“Εκεί που καίγονται βιβλία, στο τέλος θα καούν άνθρωποι.” Heinrich Heine

10 Μάη 1933, Γερμανία, σαν σήμερα πριν 80 χρόνια. Ημέρα Καψίματος των Βιβλίων. Mόνο στο Βερολίνο, στην Opernplatz, οι Ναζί καίνε 25.000 βιβλία. Ό,τι εκφράζει απόψεις αντίθετες με τη Ναζιστική ιδεολογία ρίχνεται στην πυρά. Βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία “εκκαθαρίζονται”, πολίτες που δεν συμορφώνονται διώκονται.

Τα βιβλία είναι το αρχείο της παγκόσμιας γνώσης. Εκεί είναι καταγεγραμμένος ο θυσαυρός των ιδεών και της δημιουργίας του ανθρώπινου πνεύματος… της επιστήμης, της τέχνης, της φιλοσοφίας.

Η γνώση, η ελεύθερη πνευματική δημιουργία και η διακίνησή της είναι ο εχθροί της βαρβαρότητας και της απολυταρχίας, σε αντίθεση με την αμάθεια και την άγνοια. Γι αυτό και η πρώτη μέριμνα κάθε βαρβαρικού καθεστώτος, απο τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα, είναι ο απόλυτος έλεγχος αν όχι της σκέψης, μια κι αυτό είναι αδύνατο, οπωσδήποτε όμως της μετάδοσής της. Στο πνεύμα αντιπαρατείθεται η βία, ως ιδανικό προβάλλεται η σωματική ρώμη και η “φιλετική καθαρότητα”.

Λέει ο Χίτλερ: “Η αδυναμία πρέπει να εξαφανιστεί. Στα σχολεία μας, θα μεγαλώσουμε νέους μπροστά στους οποίους θα τρέμει ο κόσμος. Θέλω μια νεολαία κτηνώδη, αυταρχική, ατρόμητη, βάναυση… το ελεύθερο λαμπρό, αρπαχτικό κτήνος πρέπει να λάμψει και πάλι στα μάτια τους…”

Έτσι, λοιπόν. Οι σημερινοί Ναζί δεν είναι διαφορετικοί, είναι εξ ίσου βάρβαροι -το μάθημα το έχουν ασπαστεί, το έχουν ενστερνιστεί και το αναπαράγουν. Αναρωτιέται κανείς αν πράγματι, οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα “κατηχητικά” της Χρυσής Αυγής τα θέλουν να γίνουν “κτηνώδη, αυταρχικά, ατρόμητα, βάναυσα, αρπαχτικά κτήνη”. Απλά ρωτάω.

Μια πρόχειρη λίστα συγγραφέων που οι Ναζί πέταξαν στη φωτιά: Bertolt Brecht, John Dos Passos, Albert Einstein, Friedrich Engels, Sigmund Freud, André Gide, Franz Kafka, Vladimir Lenin, Rosa Luxemburg, André Malraux, Thomas Mann, Karl Marx, Wilhelm Reich, Erich Maria Remarque, Stefan Zweig και η διάσημη Helen Keller επειδή ήταν κωφάλαλη.