Γιάννης Στουραΐτης

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Προ αμνημονεύτων (ηρωικών) χρόνων, σ’ ένα μεγάλο νοσοκομείο της πρωτεύουσας, τότε που το Ενδοσκοπικό, λεγόμενο, Εργαστήριο, στεγαζόταν σε ένα δωματιάκι 2×3, όλο κι όλο, στο οποίο στριμωχνόμασταν τρεις ή και τέσσερις γιατροί, δύο νοσηλεύτριες, και ο ασθενής, (μετρήστε κάπου επτά νοματαίους), προσήλθε μία κυρία από την επαρχία για να υποβληθεί σε γαστροσκόπηση.

Ακολουθώντας την προβλεπόμενη διαδικασία, κάναμε το σοβαρό λάθος, πριν την ξαπλώσουμε στην εξεταστική κλίνη, να της ζητήσουμε να βγάλει τα παπούτσια της. Πληρώσαμε πολύ ακριβά την απερισκεψία μας.

Τα εν λόγω παπούτσια ήταν κάτι πλαστικά πασουμάκια, από αυτά που αφού τα φορέσεις κάμποσο, (ή και λιγότερο, ενδεχομένως), δημιουργούν ένα φρικτό «φαινόμενο θερμοκηπίου» στο μικροπεριβάλλον του ποδιού και δεν το αφήνουν «ν’ αναπνεύσει», με αποτέλεσμα τα πόδια της να αναδίδουν μία δυσβάστακτη ποδαρίλα, από ‘κείνες τις «ξινές» που σου διαπερνούν τα ρουθούνια, παρά το γεγονός, και πρέπει να το τονίσω με ιδιαίτερη έμφαση, ότι η κυρία ήταν κατά τα άλλα πεντακάθαρη.

Βάλε το «μίνι-θερμοκήπιο», βάλε ο περιορισμένος χώρος, βάλε ο συνωστισμός στο κελί που είχε βαπτισθεί «Ενδοσκοπικό Εργαστήριο», οι συνθήκες της γαστροσκόπησης άρχισαν να γίνονται ανυπόφορες, όχι μόνο για τον εκτελούντα την εξέταση, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους παριστάμενους.

Εδώ, πρέπει να επισημάνω ότι είναι ίσως το μόνο καταγεγραμμένο περιστατικό στον κόσμο, όπου, εκτός από τις καθιερωμένες οδηγίες που δίναμε στην ασθενή για την ομαλή διεξαγωγή της εξέτασης, όπως: «δαγκώνετε το επιστόμιο», ή «χαλαρώστε», ή «αναπνέετε ήρεμα από την μύτη σας», ή «μην καταπίνετε τα σάλια σας», προσθέσαμε και την εναγώνια εντολή-παράκληση-ικεσία: «ΜΗΝ κουνάτε τα πόδια σας!»

Το «κλου» της ιστορίας όμως είναι, ως συνήθως, ο επίλογος :

Μετά την ενδοσκόπηση, συμπληρώνοντας την γνωμάτευσή μας, ζητήσαμε τα στοιχεία της ευγενέστατης κυρίας μας, η οποία αφού μας είπε το επίθετό της, μας χάρισε με νάζι και το ονοματάκι της : «…Γιασεμούλα»!

Δαγκώθηκα μέχρις αιμάτων για να μην ξεκαρδιστώ στα γέλια, πριν λιποθυμήσω.

Βρε παιδί μου, ένα θερμοκήπιο που μας αναλογούσε κι εμάς, δεν μπορούσε να είναι το σωστό θερμοκήπιο;

Ας την έλεγαν τουλάχιστον Ποδαρούλα και ας μύριζαν τα πόδια της γιασεμί!