Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Γιάννης Χουρδάς

Αποτυχία είναι η λέξη φάντασμα της καθημερινότητάς μου. Αιωρείται συνεχώς πάνω από τις επιλογές και τις αποφάσεις μου. Στοιχειώνει την εικόνα του εαυτού μου και «πληγώνει» τον εγωισμό μου. Με βάση την παρουσία της, κρίνομαι ως ικανός ή ανίκανος, ως αρεστός ή μη. Μαζί της ντρέπομαι, φοβάμαι, θυμώνω και απογοητεύομαι.

Μαζί της οδηγούμαι σε ένα φαύλο κύκλο ισοπέδωσης και αμφισβήτησης των δυνατοτήτων μου. Μία αυτοκαταστροφική δύναμη τιμωρίας για τις ναρκισσιστικές βλέψεις μου ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Ποτέ, όμως, δεν μπήκα στη διαδικασία να καταλάβω για να μην επαναλάβω. Ποτέ δεν κατάφερα να θεωρήσω τον εαυτό μου κάτι παραπάνω από το σύνολο των συμπεριφορών μου. Προσηλωμένος αποκλειστικά και μόνο στο αποτέλεσμα, έχασα ευκαιρίες μάθησης και γνώσης. Μπλεγμένος στο δίχτυ των αρνητικών συναισθημάτων δεν μπόρεσα να δω πως η αποτυχία είναι παράλληλα και μία ελευθερία για αυτογνωσία, για αλλαγή, για νέο ξεκίνημα. Όμως, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι η αποτυχία μου δεν έχει να κάνει με την ανικανότητα της προσωπικότητάς μου, αλλά με την αναποτελεσματικότητα της μεθόδου που χρησιμοποίησα; Ότι δεν έχει να κάνει με τις ικανότητές μου να πετυχαίνω στόχους, αλλά με τη μη ρεαλιστική επιλογή εκ μέρους μου εφικτών στόχων;

Η συνειδητοποίηση της αποτυχίας ως εμπειρία ωρίμανσης οδηγεί στην αυτογνωσία και αυτή με τη σειρά της σε μία μελλοντική επιτυχία. Όσο αποφεύγω την αποτυχία αποφεύγω και την προσπάθεια, τη δράση. Ξέρω πως χρειάζεται κουράγιο για να φωνάξεις «απέτυχα». Αλλά το κουράγιο αυτό είναι το ίδιο , το οποίο θα σου δώσει το κίνητρο να συνεχίσεις. Ας διδαχτούμε, λοιπόν, από τις αποτυχίες μας και ας σταματήσουμε να φοβόμαστε επιτέλους, αυτό που τουλάχιστον εμείς χαρακτηρίζουμε ικανή ή ανίκανη πλευρά του εαυτού μας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr