Πάνος Μπιτσαξής

• Υπάρχουν ορισμένες εποχές στις οποίες το βάρος των επαγγελματικών υποχρεώσεων με οδηγεί σε πνευματική αφλογιστία. Παρακολουθώ τις εξελίξεις, αλλά ο αντιφατικός και πολύπλοκος καταιγισμός της γεγονοτικής ροής θέλει καθαρό μυαλό και ηρεμία για να ξεδιαλύνεις το τι ακριβώς συμβαίνει.

Ζούμε σε μια συγκεχυμένη περίοδο. Όλα γύρω μας δείχνουν να αλλάζουν.

Η παγκόσμια τάξη δίνει την αίσθηση ιδιόμορφης «σταθερής αστάθειας» που δέχεται τεκτονικές αναταράξεις. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην καρδιά της Ευρώπης έχουν αρχίσει να μπαίνουν στη ρουτίνα. Βυθίζονται στο «σύνδρομο εξοικείωσης» που προσβάλλει το «ανοσοποιητικό» σύστημα των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο «άφρονες ηγεσίες έσπειραν ανέμους, τώρα θερίζουμε τις θύελλες». Δεν έχω να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω λέξη. Τα όσα συμβαίνουν ήταν απολύτως προβλέψιμα.

• Η εποχή, όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης, είναι «γκαστρωμένη». Όλοι κάτι περιμένουν. Πορεύονται με το «βλέποντας και κάνοντας».

-Η Αμερική και μαζί της όλος ο πλανήτης αναμένει την εξακρίβωση του μυστηρίου «Τράμπ».

Τι μέρος του λόγου είναι τελικά αυτός ο κύριος, της post-truth περιόδου και πού θα το πάει ;

Τι εκπλήξεις μπορεί να κρύβει ο κροίσος απόγονος ενός Γερμανού που συσσώρευσε τον πρώτο πλούτο της δυναστείας Τράμπ, ιδρύοντας πολυτελές πορνείο σε μια παγωμένη περιοχή του αμερικανικού βορρά;

-Οι Γερμανοί αναμένουν τις εκλογές.

-Η όλη Ευρώπη παρακολουθεί την πορεία της Λεπέν και πόσο θα υιοθετήσει την ρητορική της ο νέος αστήρ monsieur Fillοn, ενώ μια ντουζίνα υποψηφίων πολιορκεί την ηγεσία του καταρρέοντος σοσιαλιστικού κόμματος.

-Θα κερδίσει ή θα χάσει ο Ολλανδός νεοφασίστας;

-Θα καταρρεύσουν ή δεν θα καταρρεύσουν οι ιταλικές τράπεζες, παρασύροντας σε ντόμινο όλη την ήπειρο;

Εμείς στο ίδιο έργο θεατές. Θα τελειώσει και πότε η δεύτερη αξιολόγηση και πότε θα αρχίσει η τρίτη;

Όλοι κάτι περιμένουν. Στο μεταξύ, όμως, κυριαρχεί η απειλητική ακινησία. Οι αναλυτές δεν κρύβουν την αμηχανία τους. Καταφεύγουν στο «ήξεις αφήξεις» και στο «ναι μεν αλλά». Το θολό τοπίο θολώνει αναγκαστικά και την ανάλυση. Επιπλέον, εμείς κουβαλάμε, μεταξύ των άλλων, και μια νάρκη την οποία χειρίζονται αδέξιοι πυροτεχνουργοί. Το Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πιθανή έκρηξη σε μη διαχειρίσιμες διαστάσεις του προσφυγικού ζητήματος.

• Όταν η πληροφόρηση είναι αντιφατική και το σκηνικό απρόβλεπτο, ακόμα και στις ίδιες τις προθέσεις των πρωταγωνιστών, το εργαλείο της ανάλυσης πρέπει να αντλεί όχι μόνο από την λογική αλλά και από την διαίσθηση. Η διαίσθηση δεν είναι μεταφυσική διαδικασία. Είναι προϊόν πείρας στον εντοπισμό των κρισίμων παραμέτρων που θα καθορίσουν την πορεία των εξελίξεων. Καθένας που μετέχει στην πολιτική διαδικασία πρέπει να τολμά και να διακινδυνεύει, εκφράζοντας καθαρά και όχι με μισόλογα, την διαισθητική προσέγγιση των γεγονότων. Κι ας πέσει έξω. Χωρίς το στοιχείο της πρόβλεψης δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική. Η πολιτική χωρίς πρόβλεψη δεν είναι μόνο ανάπηρη, είναι ανύπαρκτη.
Ας μιλήσουμε καθαρά, χωρίς περιστροφές.

• Τίποτα δεν θα αλλάξει στην Ελλάδα το 2017. Θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Διαρκές σούρσιμο και κυκλοτερής πορεία αναπαραγωγής των αδιεξόδων. Το γνωστό παιχνίδι του σκύλου που γαβγίζει τη σκιά του και όσο τη βλέπει να μεγαλώνει τσαντίζεται όλο και περισσότερο.

Δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Τσίπρας θα κρατήσουν με νύχια και με δόντια την εξουσία όσο κι αν συρρικνώνεται δημοσκοπικά και πραγματικά η εκλογική τους επιρροή. Θα υποχωρήσουν στο σύνολο των απαιτήσεων των δανειστών εφ όλης της ύλης. Στα πάντα. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι μειώσεις στις συντάξεις και τους μισθούς και η καθήλωση της οικονομίας έχουν ολικά προεξοφληθεί από το σύνολο των πολιτών. Όταν συμβούν στην πραγματική ζωή, δεν πρόκειται να εκπλήξουν κανέναν. Με κάθε είδους τρόπο θα προσπαθήσουν να κανακέψουν την εναπομένουσα εκλογική πελατεία, κυρίως στο δημόσιο, χτίζοντας επικοινωνιακά, με αχρείους μποναμάδες, μια ρητορική ότι με τους άλλους τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα και μόνο οι ίδιοι είναι σκληροί πολεμιστές στο μεγάλο μετερίζι της προστασίας των αδυνάτων. Εδραιώνεται ως δόγμα της σημερινής Κυβέρνησης το μη κυβερνάν. Ο μόνος κανών λειτουργίας που θα απομείνει θα είναι οι μνημονιακοί αυτοματισμοί.

• Ο μικρόκοσμος της δικής μας κεντροαριστεράς δύσκολα θα μπορέσει να συνεννοηθεί εντός του 2017. Όμως, μέχρι το τελευταίο πολιτικό δευτερόλεπτο, θα παραμένει η μόνη ελπίδα αλλαγής της πολιτικής ατζέντας.

Αν ο χώρος της λεγόμενης κεντροαριστεράς παραμείνει ως έχει, ο διαφαινόμενος νέος διπολισμός και το κλουβί με τους τρελλούς που θα τον περιβάλλει θα ανακυκλώσει την κρίση. Εν δυνάμει μπορεί να αποδειχθεί τοπίο καταστροφής.

• Η Ελλάδα θα βιώνει όλο και πιο πολύ την εξελισσόμενη διαδικασία της τριτοκοσμικής μετάλλαξης. Η βασική κοινωνική διαίρεση θα είναι πλούσιοι και φτωχοί. Οι εισοδηματικές ανισότητες εξελίσσονται σε υπερμεγέθυνση. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο πλούτος που συγκεντρώνεται σε ένα κράτος σε δημοσιονομική περιδίνηση είναι πλούτος αεριτζίδικος, πλούτος της φοροδιαφυγής και του παρασιτισμού, στην καλύτερη περίπτωση αποτέλεσμα ληστρικών επενδύσεων, ενώ η φτώχεια που συγκεντρώνεται και η μιζέρια που εξαπλώνεται είναι η φτώχεια και η μιζέρια μιας αστικής τάξης που πνέει τα λοίσθια.

• Δυο ακόμα σημειώσεις.

-Το μεγάλο γεγονός της πενταμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό, η Κυβέρνηση δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Δεν κάνει ούτε στοιχειώδη πρόβλεψη των επιπτώσεων. Η αντίδραση της Τουρκίας επαφίεται στην τυχαιότητα, στις περιφερειακές εξελίξεις που είναι εκτός πεδίου προβλέψεως και στην ελπίδα ότι στο τέλος κάποιο είδος εθνικής συναίνεσης θα υπάρξει, αν ο μη γένοιτο, έρθει η δύσκολη στιγμή.

-Οι εξελίξεις στην Ευρώπη δεν θα επιβεβαιώσουν κασσάνδρειες προβλέψεις. Η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός, προσωρινά τουλάχιστον, θα ανασχεθούν. Η οικονομία δεν θα δεχθεί κραδασμούς αλυσιδωτής κρίσης. Υπό μία έννοια, και σε ότι αφορά το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

Αυτό που πραγματικά θα αλλάξει και τα απόνερα θα φτάσουν σε εμάς μεσοπρόθεσμα, όντας ανέτοιμοι, όπως πάντα, είναι η παγκόσμια ανακατάταξη της ισχύος και το νέο status quo στην ευρύτερη περιοχή μας. Το μεγάλο ερωτηματικό που συνδέεται γεωπολιτικά με την Ελλάδα είναι το Κουρδικό κράτος.

• Όπως και πέρσυ, θέλω να κλείσω το 2016 με στίχους. Για την Ελλάδα από τον Σεφέρη. Το υπέροχο και «αειθαλές» «πήραμε τη ζωή μας λάθος και αλλάξαμε ζωή». Για την προσωπική ζωή του καθενός μας, την ευχή να εκτιμούμε ό,τι έχουμε, να μην το περιφρονούμε, να μην το θεωρούμε αυτονόητο. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν αποτιμώνται σε λεφτά. Έτσι, από τον Γιάννη Νεγρεπόντη «τα πιο ωραία τραγούδια δεν τα ακούμε/ τους πιο ωραίους στίχους δεν τους γράφουμε ποτέ/κάποτε είναι ωραίο αυτό που ζούμε/ μα είναι αδύνατο με λόγια να το πούμε».

• Χρόνια πολλά σε όλους.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr