Ο Πάνος Μπιτσαξής είναι ποινικολόγος και συγγραφέας του αυτοβιογραφικού-ιστορικού βιβλίου “΄Οταν το μέλλον έπαιζε κρυφτό..”

• Η αρθρογραφία για την Τουρκία είναι εκτενής. Το «πού το πάει ο Ερντογάν» είναι το κοινό μοτίβο διερώτησης. Στην βάση της συντριπτικής πλειονότητας των συλλογισμών λανθάνει μια «επαγωγή». Αφού στο παρελθόν αντιμετωπίσαμε ένταση και κρίση ,αφού είχαμε φτάσει στο παραπέντε μιας θερμής σύγκρουσης και πάντα αυτό εκτονωνόταν, το ίδιο θα συμβεί, με κάποιο τρόπο και τώρα. Ο πόλεμος δεν συμφέρει κανέναν και η Τουρκία ξέρει ότι θα έχει μεγάλο κόστος, είναι οι ελάσσονες συλλογισμοί όπως λέμε στις δικαστικές αποφάσεις.

•Αυτό όμως ίσως αποτελεί  το περίφημο «σφάλμα της επαγωγής», όπως το χαρακτηρίζει ο Ταλεμπ. Τα κρισιμότερα γεγονότα έρχονται όταν διαψεύδεται ο επαγωγικός συλλογισμός. Την παραμονή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου υπήρχε εκτενής αρθρογραφία επί του γιατί η Γερμανία δεν θα κάνει πόλεμο. Στις 20 Απριλίου 1967 η Αυγή δημοσίευσε άρθρο υπό το τίτλο «γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα».
Τα παραδείγματα είναι πολλά.

•Η αίσθηση μου είναι ότι οι Τούρκοι θα προκαλέσουν θερμό επεισόδιο . Σε ακατοίκητο νησί; Στο Καστελλόριζο; Δεν ξέρω. Θα το κάνουν γιατί για τους ιθύνοντες απώλεια των εκλογών ισοδυναμεί με υπαρξιακό θέμα. Θα τους “ξεσκίσουν”. Όταν το κάνουν με νομικό πρόσχημα το τρέχον εμπρηστικό αφήγημα, θα περιμένουν την απάντηση. Την ανάπτυξη της ελληνικής δύναμης πυρός που θα γενικεύσει την εμπλοκή. Έτσι ώστε να μιλούν για επίθεση και να συρθούμε σε διαπραγματεύσεις.

•Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτή τη περιπέτεια; Ελπίζω στρατιωτικά να έχουν γνώση οι φύλακες, με σωστές εκτιμήσεις και σχέδιο. Ελπίζω η πολιτική ηγεσία να έχει απολύτως ακριβή και λεπτομερή εικόνα. Ελπίζω ότι έχει γίνει η κατάλληλη απόρρητη διπλωματική και άλλη προεργασία με  τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Είμαι απόλυτα σίγουρος, σε κάθε περίπτωση, ότι πολιτική ηγεσία και Ένοπλες Δυνάμεις κάνουν ό, τι μπορούν για να είμαστε έτοιμοι. Αυτό το νιώθουμε κάθε μέρα. Δεν έχω τη παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. Η ανησυχία μου είναι η τυχόν υπερεκτίμηση των δυνάμεών μας και η επιβεβαίωση των συμμαχιών μας. Είναι οι παράμετροι που μας κυνηγούν ιστορικά ως ερινύες, Αόριστη Ανησυχία, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο νου. Μόνο το ένστικτο.

•Οι καινοφανείς αυτές καταστάσεις απαιτούν ετοιμότητα και των πολιτών. Σε αυτό το θέμα είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι. Ζούμε τον ύπνο του δικαίου. Ίσως γιατί δεν πιστεύουμε στο βάθος ότι θα συμβεί το κακό. Μακάρι. Αλλά όταν ένα πουλί κολυμπάει σαν πάπια, κράζει σαν πάπια και πετάει σαν πάπια, τότε μάλλον είναι πάπια. Αυτό είναι το κακό.