Καθώς έκανα το καθιερωμένο μου ζάπινγκ ανάμεσα στα αυστριακά κανάλια, και απολάμβανα το όμορφό πρωινό μου με περιποιημένο ελληνικό καφεδάκι, ξεπροβάλλει τρέιλερ της εκπομπής μαγειρικής «Μαγειρεύοντας με τον Όλιβερ» στο αυστριακό ιδιωτικό κανάλι Puls 4 με θέμα την ελληνική κουζίνα! «Όπα», αναφωνώ
και ο Μάρκους με κοιτάζει καλά καλά. Του «διατάζω», σχεδόν, πως δεν θα κάνουμε κάτι μέχρι να τελειώσει η εκπομπή… πρέπει να την παρακολουθήσουμε. Περιέργεια, χαρά και ερωτηματικά πολλά, τα πρώτα μου συναισθήματα.
Κατά τις 12 και μισή νωρίς το μεσημεράκι, ξεκινά η «πολυαναμενόμενη», για μένα, εκπομπή. Κατά την έναρξη ακούγεται μια καθαρά «τουριστική» ελληνική μελωδία (από αυτά τα CD που παίζουν σε επανάληψη όλα τα ελληνικά εστιατόρια στο εξωτερικό) αλλά με όμορφα πλάνα από κάποιο ελληνικό κυκλαδίτικο νησί… αν δεν απατώμαι, πρέπει να είναι η Σαντορίνη, σκέφτομαι. Ο κύριος παρουσιαστής και Σεφ Όλιβερ καλωσορίζει τους τηλεθεατές του αναφωνώντας με στεντόρεια φωνή «Ελλάς» * Hellas, όλο χαμόγελο. Η συμπαρουσιάστριά του μοιάζει να χαίρεται συμπληρώνοντας πως σήμερα θα μαγειρέψουμε και θα φάμε σαν να είμαστε σε ελληνική ταβέρνα… θα μυρίσει καλοκαίρι.
Η περιέργειά μου έχει μεγαλώσει, ομολογώ και περιμένω πυρετωδώς να δούμε τι θα μαγειρέψει επιτέλους αυτός ο άνθρωπος. Και ναι, πρώτη συνταγή, προς μεγάλη μου έκπληξη, είναι φασολάδα με χταποδάκι… η απορία στο πρόσωπό μου πρέπει να ήταν ζωγραφισμένη στην κυριολεξία, αφού λίγο έλειψε να πνιγώ με το καφεδάκι μου. Μα τι λέει ο Αυστριακός; Θα μας τρελάνει εντελώς; Χταποδάκι… ναι… αλλά φασολάδα καλοκαιριάτικα ; Και καλά οι «κρεασιόν», δηλαδή οι δημιουργίες και παραλλαγές στα φαγητά… αλλά πέρνεις άνθρωπε τα μικρά τα χταποδάκια για να τα μαγειρέψεις ,όλο χαρά, αυτά που ο μέγας ψαροντουφεκάς της οικογένειάς μου, θείος Άρης, και κάθε «θαλασσινός», πετά στην θάλασσα γιατί «δεν είναι σωστό»… είναι μικρά και έχουν ζωή μπροστά τους.. Σεβασμός.
Ενδιάμεσα της μαγειρικής συνεχίζεται η «παρωδία» αυτή και η παραπληροφόρηση στο μεγαλείο της.. θεέ και Κύριε. Ποιος είναι ο αρχισυντάκτης της εκπομπής, αναρωτιέμαι. Ο κύριος Όλιβερ θέλει να δώσει μερικές συμβουλές σε όσους πάνε διακοπές στην Ελλάδα μας… και ξεκινά με το «λἀθος πόδι». Όταν δείξεις, λέει, με τον δείκτη του χεριού σου, κάτι δηλαδή σαν να εννοείς «σούπερ», αυτό αφήνει σεξουαλικά υπονοούμενα στην Ελλάδα και δεν συνιστάται. Παύση… ένα κενό με διακατέχει… (Η απορία μου συνεχίζεται ασφαλώς…) Όταν κουνάμε το κεφάλι μας αριστερά δεξιά συνεχόμενα, εννοούμε ναι. (απορία νούμερο 3!) Αισθανόμουν πως το αποκορύφωμα θα με «έβρισκε» σύντομα να τραβάω τα μαλλιά μου… τον ελληνικό καφέ τον πίνουν οι Έλληνες κατά κύριο λόγο με γάλα. Το τελειωτικό χτύπημα… χαμογελάω σαν ηλίθια μπροστά στην τηλεόραση.
Καλοί μου άνθρωποι, που θα αναφωνούσε και ο Κύριος Βέγγος, από που λάβατε αυτές τις καταπληκτικά έγκυρες πληροφορίες σας; Από πότε μαγειρεύουμε στις ελληνικές ταβέρνες φασολάδα με χταποδάκι; Και εντάξει το κοτόπουλο λεμονάτο και ο σιμιγδαλένιος χαλβάς για το τέλος… εντάξει και η διαφήμιση. Δεν λέω, η προσπάθεια μετράει και η Ελλάδα, ως τουριστικός προορισμός στην Αυστρία έρχεται πρώτος. Όμως τι γίνεται με όλες τις «άκυρες» πληροφορίες;
Δεν άντεξα και συνέταξα ένα γραμματάκι, παράπονα και σχόλια, στέλνοντάς το στο κανάλι. Δεν ξέρω αν το είδε κανείς άλλος εδώ στην Ομογένεια και από ότι φαίνεται με την απορία θα μείνω. Θα ήθελα να ξέρω όμως, σχετικά με όλα αυτά που έχουν γραφτεί κατά καιρούς στα αυστριακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αν έχει ασχοληθεί κανείς να τα διαψεύσει δημόσια. (γιατί εγώ δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο).
Ίσως αυτή η εκπομπή να είναι ένα ακόμη παράδειγμα της ανεκτικότητάς μας ως λαός. Μπορεί να διαπρέπουμε στο εξωτερικό, να βγάζουμε μεγαλοπρεπείς λόγους και να «κορδωνόμαστε» όταν αναφωνούμε την εθνικότητά μας, αλλά ακόμη δεν μάθαμε να υπερασπιζόμαστε με έργα αυτά που προασπιζόμαστε με τόσο πάθος. Έχω βαρεθεί, προσωπικά, να ακούω τα ίδια και τα ίδια, να βλέπω λίγους Έλληνες στο εξωτερικό να βοηθούν πραγματικά τους ομογενείς τους, να κάνουν επίδειξη γνώσεων και να «χάνουν» την ουσία. Μην αναρωτιέστε λοιπόν μερικοί γιατί είμαστε μπόλικοι και σκόρπιοι (αφήστε που μερικοί δεν μιλιόμαστε καν γιατί κάνει εφέ, χωρίς λόγο) και μας αρέσει το κουτσομπολιό… είναι όμως το μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου και πολύτιμης ενέργειας. Τα καλά παραδείγματα σαφώς και υπάρχουν, όπως και οι εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τους κανόνες.
Ευχή μου: να μάθουμε να μην μένουμε στα λόγια.. όπου και αν βρισκόμαστε, ότι και να είμαστε. Τα λόγια, ιδιαιτέρως όταν είναι σε γραπτή μορφή μπορεί να μένουν, αλλά οι πράξεις είναι αυτό που κάνει την διαφορά !
Καλή όρεξη!
SHARE