Ένα μόλις μήνα μετά την άφιξή του στη Ρόδο, στις 28 του Οχτώβρη 1521-σαν σήμερα πριν 492 χρόνια- στα χέρια του Μεγάλου Μαγίστρου φτάνει ένα γράμμα. Είναι γραμμένο στα Ελληνικά:

Σουλεϊμάν Σουλτάνος Χάριτι Θεία Βασιλεύς των Βασιλέων, Ηγεμών των Ηγεμόνων, Μέγιστος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου και της Τραπεζούντας, Ισχυρότατος Βασιλεύς της Περσίας, της Αραβίας, της Συρίας και της Αιγύπτου, Υπέρτατος Αρχων της Ευρώπης και της Ασδίας, Πρίγκηψ της Μέκκας και του Χαλεπίου, κάτοχος της Ιερουσαλήμ και Κυρίαρχος των Θαλασσών.

Προς τον Φίλιππον Βιλλιέρ δε Λιλλαδάμ

Μέγα Μάστοριν της νήσου Ρόδου, Χαίρειν,

Συγχαίρω σε για το νέο σου αξίωμα και την αίσια άφιξή σου στη χώρα σου. Εύχομαι όπως άρξης μετ’ ευδαιμονίας και μετά περισσοτέρας των προκατόχων σου δόξης. Από σε εξαρτάται η συμμετοχή σου στην εύνοια Ημών.

Απολάμβανε λοιπόν της φιλίας Ημών και ως φίλος μην υστερήσεις στην έκφραση συγχαρητηρίων προς Ημάς δια τας κατακτήσεις μας εις Ουγγαρίαν, όπου κατελάβαμεν το ισχυρόν φρούριον του Βελιγραδίου διελθόντες εν στόματι της φοβεράς Ημών μαχαίρας πάντες όσοι ετόλμησαν να μας αντισταθούν. Χαίρε.

Η απάντηση φεύγει την ίδια σχεδόν μέρα, στα Ελληνικά και πάλι:

Ο Αδελφός Φίλιππος Βιλλιέρ δε Λιλλαδάμ

Μέγας Μάγιστρος της Ρόδου

πρός τον Σουλεϊμάν

Σουλτάνον των Τούρκων

Κατάλαβα καλά το νόημα της επιστολής που μού έφερε ο απεσταλμένος σου. Οι προτάσεις σου για ειρήνη είναι τόσο ευχάριστες όσο δυσάρεστες είναι στον Κούρτογλου. Ο πειρατής αυτός προσπάθησε να με συλλάβει όταν επέστρεφα από την Γαλλία. Αφού δεν τα κατάφερε και μη θέλοντας να αποχωρήσει από την θάλασσά μας χωρίς πρώτα να μας βλάψει, μπήκε στο στενό της Ρόδου και προσπάθησε να κουρσέψει δύο εμπορικά πλοία που έβγαιναν από τα λιμάνια μας. Οι γαλέρες όμως του Τάγματος που ανοίχτηκαν στο πέλαγος κατά διαταγή μου, τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την λία του και να τραπεί σε φυγή από φόβο μην πέσει και ο ίδιος ακόμα στα χέρια μας. Χαίρε.

Ήταν η αρχή του τέλους. Τον Δεκέμβρη του επόμενου χρόνου, ύστερα από εξάμηνη πολιορκία, η Ρόδος έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών.