Γιορτάστηκαν οι γυναίκες χθες. Η υπενθύμιση είναι καλή, η υποκρισία για την θύμηση είναι ύποπτη, κούφια, κενή. Δεν με αφορά. Με αφορά του χειροπιαστό. Και το αληθινό. Σε άνδρες και γυναίκες. Και σήμερα θα σας μιλήσω για άνδρες.

Πολλοί φορούν τα παντελόνια. Αυτά που πριν από κάτι δεκαετίες χρησιμοποιούνταν ως απόδειξη του ανδρισμού. Και, κυρίως, της ανδρικής γενναιότητας, τιμής, λόγου, μαγκιάς. Να! Αμέσως–αμέσως, σου είπα τα πρώτα, βασικά στοιχεία. Του ανδρός, όχι του ανδρόμορφου με τα παντελόνια. Του άνδρα που τιμά τα παντελόνια του, έστω κι αν δεν τα φορά.

Ο άνδρας έχει λόγο, έχει ψυχραιμία, έχει αρχοντιά και είναι βράχος. Και «ομπρέλα». Πανταχού παρών και τα πάντα εκπληρών. Όχι τα παράλογα που ζητεί το όποιο θηλυκό που βλέπει τον άνδρα στα χέρια και στο πορτοφόλι, αλλά εκπληρώνει επιθυμίες που διαβάζει. Μαθαίνει να διαβάζει τα μάτια, τις κινήσεις των χεριών, τις ανάγκες της ψυχής. Άνδρας είναι αυτός που θέλει να σου φέρει τον ουρανό σφοντύλι και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να το κάνει, αλλά σου γυρνά την πλάτη και σου κοπανά την πόρτα στα μούτρα, στις μαλακίες που του λες. Στις αλήθειες σου, μπορεί να μην τις παραδεχτεί με τα χείλη, αλλά τις παραδέχεται το μέσα του. Και βρίσκει τρόπο να στο δείξει.

Άνδρας είναι αυτός που θέλει να προσφέρει το καλύτερο, έστω κι αν δεν του περισσεύουν τα ευρώ. Είναι ευρηματικός, έξυπνος, ευγενής, γενναιόδωρος. Μαζεύει την γυναικεία γκρίνια. Δεν γίνεται ο ίδιος γκρινιάρης. Μιλά λίγο και σκέπτεται πολύ. Μιλά όταν πρέπει – στα ζόρια – και γίνεται παιδί όταν νιώσει ζεστά. Σε προλαβαίνει στη γωνία για να μην κάνεις τη στραβοτιμονιά και σπάσεις τα μούτρα σου. Είναι ασπίδα προστασίας, ομπρέλα στην καταιγίδα, στήριγμα στην ανασφάλεια και ψυχάρα στις φοβίες σου. Δεν σε «κρεμά» όταν γίνεσαι γυναικούλα. Σε ισιώνει ήρεμα και σταθερά. Σου πάει τη σκέψη τουλάχιστον ένα βήμα παρακάτω. Και σε κρατά όταν γίνεις τύφλα. Δεν ανησυχείς για το ποιος θα οδηγήσει. Θα μπεις στο όχημα, θα κλείσεις τα μάτια και θα πέσεις ασφαλής στο κρεβάτι σου

Ο άνδρας λέει αλήθειες, τόσες και όσες πρέπει. Δεν εκδικείται, δεν απειλεί, δεν σπα, δεν χτυπά. Θα χτυπήσει, αν χρειαστεί, το χέρι του στον τοίχο, θα το σπάσει, αλλά δεν θα ρίξει σφαλιάρα σε γυναίκα.

Ο άνδρας, τέλος, προστατεύει τη γυναίκα από τον άλλο άνδρα, τον ανδρόμορφο, που είναι έρμαιο της αδυναμίας του να επιβληθεί στον εαυτό του. Έχει ψυχραιμία και γενναιότητα ψυχής. Είναι τόσο ψηλός και δυνατός, γίγαντας σωστός, όταν οι άλλοι είναι ευνουχισμένοι από τα γεννοφάσκια τους. Δημιούργημα και η μια και η άλλη εκδοχή του ανδρός, από μια γυναίκα. Αντιστοίχως, σπουδαία ή ασήμαντη.

Για να το τελειώσω εδώ: αυτός είναι ο άνδρας που αγαπώ και θαυμάζω. Που έχει βλέμμα ζεστό, αγκαλιά τεράστια και ψυχούλα σαν πάπλωμα ακριβό. Να πέσεις πάνω και να μη φοβηθείς πώς θα ξυπνήσεις, αν θα είναι ο ίδιος, αν θα έχει γίνει βάτραχος ο πρίγκηπας. Δεν με πειράζει ο βάτραχος. Αρκεί να μην επιμένει πως είναι πρίγκιπας και είναι μαϊμού. Να μου πει αλήθεια και να με αφήσει να επιλέξω. Ανάλογα με τις αντοχές και τις ανοχές μου.

Τέτοιους, έχω λίγους γνωρίσει. Δυο μου έρχονται στο νου, αυτόματα. Με το ίδιο όνομα. Και οι δύο με έναν λόγο κοφτό στα χείλη και βλέμμα κοφτερό: «Πρόσεχε, γιατί θα έχεις να κάνεις μαζί μου». Δεν έχω ανάγκη την προστασία κανενός. Δεν θέλω την ασπίδα κανενός. Τα βγάζω πέρα και μόνη μου. Αλλά είναι τόσο γλυκό να το ακούς, να το λεν για σένα που είναι σαν να σου χαρίζουν όλο τον κόσμο. Έτσι τον ξέρω εγώ τον άνδρα. Με ή χωρίς παντελόνια. Γιατί, κάποια αντράκια, είναι και γένους θηλυκού.

Οι άνδρες της ζωής μας, της Τζίνας Δαβιλά