Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves 

«Κάντε engineering», μας έλεγε ο καθηγητής της Μικροηλεκτρονικής τα χρόνια των σπουδών στο πολυτεχνείο. Και εμείς, οι τότε φοιτητές, ήδη στο τρίτο έτος σπουδών, κοιταζόμασταν μεταξύ μας και αναρωτιόμασταν: τι στο καλό σημαίνει να κάνεις engineering; Καλή η μελέτη και εξαιρετική η θεωρία, αλλά πώς βάζεις στην πράξη τα δεδομένα σου για να λύσεις το πρόβλημα που έχεις μπροστά σου; Και με ποιο σκεπτικό, με ποιες προδιαγραφές και από ποια θέση σχεδιάζεις, ώστε η λύση που θα προτείνεις να είναι η βέλτιστη από πλευράς αξιοποίησης πόρων, λειτουργικότητας και βιωσιμότητας;

Σήμερα σκέφτομαι ότι αυτή η προτροπή του καθηγητή θα έπρεπε να είναι βασικός οδηγός στην επίλυση όλων των προβλημάτων-προκλήσεων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε καθημερινά: τόσο των μικρών-διαχειριστικών όσο και των μεγάλων-καθοριστικών. Ας σκεφτούμε απλά ότι η Μηχανική (για να μιλάμε με ελληνικούς όρους) περιλαμβάνει το να μελετάς, να αναλύεις, να σχεδιάζεις και τελικά να υλοποιείς και να εφαρμόζεις. Τι; Όλα εκείνα που μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους, από ένα απλό προϊόν μέχρι μία σύνθετη μηχανή μέχρι ένα περίπλοκο σύστημα μέχρι απλά…μία λύση!

O Albert Einstein είπε κάποτε ότι: «Οι επιστήμονες διερευνούν αυτό που ήδη υπάρχει. Οι μηχανικοί δημιουργούν αυτό που δεν έχει ξαναϋπάρξει». Ο ίδιος αυτός επιστήμονας με το λαμπρό και πρωτοπόρο μυαλό είπε επίσης ότι: «Είναι παράνοια να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα».

Τι συμπεραίνουμε από όλα αυτά; Αρχίζουμε πιθανώς να καταλαβαίνουμε με ποιον τρόπο θα έπρεπε να συλλογιζόμαστε εξαρχής το εκάστοτε ζήτημα που έχουμε να διαχειριστούμε – χωρίς διαχωρισμό σε ζητήματα επαγγελματικού, προσωπικού, οικογενειακού κ.λπ. τομέα, αφού το σκεπτικό συλλογισμού και διαχείρισης είναι, λίγο-πολύ, κοινό. Έχω μπροστά μου ένα ζήτημα-πρόβλημα, με απασχολεί πολύ, το σκέφτομαι διαρκώς, αρχίζει να θολώνει η διαύγεια της σκέψης μου και να μπερδεύομαι. Ίσως, τελικά, (σε πολλούς από εμάς πιθανώς να έχει συμβεί παραπάνω από μία φορές στη ζωή μας) φτάνω να ταυτίζομαι τόσο έντονα και βαθιά με το πρόβλημα, που δε βλέπω τη λύση. Και η λύση είναι συνήθως πολύ πιο κοντινή, καθαρή και υλοποιήσιμη από ό,τι αρχικά πιστεύαμε.

Μου έκανε εντύπωση που συνάντησα (τυχαία;) στο Google την έκφραση «life engineering» – αν και στην πραγματικότητα περί αυτού πρόκειται. Μηχανική της ζωής! Της ζωής μας. Επίσης, δεν είναι μάλλον καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί ένας νέος κλάδος της Μηχανικής, η Μηχανική των Αποφάσεων («Decision Engineering»): δηλαδή, πώς κάνω εξόρυξη και ανάλυση δεδομένων και, λαμβάνοντας υπ’όψιν συγκεκριμένες απαιτήσεις και προδιαγραφές, σχεδιάζω συστήματα που θα οδηγήσουν στη βέλτιστη λήψη αποφάσεων. Τι καλύτερο και ιδανικότερο για έναν άνθρωπο, για μια επιχείρηση, για έναν οργανισμό! Όλοι θέλουμε να παίρνουμε τη σωστή απόφαση, στη σωστή στιγμή. Μα και αν αυτό, για διάφορους λόγους ή απρόβλεπτες συγκυρίες, δε συμβεί, θέλουμε να μπορούμε εύκολα και χωρίς απώλειες (άμεσες ή παράπλευρες) να διορθώνουμε μέσω  αναπροσαρμογής/ανασχεδιασμού την αρχική μας απόφαση.

Για να είμαστε ευχαριστημένοι με τις αποφάσεις και τις επιλογές μας.

Για να είμαστε άνθρωποι γεμάτοι, ικανοποιημένοι, πλήρεις.

Για να ξέρουμε πως σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε τη βέλτιστη λύση-απόφαση δεδομένου του εκάστοτε ζητήματος και πλαισίου.

Ας σκεφτόμαστε, λοιπόν, ποιο είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε κάθε φορά – από τη θέση που είμαστε, μέσα στις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες (ή ευκαιρίες;) εμφανίζονται γύρω μας και εμπρός μας.

Ας είμαστε ταυτόχρονα ρεαλιστές-πρακτικοί και δημιουργικοί-καινοτόμοι.

Ας κάνουμε…λίγο engineering παραπάνω!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr