Νικήτας Οικονόμου

Για φαντάσου – λέτε μεταξύ σας – “αυτός ο μπομπαρισμένος να πάρει φαλάγγι το πουλέν μας στην Αθήνα”… Έναν φόβο τον έχετε (και τον έχουμε), πείτε την αλήθεια…

Αλλά, σύντροφοι, δεν σας ήλθε δα σαν κεραμίδα στο κεφάλι…

Τα ξέρατε αυτά… Μόνο που μεσ’ την παραζάλη σας ούτε καν σας πέρασε από το μυαλό να πείτε “Οπαααα, ας μαζευτούμε λιγάκι”…

Να πείτε στους έξαλλους της παρέας, ότι είναι επικίνδυνη η τυφλή άρνηση και ακόμα πιο επικίνδυνο να μπολιάζεις τη δικαιολογημένη οργή του κόσμου με μίσος.

Αυτό το κάνουν μια χαρά οι Καμμένοι, και οι Μπρατσωμένοι με τα υπερμεγέθη σβέρκα…

Και συνεχίζετε το βιολί σας… Γίνεστε πραματευτάδες ξεπουλώντας σε έναν πονεμένο και λυγισμένο κόσμο όλα τα παρακατιανά σας…

“Ανοίξτε τσέπες, ανοίξτε στόματα, εδώ το πολύ χρήμα, εδώ το καλό φαί…”. Και δεν ντρέπεστε…

Διότι, αν είχατε κάποιες αναστολές, θα ξέρατε πως ΔΕΝ είστε μεγάλο κόμμα… Μην μπερδεύεστε με τα μεγάλα ποσοστά. Δανεικά είναι… Δανεικοί και οι ψηφοφόροι σας… Μόλις τελειώσει το αλισβερίσι (“Μου ‘ταξες, πού ‘ντα;”) θα σας κουνήσουν το μαντήλι…

Σήμερα, (όπως κι εμείς) το φόβο των παλικαράδων με τα τατουάζ τον έχετε…

Εμείς, όσο μπορούσαμε, προσέχαμε… ΕΣΕΙΣ, σύντροφοι, ΟΧΙ!