Η σεζόν των χορών άνοιξε στην Βιέννη και εμείς ήμασταν εκεί, σε έναν από τους πιο φημισμένους! Στο χειμερινό παλάτι Hofburg, στα ιστορικά ανάκτορα, δώσαμε το παρόν στον ετήσιο χορό των Στυριανών που διοργανώνεται με μεγάλη επιτυχία για 4η συνεχή χρονιά. Το Steirerball 2014 ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Όλα σε χρώμα «πράσινο», το χρώμα της περιοχής, φωτισμός, διακόσμηση και μπόλικο τοπικό γκλάμουρ. Ο κόσμος φόρεσε τις καλές του παραδοσιακές στολές, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις γιορτές και ήταν χάρμα οφθαλμών να τους χαζεύεις. 

 

Το παραδοσιακό Dirndl, η γυναικεία στολή, έχει τόσο θηλυκές γραμμές, που κολακεύει κάθε γυναίκα και δεν μοιάζει σε τίποτα με τις δικιές μας «Αμαλίες». Είναι τόσο κομψό που φοριέται και καθημερινά. Βέβαια για να αγοράσω και να φορέσω τελικά κάτι αντίστοιχο, μου στοίχισε ολίγον σκέψη, αφονδρας μου και η νεοαποχτύ δεν ήξερα αν η ελληνική μου ταυτότητα θα παραγκωνιστεί εντελώς… Όταν το σκέφτηκα όμως με το «μέσα» μου μυαλό, κατάλαβα πως έχω χίλιους λόγους να φορέσω αυτό το παραδοσιακό ένδυμα. Πρέπει να τιμάμε τον τόπο μας, σκέφτηκα, όπου και αν βρισκόμαστε… 

 

Σε αυτό το σημείο θέλω να αναφέρω, σαν «ανέκδοτο» της βραδιάς *θα τολμήσω να το γράψω, πως ο Τούρκος ταξιτζής που μας μετέφερε στο Hofburg μου έκανε κοπλιμέντο για το πόσο μου πηγαίνει η στολή. Όταν α» της αγοτην «επιτυχλαηθησασα οικογΌταντου είπα πως είμαι Ελληνίδα ξεσπάσαμε σε γέλια. Μετά από αυτό ήμουν σίγουρη για την «επιτυχία» της εμφάνισής μου.

 

Το ανάκτορο του Hofburg είναι ένα αξιοθέατο από μόνο του. Πλούσιος διάκοσμος, μεγαλεία περασμένων χρόνων και αυτοκρατορικές αίθουσες που διατηρούνται μέχρι σήμερα και χρησιμοποιούνται για εκδηλώσεις. Κάθε βλέμμα που πλανάται στον χώρο βρίσκει την ψυχή σε ανάταση. 

 

Σε καθεμία από τις αίθουσες, υπήρχε και ξεχωριστή ζωντανή ορχήστρα που έπαιζε παραδοσιακές αυστριακές μελωδίες, βαλς και τραγούδια από περασμένες, πιο ρομαντικές δεκαετίες. Ο κόσμος όλων των ηλικιών έπινε, έτρωγε, διασκέδαζε πραγματικά και χαμογελούσε ευχαριστημένος μέσα σε αυτή την τόσο γιορτινή ατμόσφαιρα. Εννοείται πως είχαν φροντίσει και το πιο «νεαρό» κοινό ( δηλαδή εμάς.. ) με μια αίθουσα «ντίσκο», με ζωντανή μουσική παρακαλώ. Η αίθουσα γεμάτη ντισκομπάλες, μικρές και μεγάλες, κρεμασμένες από την οροφή και ο κόσμος με τις πολύχρωμες στολές του να ξεσαλώνει σε πιο μοντέρνες μουσικές επιλογές. Το συναίσθημα που είχα χορεύοντας με την κουνιάδα μου… απλά τέλειο… 

 

Οι γονείς μου, που ήταν και αυτοί μαζί μας, σχεδόν «μαγεύτηκαν» από το όλο. Συζητούσαμε συνεχώς γιατί στην Ελλάδα έχουμε αφήσει τόσους ωραίους χώρους ανεκμετάλλευτους, γιατί δεν κάνουμε και εμείς εκδηλώσεις πιο συχνά σε ιστορικά κτίρια και τι κάνει γενικά το κράτος πάνω σε αυτό. Το παραπονάκι ήταν έκδηλο και όχι χωρίς λόγο… μην μας κάνει εντύπωση λοιπόν γιατί ορισμένοι λαοί έχουν παραπάνω «προβολή» από μερικούς άλλους, και προπάντων, μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

 

Πάντως, όταν αισθανθείτε πως θέλετε κάτι ξεχωριστό, έναν χορό που να σας μείνει αξέχαστο και να σας κάνει να νιώσετε πως ζείτε σε «άλλες» εποχές.. ελάτε στην Βιέννη και δεν θα χάσετε !

 

 

 

ή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σμτανηθησασα οικογ