Η έρευνά της αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι όχι μόνο αποδεκτό, αλλά και απαραίτητο για την ψυχική ισορροπία του ανθρώπου να γνωρίζει ότι ένα τέτοιο ζωντανό και φωτεινό ον, βρίσκεται διαρκώς κοντά του με ανιδιοτελή αγάπη. Αυτό ευφραίνει τον λογισμό και την καρδιά με μια βαθιά πεποίθηση ότι στ’ αλήθεια δεν είμαστε μόνοι σ’ αυτήν την πορεία της ζωής, ότι υπάρχει κάποιος-κάτι-κάπου, που νοιάζεται για το “τι μέλλει γενέσθαι”.

Η ιστορία της επικοινωνίας των αγγέλων με τον άνθρωπο, είναι τόσο πανάρχαια, όσο και η γέννηση των θρησκειών ανά τον κόσμο. Δεν έχει σημασία εάν αναφερόμαστε στον Χριστιανισμό, τον Καθολικισμό, τον Βουδισμό, τον Ζωροαστρισμό ή όπου αλλού. Ο φύλακας άγγελος απλώς είναι παντού. Και εάν ο αντίποδας της αορατότητας και του άγνωστου καθιστά υπεύθυνη την αρνητική του ύπαρξη για κάποιους, η συγγραφέας μάς αναλύει το πώς και το γιατί υπάρχουν και περιμένουν την συγχώρεση, το κάλεσμα και την προσφορά της αγάπης τους.

Αυτός που διακατέχεται από πολλά σχετικά ερωτήματα, μπορεί να βρει απαντήσεις και διευκρινίσεις σε αρκετές και πολύπλοκες παρανοήσεις, σχετικά με αυτά τα επουράνια πλάσματα. Ίσως στους αναγνώστες να μοιάζει με θαύμα το γεγονός ότι ένας τεράστιος αριθμός τεκμηριωμένων ιστοριών και πληροφοριών από μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν επαφή μαζί τους, έγινε η αφορμή να ξεπεράσουν, να υπερπηδήσουν, να σώσουν και να αλλάξουν την ροή των γεγονότων στην ζωή τους. Σχετικά μ’ αυτό αναφέρονται λεπτομερή παραδείγματα.

Ανέκαθεν η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον φύλακα άγγελό του, ήταν μια σχέση μεταξύ δύο ελεύθερων και υπεύθυνων προσώπων. Δηλαδή, ούτε ο άγγελος μπορεί να επιβάλλει να φερθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ούτε εμείς μπορούμε να εκβιάσουμε την παρουσία του χρησιμοποιώντας τον συνειδητά για να εκπληρώσουμε κάθε επιθυμία μας αγαθή ή όχι. Μας μεταφέρει δε με τρόπο απλό και κατανοητό, γιατί θέλουμε να πιστεύουμε σ’ αυτά τα πλάσματα, και ποια είναι η ανάγκη η οποία μας ωθεί σ’ αυτό, καθώς και τα οφέλη. Σύμφωνα με την μελέτη της, αυτό έρχεται να προσθέσει, να ενδυναμώσει και να πιστοποιήσει δύο ισχυρά στοιχεία των ανθρώπινων αδυναμιών. Τον φόβο της μοναχικότητας του πνεύματος που εξαλείφεται με την ύπαρξή τους και την θλίψη της ματαιότητας ενός τέλους, που γίνεται μια νέα αρχή.

Κανείς, δεν χρειάζεται να διαθέτει ιδιαίτερες ψυχικές δυνάμεις ή θεόσταλτες ικανότητες για να επικαλεσθεί την παρουσία τους. Μια αληθινή και απλή προσευχή από τα βάθη της ψυχής, είναι αρκετά για να δονήσουν τις υψηλές τους συχνότητες. Οι άγγελοι αυτό το περιμένουν με εκπληκτική πίστη και υπομονή, και φυσικά χαίρονται, παρόλο που δεν διακατέχονται από ανθρώπινα συναισθήματα, όταν γνωρίζουμε και αποδεχόμαστε ποιοι είναι και τι μπορούν να κάνουν για εμάς. Δεν υπάρχει τίποτα που να ορθώνεται ανάμεσα σ’ αυτούς και τις διάφορες θρησκείες, τίποτα που να περιπλέκεται στο τέλμα ενός δόγματος. Αντίθετα δε, ενοποιούν με την πίστη και την αγάπη τους, όλες τις ανθρώπινες διαφορετικότητες, χωρίς κανένα συγκεκριμένο πνευματικό προσηλυτισμό. Φαίνεται σαν να υπάρχουν πέρα από κάθε αμφιβολία, ενώνοντας όλες τις θρησκείες σε μια παγκόσμια πίστη.

Η λέξη angels, προέρχεται από το λατινικό angelus και το ελληνικό άγγελος, που σημαίνει εκείνος που πηγαίνει, ή εκείνος που τον έχουν στείλει. Ο όγκος της βιβλιογραφίας τους είναι τεράστιος. Αναφορές για αυτούς βρίσκουμε στην Αποκάλυψη, στο Κοράνι, στο Μπαγκαβάντ Γκιτά, στην Βίβλο και αλλού.

Η λογοτεχνία, η μουσική, η ζωγραφική, η γλυπτική, είναι γεμάτες από την μορφή τους. Ζωγράφοι, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μικελάντζελο, ο Τιτσιάνο, ο Ρούμπενς, ο Ραφαέλλο, είναι μερικοί από αυτούς που ζωντάνεψαν με εκπληκτική ομορφιά την εικόνα τους στην τέχνη. Τον 15ο αιώνα γλύπτες της Φλωρεντιανής εποχής όπως ο Μπερνάντο Ροσελίνο και ο Ντεζιντέριο, επεξεργάστηκαν την δομή τους επάνω σε καλαίσθητα μνημεία και ναούς. Σίγουρα η εποχή της Αναγέννησης ήταν η σημαντικότερη και πιο κύρια περίοδος-σταθμός στην αναφορά τους.

Ερχόμενοι στα νεότερα χρόνια, τους συναντάμε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες με πρωτότυπα σενάρια, όπου η συνύπαρξή τους με το ανθρώπινο στοιχείο είναι ένα θέμα πλήρως αποδεκτό και εφικτό.

“Η πόλη των αγγέλων” με τους Μέγκ Ράιαν και Νίκολας Γκέιτζ, και ο “Μιχαήλ” με τον Τζόν Τραβόλτα είναι μερικές από αυτές. Σ’ αυτούς αποδίδεται ένας πολύπλευρος ρόλος, όπως η εναπόθεση της ανακούφισης της θεραπείας, της προστασίας και της φροντίδας.

Φυσικά και αυτό δεν σημαίνει πως ο άνθρωπος πρέπει να παραμερίζει τις δικές του αξίες και δυνάμεις. Στην αναφορά τους για αυτούς, η λέξη αριθμός χάνει την λογισμική της αξία. Οι οικογένειες, όμως, που γνωρίζουμε ότι απαρτίζουν τις ομάδες τους, είναι δέκα. Οι Άγγελοι, οι Αρχάγγελοι, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, οι Δυνάμεις, οι Εκκαθαριστές, Οι Κυριότητες, οι Θρόνοι και οι Εξουσίες. Κάθε μια από αυτές ταγμένη και προορισμένη να εκπληρώσει τον δικό της σκοπό.

Έχω όμως την αίσθηση, πως ακόμα και αν υπήρχε ένας και μοναδικός άγγελος, αυτός θα ήταν δικός σας και δικός μου. Γιατί υπάρχει και διαχέεται παντού, όπως το φώς της αγάπης, έτοιμο να πλημμυρίσει να κατακτήσει και να λαμπρύνει τις ψυχές όλων μας, φτάνει να το επιτρέψουμε στους εαυτούς μας και σ’ αυτούς.