Τα “ενήλικα προβλήματα” μόνο με οσμές παιδικές ξεπερνιούνται.
Μυρωδιές γειτονιάς, ζωντανές, που κρατάει η μνήμη κι ανασύρει ως άμυνες.
“Κυνηγητό” στο όνειρο, “αμπάριζα” τις σκέψεις, “κουτσό” το άλογο που πόνταρες. “Κρυφτό” του εαυτού μας.
Αχ, το κρυφτό!
Τι ατέλειωτη ευχαρίστηση ν’αναζητάς το φίλο τον πολύτιμο, τον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό! “…πέντε, δέκα, δεκαπέντε,…πενήντα…εκατό..Βγαίνω και τα φυλάς εσύ”.
 |
Αχ, το κρυφτό…το κρυφτό της αθωότητάς μας που φορά κοντό παντελονάκι και τσιμπιδάκι στα μαλλιά.
Το αθώο, το αγνό, κειμήλιο ακριβό.
Όμως και τ’άλλο που θεριεύει, το κρυφτό το εφτάψυχο, το δόλιο που λογής επιτήδειοι και περίεργοι σαρκοβόροι παίζουν μαζί μας και μάλιστα με νόμους πού’ βαλαν οι ίδιοι στο παιχνίδι.
Kρυφτούλι για τη διαθεσιμότητα, τη συνταξιοδότηση. Κρυφτούλι για τις εκλογές, την απονομή δικαιοσύνης, την κάθαρση. Κρυφτούλι για τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, την εγγύηση, το κούρεμα.
Ένα ιδιότυπο κρυφτούλι που δημιουργεί φουσκονεριά απωθημένων.
Γροθιά, φωνή και…
…”Άντε…και …φτου ξελευτερία!”
Ελπίδα Νούσα
Επικοινωνείστε: [email protected]
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
