3. Ο ξένος κινηματογράφος.

 

Οι ξένες ταινίες τα τελευταία χρόνια είναι μαγευτικές. Πιστεύω ακράδαντα ότι σήμερα το ξένο σινεμά – όταν λέω ξένο εννοώ μη αμερικάνικο και αγγλικό – είναι πολύ ανώτερο από το Hollywood και αγγλικές ή ανεξάρτητες αμερικάνικες παραγωγές. Ταινίες όπως: Amores perros (Χαμένες Αγάπες-2000), Amelie (2001), Hable con ella (Μίλα της-2002), Cidade de Deus (Η Πόλη του Θεού-2002), Oldboy (2003), Den Untergang (Η Πτώση-2004), El laberinto del fauno (Ο λαβύρινθος του Πάνα-2006), Das Leben der Anderen (Οι Ζωές των Άλλων-2006), El secreto de sus ojos(Το μυστικό στα μάτια της-2009), Incendies (Μέσα από τις φλόγες-2010), Dogtooth (Κυνόδοντας-2011), Amour(Αγάπη-2012), Jagten(Το κυνήγι-2012), δεν είναι απλά καλές ταινίες, αλλά από τις καλύτερες ταινίες που έφτιαξε το ξένο σινεμά με μερικές από αυτές να είναι και από τις καλύτερες που έχουν υπάρξει.

 

2. Martin Scorsese

”Εκνευριστική” η διαχρονικότητα του. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σχολιάσω πολλά. Ο άνθρωπος εδώ και 40 χρόνια είναι από τις σημαντικότερες μορφές του σινεμά με μηδαμινή καμπύλη στην καριέρα του και προσφέρει μέχρι σήμερα ακούραστα. Το 2004 πήρε επιτέλους το Oscar σκηνοθεσίας που του άξιζε για τον ”Πληροφοριοδιότη (The Departed)”. Το ξέρατε ότι ήταν σε δίλημμα για το αν πρέπει να γίνει ιερέας ή σκηνοθέτης? Ευτυχώς έγινε το δεύτερο.