τίθενται σταδιακά χρονικά περιθώρια με το πρώτο να ορίζεται το 2026 – τέσσερα χρόνια από σήμερα – κατά το οποίο χρονικό στάδιο καθιερώνεται ως υποχρεωτική η χρήση ηλεκτρικών αυτοκινήτων με τον στόχο να γίνεται θεσμός από το έτος 2030. Κι εδώ τίθεται το πρώτο ερώτημα: πού θα εξοικονομήσει ένας εργαζόμενος, ένας μισθωτός το ποσόν των 20, 30, 35000 ευρώ για να αντικαταστήσει το ‘ριπογόνο του όχημα’ με καινούργιο ηλεκτρικό; Θα δοθούν δάνεια; Και με ποία οικονομική δυνατότητα θα ξεπληρώνονται αυτά από τη στιγμή όπου και τα αυτοκίνητα σε αυτές τις τιμές πάνω κάτω θα κυμαίνονται και τότε, ο δε οικογενειακός προϋπολογισμός θα έχει ήδη ‘ροκανιστεί’; Από την άλλη την πλευρά περί ενισχύσεως των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ουδέν προβλέπεται στον εν λόγω ‘κλιματικό νόμο’,  οι δε ανάγκες των ανθρώπων θα είναι αυξημένες. Υπόψη ότι στον ‘νέο κλιματικό νόμο’ ορίζεται ότι έως το έτος 2050 – έτος κατά το οποίο θα έχει επιτευχθεί ο στόχος – οι εκπεμπόμενοι ρύποι θα πρέπει να είναι μηδενικοί.

Και αν υποθέσουμε ότι έως το 2050 όλα εξελίσσονται ομαλά και επιτυγχάνεται ο στόχος της μηδενικής εκπομπής ρύπων όπως έχει νομοθετηθεί, θα μπορούμε να αντικρύσουμε όμως τότε ολόγυμνα βουνά παντού σπαρμένα με ανεμογεννήτριες και πεδινά τα οποία θα έχουν μετατραπεί σε απέραντα νεκροταφεία φωτοβολταϊκών πάνελ στο όνομα κάποιας ‘πράσινης ανάπτυξης’, επιταχύνοντας με τις μεθόδους αυτές το έργο μιας ολοκληρωτικής καταστροφής και με τις αναπνοές μας προβληματικές έως σακατεμένες;