Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr

Οι ταινίες και η τηλεόραση μπήκε στην ζωή μου μετά την πανδημία κάπως πιο σταθερά. Ποιος θα πει όχι σ’ένα καλογυρισμένο σήριαλ ή σε μια ταινία;

Συνεπώς, “Τα καλύτερά μας χρόνια” κέρδισαν τις εντυπώσεις, καλλιέργησαν σταθερό τηλεοπτικό κοινό, εκτιμήσαμε/εκτίμησα τις ερμηνείες των ηθοποιών, το καλογραμμένο σενάριο, την εξαιρετική σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα στον πρώτο κύκλο και του Νίκου Κρητικού στον δεύτερο (δεν είναι ώρα για συγκρίσεις, το επίπεδο της σειράς διατηρείται υψηλό). Χιούμορ, ευαισθησία, ιστορία, πολιτισμός, αλήθειες και μυθοπλασία συνεργάστηκαν πολύ ποιοτικά και απέδωσαν ό,τι καλύτερο έχουμε δει σε σήριαλ την τελευταία/ες δεκαετίες. Μένω στην Κρατική Τηλεόραση αφού στην ιδιωτική ούτε ειδήσεις δεν αντέχω να παρακολουθήσω. Πόσω μάλλον σήριαλ!

Και εκεί που το αποκούμπι του τηλεορασάκια, σταθερού ή εκκολαπτόμενου, είναι η ΕΡΤ, παρελαύνουν και σειρές πολύ δεύτερες. Με έξυπνους διαλόγους, με πολλές αλήθειες, αλλά απολύτως ακαλαίσθητες, ασεβείς, υπερβολικές, σχεδόν χυδαίες. “Επιτέλους θα πηδηχτώ με πτυχιούχο!!!”, έκραζε χθες βράδυ η γιαγιά Μαριλού στο οικογενειακό τραπέζι.  Έχετε ακούσει πολλές γιαγιάδες να μιλούν έτσι; Σε ένα οικογενειακό τραπέζι που το μόνο κοινό είναι η αγάπη για το φαγητό και την αθυροστομία, ανεξέλεγκτη μάλιστα, οι αλήθειες για την Γερμανία εναντίον της Ελλάδας, του ναζισμού, του χιτλερισμού κ.λπ. θα μπορούσαν με μαγική πένα να αποδοθούν χωρίς να προκαλέσουν αηδία. Φράσεις τύπου “ αμέτεμου στο διά@λο” από την νεαρή μάνα στους γονείς της και στην οικογένεια του συντρόφου της, μπορεί να συνηθίζονται στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά μόνο από εκείνους που απέχουν πόρρω από την ευγένεια, τον σεβασμό την οικογένεια, την ποιότητα και την καλλιέργεια μιας προσωπικότητας. Και να ήταν η συνήθης πραγματικότητα, όφειλε να αποφευχθεί από σεβασμό στο ευρύ μέσο της τηλεόρασης.

Γιατί το είδα θα αναρωτηθείτε; Διότι περίμενα να παρακολουθήσω “Τα καλύτερά μας χρόνια”. Υπέστην την τηλερύπανση για αυτό που θα ακολούθησε και που είναι ο αντίποδας στην φτήνεια της “τούρτας”.

Την ίδια θεματολογία – δηλαδή τον ευτελισμό και την υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας –  διαπραγματεύεται το έτερο σήριαλ “Συμπέθεροι απτά Τίρανα”. Και αυτό είναι κάπως υπερβολικό , μα απολύτως ειλικρινές ξεσκεπάζοντας όσα η ξιπασμένη, νεόπλουτη ελληνική κοινωνία των δεκαετιών του ’90 και μετά, έπραττε και κουκούλωνε για τα μάτια του κόσμου. Μα η διαφορά είναι εμφανής: η μαγική πένα των Ρέππα-Παπαθανασίου διατηρεί τον σεβασμό στο τηλεοπτικό κοινό προκαλώντας γέλιο (όσο γέλιο γεννά στον καθένα ξεχωριστά), τονίζοντας τα κακώς κείμενα, θυμίζοντας πολλές γνωστές ιστορίες που συνέβαιναν και έκαναν και πρωτοσέλιδα, μα χωρίς να γίνει χυδαίο. ΧΥΔΑΙΟ. Αξιοσημείωτο είναι ότι παίζεται σε ιδιωτικό κανάλι.

Δεν είναι το μόνο ατόπημα της ΕΡΤ “η τούρτα”. Είναι και κάτι τάχα ψυχαγωγικές εκπομπές με κάτι φυντάνια που το μόνο που κάνουν είναι να μοστράρουν τον ναρκισσισμό τους. Στις ντροπές της ΕΡΤ συμπεριλαμβάνονται και ταινίες που η βλαστήμια πάει σύννεφο.

Αν η ηγεσία της ΕΡΤ υπό της Κυβερνήσεως ΝΔ συνεχίσει την κατρακύλα, η Κρατική Τηλεόραση θα μετατραπεί σε ένα κακής ποιότητας ιδιωτικό κανάλι. Τα βιώνουμε με τα σαρβάιβορ, τα πουλημένα δημοσιογραφικά δελτία με περσόνες δήθεν αντικειμενικές και περισπούδαστες, με χαζοτηλεπαιχνίδια. Το Δ.Σ. της ΕΡΤ μετά συμβούλων της αναρωτιέμαι τι έργο πράττει; Υπάρχει άραγε αρχείο πρακτικών και τι γράφεται σε αυτά τα αρχεία;

Πώς είπατε; Δεν μας αφορά; Κι όμως. Από την στιγμή που είναι κρατικό κανάλι και πληρώνουμε – φορολογούμαστε για αυτό, μας παρα-αφορά.

ΥΓ: Το ελπιδοφόρο είναι ότι “η τούρτα” δεν θα υπάρξει και τρίτη χρονιά.

18 Μαρτίου 2022

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά