Χρωστάω μια εξήγηση για την χρησιμοποίηση (σε δεύτερο ενικό) του πρώτου ρήματος σε αυτό το σημείωμα. Λοιπόν, ναι, ‘κολάζεται’ κάποιος για την ευκολία με την οποία ο Παναθηναϊκός δέχτηκε την ανατροπή του σκορ και μαζί μία ακόμη ήττα – στραπάτσο στο γήπεδό του. Μάλιστα, ίσως σκέφτηκε πως αν είχε ποντάρει άσσο ημίχρονο / διπλό τελικό, θα είχα κερδίσει καμιά τριανταριά φορές το ποντάρισμα, αλλά δεν συνεχίζω. Και δεν συνεχίζω γιατί δεν πιστεύω ότι η ηγεσία του Παναθηναϊκού ΔΕΝ ελέγχει τους παίκτες της ομάδας. Με τόσα προβλήματα που υπάρχουν αυτό θα ήταν αδιανόητο ή και σοβαρότατο χτύπημα.

Κάτι ακόμα: με πρωτοβουλία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, συγκεντρώθηκαν σε ειδικούς κάδους χρήσιμα είδη και θα δοθούν σε ομάδες ανθρώπων που υποφέρουν από τη ένδεια. Μπράβο. Όμως, θα ήταν οριστικά άξια συγχαρητηρίων η διοίκηση της ΠΑΕ, αν έλυνε οριστικά το πρόβλημα που έχει προκύψει (και κληρονόμησε…) εδώ και αρκετά χρόνια (και παραμένει) με την δίκαιη διεκδίκηση πνευματικών δικαιωμάτων από τους διαδόχους των δημιουργών Γιώργου Οικονομίδη και Γιώργου Μουζάκη για τον διάσημο ύμνο της ομάδας. (‘Σύλλογος μεγάλος / δεν υπάρχει’ άλλος κλπ.). Από την στιγμή που ένας ύμνος που δημιουργήθηκε για ερασιτεχνικό σύλλογο, γίνεται εμπόρευμα από ανώνυμη εταιρία, τότε η άρνηση να δεις το αίτημα σοβαρά, αποτελεί ξευτίλα. Η οποία δεν είναι σημερινή. Θυμίζω ότι για δεκαετίες, κουμάντο στην ‘πράσινη ΠΑΕ’, έκανε ίσως η πλουσιότερη οικογένεια της χώρας.

Ο Γιώργος Αρκουλής γεννήθηκε στον Πειραιά. Έχει υπηρετήσει την (αθλητική) δημοσιογραφία από το 1969 και έχει γράψει τα εξής βιβλία: 
10 μικροί μύθοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο Η αληθινή ιστορία του θρύλου 1925-1978 Μεταξύ τιμής και ντροπής
Το Στάδιο Καραϊσκάκη αφηγείται 

Τριάντα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο