Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Μια φορά κι έναν καιρό ―χθες το απόγευμα δηλαδή― ήταν ένα παιδάκι πολύ μεγάλο ―εγώ δηλαδή― που το έπιασε λιγούρα για κάτι αλμυρό και αναφώνησε: «Φτάνει πια με τα μελομακάρονα, τις δίπλες, τους κουραμπιέδες, τα πανετόνε, τα μπισκότα, τα μελεκούνια και όλα τα άλλα γλυκά! Θα φάω πατατάκια!»· και άνοιξε ένα σακούλι με αλατισμένα ψημένα πατατάκια, απ’ αυτά που ελληνικά τα λένε τσιπς και αγγλικά δεν είμαι σίγουρος πώς τα λένε αλλά νομίζω ότι τα λένe chips. 

Το παιδάκι, που λέγαμε, το πολύ μεγάλο ―εγώ δηλαδή― άδειασε τα πατατάκια σ’ ένα μπολ, ανενδοίαστα και φανερά μπροστά στη γυναίκα του, που έχει την κακιά συνήθεια να του λέει «Φτάνει!» όταν τρώει κάπως περισσότερο απ’ όσο εκείνη νομίζει ότι πρέπει να τρώει ένα παιδάκι που είναι πολύ μεγάλο και όχι αδύνατο, κι αυτό το παιδάκι ―εγώ δηλαδή― έχει την κακιά συνήθεια να μην τρώει κρυφά αλλά να θέλει να φχαριστιέται το μασούλισμα με παρέα, και εκεί που γέμισε το μπολ με πατατάκια, να σου εμφανίζεται ένα πατατάκι πολύ θλιμμένο και το παιδάκι το πολύ μεγάλο ―εγώ δηλαδή― το είδε και το συμπόνεσε και πολύ λυπήθηκε με τη θλίψη στην όψη του πατατακιού και το ρώτησε: «Τι έχεις, πατατάκη;» και ο πατατάκης δεν μίλησε διότι στα πραγματικά παραμύθια οι πατατάκηδες μιλάνε μόνο στα πολύ μικρά παιδιά επειδή τα πολύ μικρά παιδιά μιλάνε με όλα, με τα παιχνίδια τους, με τα πουλιά, με τα δέντρα, με τα ζώα, με τα δάχτυλά τους, με το φαΐ τους, οπότε το παιδάκι που δεν ήταν μικρό αλλά πολύ μεγάλο και σχεδόν σιτεμένο ―εγώ δηλαδή― σκέφτηκε ότι αν μιλούσε εκείνος ο συγκεκριμένος και πολύ θλιμμένος πατατάκης θα έλεγε ένα τραγούδι σαν εκείνο του ψημένου κύκνου από τα Κάρμινα Μπουράνα που έλεγε ότι τώρα βρίσκομαι μέσα σε μια πιατέλα, ολότελα ψημένος και βλέπω δόντια να τρίζουν και νιώθω τόσο μα τόσο δυστυχισμένος που είμαι παραψημένος, εγώ που κάποτε δροσιζόμουνα σε λίμνες. 

Ίσως αυτό ή κάτι παρόμοιο να έλεγε και το θλιμμένο ψημένο και αλατισμένο πατατάκι. 

Και επειδή ήταν τόσο πειστική η παρομοίωση που έκανε το πολύ μεγάλο παιδάκι ―εγώ δηλαδή― του πατατακιού με τον ψημένο κύκνο από τα Κάρμινα Μπουράνα, σε μουσική του Καρλ Ορφ (Carl Orff), το παιδάκι ―εγώ δηλαδή― δεν το έφαγε το πατατάκι αλλά το φωτογράφισε για να απαθανατιστεί η θλιμμένη του όψη και να μας θυμίζει ότι ακόμα κι αν τα πατατάκια δεν έχουν νου, καρδιά, αισθήματα, λόγο ή αυτό που πολλές και πολλοί λένε ψυχή, εμείς οι άνθρωποι πρέπει, οφείλουμε, έχουμε χρέος να συμπονάμε κάθε όν ―κυρίως τα ζωντανά― όταν βλέπουμε τη θλίψη αποτυπωμένη στις όψεις τους. 

Καλή χρονιά και χαρωπή να έχουμε. 

Όχι θλιμμένη, σαν τον δόλιο πατατάκη… 

Και, επίσης, αν κάποιος, κάποια ή κάτι θέλει να φάει εμάς ή όσα και ό,τι προστατεύουμε, να μπορούμε να αντισταθούμε και να αμυνθούμε με όποια μέσα και τρόπο μπορούμε. Και να ξεπερνάμε με θάρρος, στοχασμό, επιμονή, υπομονή και ελπίδα κάθε αναποδιά που δεν μας σκοτώνει. Και όχι να έχουμε απλώς Στου-Φου (στενοχωρημένη φατσούλα) σαν ανυπεράσπιστα ψημένα πατατάκια.

Κωστής Α. Μακρής
29 Δεκεμβρίου 2023

Σημ. ΚΑΜ: Παραθέτω τους στίχους από το « Κάποτε κολυμπούσα στις λίμνες» (ή “Τραγούδι του ψημένου κύκνου”), από τη συλλογή τραγουδιών του Καρλ Ορφ(Carl Orff) «Κάρμινα Μπουράνα».

«Κάποτε κολυμπούσα στις λίμνες»
Κάποτε κολυμπούσα στις λίμνες,

κάποτε έδειχνα όμορφος

όσο ήμουν ένας κύκνος.

Ω, ανάθεμα με !

Τώρα τα πάντα μαύρισαν

και εγώ με βία ψήνομαι !

Ο υπηρέτης τώρα με περιστρέφει,

καίγομαι βάναυσα μέσα στον φούρνο,

και ο ιπποκόμος τώρα με προσφέρει στο πιάτο.

Ω, ανάθεμα με !

Τώρα τα πάντα μαύρισαν

και εγώ με βία ψήνομαι !

Τώρα, κείμαι σε ένα πιάτο

και δεν μπορώ να πετάξω.

Δόντια που τρίζουν βλέπω.

Ω, ανάθεμα με !

Τώρα τα πάντα μαύρισαν

και εγώ με βία ψήνομαι!

Πρωτότυπο κείμενο:
«Olim lacus colueram»

Olim lacus colueram,

olim pulcher exstiteram,

dum cygnus ego fueram.

Miser, miser!

modo niger

et ustus fortiter!

Girat, regirat garcifer;

me rogus urit fortiter;

propinat me nunc dapifer.

Miser, miser!

modo niger

et ustus fortiter!

Nunc in scutella iaceo,

et volitare nequeo;

dentes frendentes video.

Miser, miser!

modo niger

et ustus fortiter!

https://lyricstranslate.com