Κωστής Μακρής

Είδα μια μέρα ένα παιδί στο σχολείο

να κακομεταχειρίζεται ένα μικρότερο αγόρι.

Αγανάκτησα, αλλά μου απάντησε:

«Οι μεγαλύτεροι με χτυπούν και εγώ χτυπώ τους μικρότερους. Είναι δίκαιο».

Με αυτά τα λόγια συνόψισε την ιστορία του ανθρώπινου είδους.

Λόρδος Μπέρτραντ Ράσελ ((Bertrand Arthur William Russell, 18 Μαΐου 1872 – 2 Φεβρουαρίου 1970) Bρετανός φιλόσοφος, μαθηματικός και ειρηνιστής. Το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Χαρακτηριστική της απέχθειάς του προς κάθε είδους φανατισμό είναι η δήλωσή του:

«Δεν θα πέθαινα ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να έκανα λάθος.»

…

― Όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη.

― Celui qui gagne, gagne partout (όποιος κερδίζει, κερδίζει παντού).

Κουβέντες ποκαδόρων και εν γένει χαρτοπαικτών μετά από μια παρτίδα.

Χαμένη ή κερδισμένη.

Παρηγορητικές, μέσα στην αντίφασή τους, επειδή μπορούν να ειπωθούν από ή για το ίδιο πρόσωπο μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο τής ώρας.

Τις έχω ακούσει πολλές φορές, από παιδί.

Τις έχω πει κι εγώ μετά από μια παρτίδα, γελώντας ή κατηφής, ανάλογα με τα κέρδη ή τις ζημίες.

Στ’ αλήθεια όμως…

Ποιος ή ποια πιστεύει πραγματικά ότι «όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει στην αγάπη» ή ότι «όποιος κερδίζει κερδίζει παντού»;

Η ανθρώπινη ιστορία βρίθει πολλάκις ηττημένων που έχασαν στην αγάπη (πολλές φορές επειδή δεν είχαν ούτε την ευγένεια ενός σοφού εραστή ή ερωμένης αλλά ούτε και την αληθινή αγάπη) και νικητών που γνώρισαν την ήττα μετά από μια θριαμβευτική νίκη, ανίκανοι να διαχειριστούν τη νίκη τους ή λόγω έπαρσης ακριβώς εξ αιτίας τής μεγάλης τους νίκης.

Στην εικόνα, το  εξώφυλλο από το βιβλίο
Η ΜΑΣΤΙΞ ΤΟΥ ΑΓΚΥΛΩΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,

του Λόρδου Μπέρτραντ Ράσελ.

Ένα βιβλίο που αναφέρεται στις θηριωδίες των Ναζί του Γ’ Ράιχ πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτό το βιβλίο το διάβασα στα παιδικά μου χρόνια ―ναι, το πήρα από την οικογενειακή μας βιβλιοθήκη και το διάβασα χωρίς κανένας να μου πει «δεν είναι για την ηλικία σου»― και, παρ’ όλη την συμπυκνωμένη του φρίκη, παρά τις θηριωδίες των Ναζί με φωτογραφίες φρίκης, θανάτου και εξευτελισμού του Ανθρώπου από τα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και από αλλού, εικόνες που ακόμα τις κουβαλάω μέσα μου―, μου έδειξε ότι κανένας «νικητής» δεν μένει για πάντα νικητής και κανένας «ηττημένος» δεν μένει για πάντα ηττημένος. Ακόμα κι αν έχει πεθάνει.

Αυτό το βιβλίο μου έμαθε, εμμέσως, και άλλα.

Ότι σε κανένα παιχνίδι ή «παίγνιο» δεν γίνεται να κερδίζεις συνεχώς και ότι μόνο η αγάπη είναι ανίκητη.

Η αγάπη όμως δεν είναι «παιχνίδι».

Είναι η ουσία του παιχνιδιού της ζωής και ―κατά πολλούς, όπως εγώ― ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει η, άξια να τη ζούμε, ζωή.

Χωρίς «παίγνια», «παιχνιδάκια», κολπάκια, εμμονές, ιδεοληψίες, βία, μισαλλοδοξία και ψεύδη.

27 Μαΐου 2019

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr