Ή αλλιώς ”Jodaeiye Nader az Simin” και ”A Seperation”. Κοινωνικό δράμα του 2011 από το Ιράν τo οποίο τοποθετώ στο νο.1, επειδή είναι μία από τις καλύτερες ταινίες μετά το 2000 και ίσως η αγαπημένη μου. Και ομολογώ της έδωσα το λεγόμενο ”προβάδισμα λόγω outsider” επειδή μου αρέσει όταν μία ταινία, ειδικά με άσημους ηθοποιούς και χαμηλό προϋπολογισμό, είναι τόσο άρτια δεμένη(εσκεμμένα δεν την τοποθέτησα στο νο.3 της λίστας). Υποψήφια για Oscar καλύτερου σεναρίου και βραβευμένη με Oscar καλύτερης ξένης ταινίας.
Υπόθεση: Ένα ανδρόγυνο, ο Ναντέρ και η Σιμίν διαφωνούν για το εάν πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Ο Ναντέρ δεν επιθυμεί να φύγει σε καμία περίπτωση γιατί έχει καθήκον να φροντίσει τον πατέρα του, που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Η Σιμίν θέλει να φύγει απεγνωσμένα και πιστεύει πως θα βρει μια καλύτερη ζωή για την οικογένεια της. Η διαφωνία οδηγεί την Σιμίν στο να πάρει την απόφαση να πάρει διαζύγιο από τον άνδρα της και να φύγει από την χώρα με την κόρη της. Ο Ναντέρ όμως είναι αντίθετος. Ταυτόχρονα με τα προβλήματα τους, και άλλα προβλήματα έρχονται να εμπλακούν.
 |
Λίγα σχόλια για την ταινία: Η ταινία με άφησε άφωνο. Εκτός από το εξαιρετικό σενάριο του ταυτόχρονα και σκηνοθέτη της ταινίας Asghar Farhadi, οι ηθοποιοί. Είναι λες και στην ερμηνεία τους έχουν ”ρουφήξει” το πρόβλημα και την κατάσταση που βιώνουν. Νομίζεις ότι είναι απλοί άνθρωποι που ζουν τα συμβάντα και απλά βρίσκεται εκεί κοντά μία κάμερα και τους τραβάει. Παρά όλα αυτά αμφισβητούσα πολλές τριτοκοσμικές σκηνές της και τις θεωρούσα ”υπερβολή”. Με έφαγε η περιέργια, έψαξα, βρήκα και μίλησα σε ”μπλογκ” με παιδί από το Ιράν ονόματι ”Khani” και μου είπε πως τα πράγματα είναι έτσι εκεί.
Ως θεατής προσπάθησα να μπω στη θέση των χαρακτήρων. Η λογική εμπλέκεται τόσο πολύ με το συναίσθημα που είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά με τις θρησκευτικές αρχές και τους νόμους του Ιράν, στο οποίο και εκτυλίσσεται η ιστορία.
Ο Μιχάλης Ναβροζίδης, είναι φοιτητής στο Τ.Ε.Φ.Α.Α Θεσσαλονίκης και παρακολουθεί μαθήματα στην Σχολή Κινηματογράφου.
Διαβάστε εδώ τα προηγούμενα αφιερώματα του αρθρογράφου.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
