.jpg) |
Προς τιμήν του καλλιτέχνη Παναγιώτη Παπαδημητρόπουλου
Η ζωγραφική είναι σύσταση της αναζήτησης του προσώπου εκεί που δεν υπάρχει πρόσωπο. (Bram van Velde)
Το όριο, είναι το παρόν. Σπανίως καθοριζόμαστε από την δυνατότητα να ζήσουμε στο άκρο του, που είναι τοποθέτηση όχι στον χρόνο, αλλά στην εύθραυστη και διαπεραστική σχέση που ονομάζουμε «παρουσία».
Ο Έτερος οφείλει να είναι το όμοιό μου για να τού αναγνωρίσω το Έτερο. Η ετερότητα έχει χρείαν από την οθόνη της ομοιότητας.
Ξεκινώντας από την φωτογραφική μηχανή, μπορούμε να οραματιστούμε πολλές άλλες μηχανές× για παράδειγμα μια σύξευξη της κάμερας και του υπολογιστή που θα μάς επέτρεπε να γράφουμε οπτικά μαζί με όλες τις εικόνες του κόσμου: εκείνες του πολιτισμού όπως κι εκείνες της πραγματικότητας καθώς τις συγχωνεύει αχώριστα η μνήμη μας.
Η όραση είναι πράξη πάνω στην ζώσα σάρκα.
Έχουμε την πεποίθηση ότι ο πίνακας είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας, ενώ η πραγματικότητά του είναι ο καθρέφτης της σκέψης.
Υπάρχει μία εν είδει δι-σεξουαλικότητα μέσα στην διείσδυση της ύλης από την μορφή, έπειτα μέσα στην διείσδυση του «όλου» από τον πνευματικό χώρο. Ό,τι ανήκει αποκλειστικά στον τόπο του αμφιβληστροειδούς παραμένει ασεξουαλικό, ως εκ τούτου ανίσχυρο.
 |
Επομένως η όραση θα υπήρχε μέσα μας όπως υπάρχει αέρας μέσα στους πνεύμονές μας× μία όραση που θα πνευματοποιούνταν στο εσωτερικό με τον ίδιο τρόπο που οξυγώνεται το αίμα. Πλέον δεν το αντιλαμβανόμαστε όταν αναπνέει, παρεκτός δια της βουλήσεως της συνείδησης, δεν το αισθανόμαστε όταν βλέπει, και ακόμη λιγότερο όταν μεταμορφώνεται εκ των έσω. Δεν υπάρχει καμμία λέξη για να αποδώσουμε την ομοιότητα ανάμεσα στην όραση που υφίσταται στο ορατό και την πνευματική όραση που υφίσταται δυνάμει του αοράτου. Η χρήση της λέξης «όραση» υπό την έννοια της «σκέψης» δίνει άραγε την παραμικρή αίσθηση των οπτικών ιδιοτήτων της εν λόγω όρασης!
Χώρος του βλέμματος, χώρος του πνεύματος, αντανακλώμενοι στην μεταξύ τους αναλογία. Υφή σωμάτων αόρατη όπως αόρατος μέσα στην όραση ο αέρας.
Η ομορφιά είναι αποτέλεσμα, ποτέ σκοπός. (Chilida)
21 Οκτωβρίου 2013, Θεσσαλονίκη.
 |
.jpg)
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Για τους αναγνώστες που επιθυμούν, μπορούν να διαβάσουν εδώ όλο το άρθρο του Παναγιώτη Δελλή.
Ο Παναγιώτης Δελλής γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1976. Είναι Κλασσικός Φιλόλογος, Διεθνολόγος και Συγγραφέας. Η Αισθητική είναι ένα από τα πεδία εντρύφησής του. Έχει σπουδάσει στα Ιωάννινα και στην Γαλλία. Συνεργάζεται από το 1999 με το Πανεπιστήμιο του Exeter (Professor Richard Seaford)
και από το 2009 με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το βιβλίο του Παναγιώτη Παπαδημητρόπουλου Journal Parisien (Παρισινό ημερολόγιο) – Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός. Πρόκειται για ένα βιβλίο με υπέροχες φωτογραφίες, γραμμένο σε τρεις γλώσσες. Όλα τα κείμενα είναι στα Ελληνικά, τα Αγγλικά και τα Γαλλικά.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
