Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η Πόπη Τσαπανίδου είναι καταξιωμένη δημοσιογράφος, με εμπειρία χρόνων και αξιοπρέπεια χαρακτηριστική (και ομορφιά). Έξυπνη, όμορφη, ευέλικτη, ευγενής, ενημερωμένη, ουσιαστική… το καλό παιδί της τηλεοπτικής -κυρίως- δημοσιογραφίας. Και επιπλέον -για μένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο- όχι ξέκωλο.

Εντούτοις, αυτή η συμπαθέστατη και αξιολογότατη δημοσιογράφος θα έπρεπε, λόγω εμπειρίας και «αέρα», να γίνεται killer με αυθάδεις, επιθετικούς ή εριστικούς καλεσμένους. Εννοώ να μην επιτρέπει σε καμία περίπτωση ούτε να την προσβάλλουν, ούτε να την επικρίνουν, ούτε και να τη φέρνουν σε δύσκολη θέση. Περίμενα να τους βάζει με δυο λόγια στη θέση τους. Ορθά-κοφτά. Απλά και σταράτα. Εν προκειμένω, με την υπόθεση Καμμένου που της έσουρε διάφορα, η Πόπη Τσαπανίδου, αντί να του απαντήσει «θα πρέπει να ανακαλέσετε, αν πραγματικά θέλετε να βρίσκεστε σε τούτην την εκπομπή. Ειδάλλως αποχωρώ, εγώ από την εκπομπή μου!», του είπε εκνευρισμένη και απολύτως εξουσιαστικά «θα έπρεπε να σας πετάξω έξω!». Όχι, καλή μου. Σε άτομα που δεν γνωρίζουν άλλη δουλειά στη ζωή τους, από το να κάνουν γυροβολιές στα κόμματα, δεν απαντάς έτσι. Δεν τους δίνεις τη χαρά να σου βγάλουν το μικρόφωνο και να αυτοπεταχθούν τάχα μου θιγμένοι και προσβεβλημένοι από το πλατό του καναλιού σου. Τέτοια άτομα θέλουν άλλη μεταχείριση. Ίσως ενός ύφους απρόβλεπτου που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Μα, θα μου πεις, πως τούτοι οι τύποι όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Λάθος! Τούτοι οι τύποι κουβαλούν στο βλέμμα τους το θράσος και την ανασφάλεια του αζύμωτου, του άψητου στη ζωή. Όποιος έχει γνώση ζωής δεν περιφέρεται στα κανάλια και στις Βουλές για να κάνει δηλώσεις. Δουλεύει μεθοδικά, με στρατηγική και πρόγραμμα. Γνωρίζει την αξία της εργασίας και το επιβεβαιώνει με τη δική του.

Βέβαια υπάρχει και η άποψη που λέει πως κανείς δεν θέλει να φτάσει στο κουκούτσι, στην ουσία των προβλημάτων. Σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι, αμφισβητώ πως είναι μέσα η Τσαπανίδου. Για την ακρίβεια, το αποκλείω.
Θυμάμαι, επίσης, και εκείνη την περιβόητη συνέντευξη με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Αρένα, ρινγκ! Έτσι ένιωσα πως γινόταν εις βάρος της. Ένα παιχνίδι που ο Ντίνος Χριστιανόπουλος της έδινε απανωτά χαστούκια. Η Πόπη, αληθινά ευγενικό και συναισθηματικό παιδί, τον άφησε να την ισοπεδώσει, να την προσβάλλει απανωτά, να της τραβάει χαστούκια λεκτικά και εκείνη γυρνούσε και το άλλο μάγουλο. Θύμωσα μαζί της. Όχι με τον ποιητή. Είναι γνωστή η ιδιορρυθμία του. Θύμωσα, όμως, μαζί της που άφησε τον εαυτό της στο έλεος του Χριστιανόπουλου. Ο σεβασμός και η ευγένειά της την έκαναν να χαμογελά βουρκωμένα.

Λάθος, Πόπη μου. Δεν σου αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Με όλον τον σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπό σου, τον θαυμασμό μου για σένα, επίτρεψέ μου να σου πω τούτο: κάποιες στιγμές ο σεβασμός μας σε κάποιον πρέπει να παραμερίζεται για την αυτοπροστασία μας. Δεν είναι όλοι σε θέση να αντιληφθούν την ευγένεια ως αρετή. Την αντιλαμβάνονται ως ελάττωμα. Επειδή στη δημοσιογραφία δεν είσαι χθεσινή, δεν σου αξίζει να αφήνεσαι λόγω ευαισθησίας και ευγενικής οικοδεσποσύνης. Ούτε σου αξίζει να θυμώνεις. Στον λάκκο που ο άλλος σού ανοίγει, παραμερίζεις για να πέσει ο ίδιος μέσα. Δεν είναι εύκολο, αλλά σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο για σένα. Έστω και αν ο άνθρωπος που θα αυτοπαγιδευτεί, είναι ο πολυαγαπημένος μου Ντίνος Χριστιανόπουλος. Για τον άλλο τώρα, που ασχολήθηκες χθες… μου θυμίζει την παροιμία «όποιος ασχολείται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες».

Πρώτη δημοσίευση στο protagon.gr

Τζίνα Δαβιλά
επικοινωνείστε: gina.iporta@gmail.com