Με την πλανεύτρα φαντασία έστησε χορό ο εραστής της πανσελήνου! Υποκλίθηκε…και ρώτησε:
-Θα μου χαρίσετε αυτό το tango; Έχει πανσέληνο απόψε… κι είναι ωραία…
-Μα, δεν ξέρω αυτόν το χορό!”, αποκρίθηκε εκείνη.
Από τη γλώσσα Lbibio της Νιγηρίας και τη λέξη tamgu, που σημαίνει χορός, πήρε το όνομά του, το τάνγκο. Η προέλευσή του, όμως, ένα κράμα διαφορετικών απόψεων. Η αύρα από την ιταλική καντσονέτα, την ισπανική θαρθουέλα, την ερωτική χαμπανέρα, το πολυρρυθμικό candombe της Αφρικής, αλλά και το λαϊκό τραγούδι των αργεντίνων αγελαδάρηδων γκάουτσος, αναμειγνύονται για να δώσουν το γνωστό χορό, με το πάθος και την έκσταση που τον συνοδεύουν. Ό,τι και να έγινε, πάντως, το τάνγκο βρήκε εύφορο έδαφος ν’αναπτυχθεί στο Ρίο ντε λα πλάτα της Αργεντινής, απ’όπου και ο γνωστός χαρακτηρισμός: αργεντίνικο τάνγκο.
“Στηρίξου επάνω μου…ψηλά το κεφάλι! Όχι κάτω το βλέμμα!Κοίτα με στα μάτια,…με πάθος! Σφίξε με! με την αγωνία πως σε λίγο θα χωριστούμε! Μη με απωθείς,…αγκαλιασέ με! μέσα στην ελευθερία των κινήσεών σου! Χόρευε με ευαισθησία και επιθετικότητα,συνάμα!”
Οι πρώτοι εκτελεστές τάνγκο ήταν οι επονομαζόμενοι “Παλιά Φρουρά”, μετανάστες,που ζούσαν στο Μπουένος Άιρες,γι’αυτό και η περιφρόνηση την πρώτη περίοδο. Αργότερα,όμως,υπήρξαν αρκετοί,θερμοί υποστηρικτές του,αρχής γενομένης από το συγγραφέα Ρικάρδο Γκουιράλδες,που έγραψε στο ποίημα “Tango”:
“Ω,Τάνγκο, εσύ, σαν τον παράφορο έρωτα ενός τυράννου, που με ζήλεια φρουρεί την κυριαρχία του, σε γυναίκες που έχουν παραδοθεί υποτακτικά, σαν υπάκουα ζώα”.
“Κλείσε τα μάτια, ακολούθα το ρυθμό, αφουγκράσου τα ερωτόλογα, που σου ψιθυρίζει το μπαντονεόν … Άσε τη μουσική να πλημμυρίσει το νου!”
Ακολούθησε η περίοδος 1935-1955, γνωστή ως “Χρυσή Εποχή του τάνγκο” με επιρροές από το χορό Μιλόνγκα της Αργεντινής. Το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα κυριαρχεί το tango nuevo με τον Άστορ Πιατσόλα να κυριαρχεί. Αναμιγνύοντας τη μουσική τάνγκο με τζαζ και στοιχεία κλασικής μουσικής, κάνει την επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο. Όπως έλεγε ο Πιατσόλα, ο χορός αυτός είναι ο πιο αποκαλυπτικός απ’ όσους δημιούργησαν οι άνθρωποι για να εκφράσουν την ουσία του ερωτικού πάθους…
“Με κίνηση γρήγορη, κοφτή! Τα σταματήματα απότομα, δυναμικά!… και τώρα, απαλά, ανάλαφρα…σαν να αφήνεσαι, να παραδίνεσαι! Μη πατάς το πόδι μου, κράτα ισορροπία… είμαστε ζευγάρι, αλλά όχι φυλακή!… στο τάνγκο λειτουργούμε και αυτόνομα!”
Από τα γνωστότερα τάνγκο και τα πιο αγαπημένα, (αν και θα περιμένατε αργεντίνικο), το “La cumparsita”,του ουρουγουανού G.M. Rodrigues, που έγραψε το 1916 σε ηλικία 18 χρονών,εμπνευσμένος από καρναβαλικό εμβατήριο. (Comparsita στα ουρουγουαϊνά σημαίνει μικρή παρέλαση). Όταν ο Ροντρίγκεζ έπαιξε το τραγούδι στο κλαμπ,που εμφανιζόταν,έγινε πανζουρλισμός.Ήταν μια αποθέωση.
Η δημοφιλής ΚΟΜΠΑΡΣΙΤΑ,αποτελεί με νόμο από το 1997, το λαϊκό, πολιτιστικό ύμνο της Ουρουγουάης. Διασκευάστηκε άπειρες φορές, συμπεριλήφθηκε σε αμέτρητες ταινίες και χορεύτηκε από χορευτές-γίγαντες του είδους. Από τις πλέον χαρακτηριστικές, η σκηνή χορού, όπου ο Genne Kelly χορεύει στο ρυθμό της Cumparsita από την ταινία του 1945: “Anchors Aweigh”. Αν και το τάνγκο χορεύεται από ζευγάρια, το πάθος του Κelly στις solo φιγούρες, ξεπερνά κάθε προσδοκία!
Αχ,αυτός ο χορός,που δίνει ελπίδα στους απελπισμένους!
Που γίνεται άνοιξη για ν’ανθίζουν οι μίσχοι των λουλουδιών! που αφουγκράζεται την πεθυμιά μας!
μια πεθυμιά-διαβήτης,πού φτιαξε τον κύκλο σου
απόψε,για να χορέψουνε οι αναμνήσεις,ολόγιομο φεγγάρι! ναυαγοσώστη των ονείρων!
Aχ,αυτός ο χορός!…της Πανσελήνου ο έρωτας!
“Εξαντλήθηκα! ας κάνουμε ένα διάλειμμα! Όλες μου οι αισθήσεις, ιδρωμένες αναφωνούν: Viva tango!!!”
Η Ελπίδα Νούσα είναι καθηγήτρια Μουσικής στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και αγαπά κάθε μορφή τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της Ιστορίας-Μυθολογίας
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
