Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Το πένθος και η πραγματικότητα, του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

 

Κωστής Μακρής

«Ο άνθρωπος που πενθεί επαναστατεί ενάντια στην πραγματικότητα, ενώ η έντονη επιθυμία του να ξαναβρεί το χαμένο πρόσωπο, μπορεί, κάποιες φορές να προκαλέσει παραισθήσεις.»

Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από το εξαιρετικό βιβλίο «Πένθος και Υγεία», της Dr. Marie-Frédérique Bacqué, Καθηγήτριας Κλινικής Ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και (μεταξύ άλλων) Πρόεδρος του ICES (Διεθνές Κέντρο Μελετών για το Θάνατο). Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Θυμάρι του αλησμόνητου φίλου Θάνου Γραμμένου το 2001, σε μετάφραση της Χριστίνας Κουτρουμπά και επιμέλεια εξωφύλλου δική μου.

Το ξεφύλλισα πάλι πρόσφατα. Θυμήθηκα αρκετά σημεία και στάθηκα στο απόσπασμα που προτάσσω σε αυτό το κείμενό μου. Και πλήθος σκέψεων με κατέκλυσαν.

Είμαι ενήλικος και έχω πάψει από χρόνια να είμαι “αμφιθαλής”.

Όταν θέλω κάτι, δεν μπορώ να «κλαίω για να μου το δώσουν» διότι δεν έχω γονείς. Έχω συμφιλιωθεί με αυτή την πραγματικότητα χωρίς πλέον να πενθώ και χωρίς να επαναστατώ για αυτό.  Δεν έχω έντονη επιθυμία να ξαναβρώ κάποιο χαμένο πρόσωπο και δεν έχω παραισθήσεις.

Πολλές από τις παλιές μου πολιτικές, κομματικές και άλλες “αγάπες” και δοξασίες έχουν πεθάνει. Δεν πενθώ γι’ αυτές ούτε έχω παραισθήσεις δημιουργημένες από έντονη επιθυμία να τις ξαναβρώ.

Ο θυμός μου για παλιές ήττες έχει πεθάνει και δεν έχω παραισθήσεις ούτε αυταπάτες για το ότι μπορεί να ξαναγραφτεί η ιστορία.

Παλιά σχεδίαζα με μολύβι, έγραφα κυρίως με στυλό, ζωγράφιζα με πινέλα και μπογιές από σωληνάρια. Τώρα χρησιμοποιώ κατά το μεγαλύτερο μέρος τής δουλειάς μου έναν σύγχρονο υπολογιστή.

Δεν πενθώ για τα πινέλα, τον αερογράφο, τους γραμμοσύρτες, τους διαβήτες και τις τέμπερες. Δεν έχω έντονη επιθυμία να τα ξαναβρώ ούτε και παραισθήσεις. 

Κάποτε άκουγα αντάρτικα τραγούδια και έκλαιγα· από θυμό και πένθος.

Κάποτε έκλαψα επειδή το κόμμα που ψήφισα δεν μπήκε στην Βουλή.

Αυτά έχουν πεθάνει τώρα για μένα. Τα θυμάμαι με τρυφερότητα αλλά δεν πενθώ ούτε έχω έντονη επιθυμία να τα ξαναβρώ. Δεν έχω παραισθήσεις, ούτε αυταπάτες, ούτε μίσος. Αγαπάω το παρελθόν μου. Αγαπάω και τα λάθη μου. Περισσότερο όμως αγαπάω την κοπιαστική ―και κάθε άλλο παρά γραμμική― διαδρομή μου προς την απελευθέρωσή μου από τις ιδεοληψίες, την μισαλλοδοξία, τον διχασμό, το μίσος και τις άγονες δοξασίες.

Δεν μπορώ να ορίσω την υγεία. Θεωρώ όμως ότι είναι αρρώστια η αδυναμία να κοιτάζω κατά πρόσωπο την πραγματικότητα του σήμερα.

Θεωρώ ότι είναι αρρώστια να κοιτάζω το σήμερα με τα παραμορφωτικά γυαλιά ενός παρελθόντος το οποίο ούτε να ερμηνεύσω αντικειμενικά μπορώ αλλά ούτε και να απαλλαγώ από τις υποκειμενικές παραμορφώσεις του.

Θεωρώ αρρώστια την άρνηση να αφήσω πίσω μου ό,τι με βαραίνει με μίσος, με μισαλλοδοξία και με εμμονές.

Θεωρώ αρρώστια την ανικανότητα να ξεχάσω όσα δεν χρειάζεται να θυμάμαι και να μην θυμάμαι όσα δεν πρέπει να ξεχάσω.

Θέλω να ζω στο σήμερα, να θυμάμαι το χθες και να οραματίζομαι το αύριο με ελπίδα, γνώση, λογική και ενσυναίσθηση για τους ανθρώπους. Κοντινούς μου και λιγότερο κοντινούς.

Θέλω να έχω πολιτικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτά. Θεωρώ μικρό τίμημα για τα πολιτικά και συνταγματικά μου δικαιώματα τις ευθύνες και τις ανελαστικές υποχρεώσεις μου απέναντι στους νόμους. Δεν με οδηγεί κανένα πένθος και καμιά ιστορική θλίψη στην παραίσθηση ότι έχω μόνο δικαιώματα και καμιά υποχρέωση.

Θέλω να είμαι ό,τι πιο κοντινό στον πολίτη που θέλω να έχω ως συμπολίτη.

Θέλω να είμαι ό,τι πιο κοντινό στον άνθρωπο που θέλω να έχω ως συνάνθρωπο.

Δύσκολο; Νομίζω ναι. Πολύ δύσκολο.

Αλλά ποιος μας υποσχέθηκε μια εύκολη ζωή χωρίς να μας λέει ψέματα;

Κωστής Α. Μακρής

06 Μαρτίου 2021

ΥΓ. Επειδή δεν με ενδιαφέρουν οι «πολιτικές-κομματικές» ετικέτες αλλά η ουσία των αρχών και των αξιών των ανθρώπων, δηλώνω ότι «Η Οικουµενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων» του ΟΗΕ αλλά και τα αντίστοιχα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν για μένα καλούς οδηγούς αρχών και αξιών. Με επίγνωση ότι για πολλά εκατομμύρια συνανθρώπων μας ανάλογες θέσεις, αρχές και αξίες παραμένουν ακόμα άπιαστο όραμα. Πατήστε τον σύνδεσμο

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι  on line, με μειλ ή τηλεφωνικά

SHARE
RELATED POSTS
Ο Κος Σανιδόπουλος μονολογεί…, του Άρη Μαραγκόπουλου
Θέλω να σου πω ένα παραμύθι…, του Μάνου Στεφανίδη
“Πού το πας το βαλιτσάκι;”, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.