Μέχρι τότε πίστευε πως η   μεγαλύτερη αρετή του αστυνομικού, το  βασικό ταλέντο που πρέπει να έχει, είναι το  χάρισμα της διαίσθησης, η σταθερότητα στην έρευνα, η  ικανότητα να συνδυάζει γεγονότα φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους. Κυρίως όμως η ικανότητα να βλέπει έξω από τις νόρμες, το να γνωρίζει ότι φυσικά δυο και δυο κάνει  τέσσερα όταν τα πράγματα είναι φυσιολογικά, αλλά και να μπορεί να σκεφτεί και να αποδεχθεί πως μπροστά σε ένα έγκλημα  δυο και δυο μπορεί να κάνουν και πέντε.

Αυτό όμως που δεν ήξερε και που ήταν ένα καινούριο μάθημα που πλήρωσε ακριβά ήταν πως η μεγαλύτερη ίσως «αρετή» ενός αστυνομικού ήταν μαζί με όλα τα υπόλοιπα να μπορεί να συνδυάζει και να αντιλαμβάνεται  τον πολιτικό χρόνο, τις τάσεις, τα πρόσωπα της εξουσίας και τις οποιεσδήποτε, κρυφές ή φανερές σχέσεις που προκύπτουν μεταξύ τους. Τώρα πια το γνώριζε, από πρώτο χέρι.

Όταν έφτασε στο Τμήμα φώναξε τον αστυφύλακα .

«Μανούσο!»

«Διαταγάς, αστυνόμε».

– Πήγαινε στο Λιμεναρχείο στον Βογιατζάκη και πες του πως ίσως έχουμε πρόβλημα σήμερα στην παραλία δίπλα στο λιμάνι. Πες του πως τον παρακαλούμε πολύ να βάλει κανέναν δικό του να προσέχει την παραλία μην βρεθεί κανένας παλαβός από αυτούς τους ξένους και θελήσει να βουτήξει στην θάλασσα γιατί με τον αέρα που έχει και το κύμα που σήκωσε θα τον κλαίνε οι δικοί του.

Ο Μανούσος  τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.

– Είδες κάτι κυρ Αστυνόμε;

– Όχι βρε αδερφέ, δεν είδα τίποτε, αλλά για καλό και για κακό δεν χάνουμε τίποτε να πάρουμε τα μέτρα μας. Πετάξου να του το πεις αν και πιστεύω πως θα τόχει σκεφτεί ήδη ο ίδιος και θα τόχει φροντίσει.

– Εντάξει κυρ Αστυνόμε, θα πάω αμέσως,  έκανε ο Μανούσος αναστενάζοντας.

Το απομεσήμερο ο Μανούσος , χτύπησε, ζήτησε την άδεια, μπήκε στο γραφείο του Κοκκαλά, έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό  χαρτί  γραμμένο με το χέρι και καθάρισε το λαιμό του βήχοντας ελαφρά.

– Τι έχουμε, Μανούσο; ρώτησε ο Κοκκαλάς.

– Κύριε αστυνόμε. Θέλει να σε δει…., στράβωσε τα μάτια και προσπάθησε να βγάλει τα γράμματα που ήταν πάνω στο χαρτί, …ο χωροφύλακας Μανώλης Μανιατάκης για μια παράξενη υπόθεση εξαφάνισης. Τον στέλνει λέει ο Διοικητής.

– Εξαφάνιση;… Εντάξει Μανούσο, πες του να περάσει και να μην μας ενοχλήσει κανείς.

Ο Μανώλης αφού εξιστόρησε όλη την ιστορία της αδικαιολόγητης εξαφάνισης του Άγγελου αλλά και της “τυχαίας” συνάντησής του με την μυστηριώδη κα Μπράουν, εκμυστηρεύτηκε στον νεαρό  αστυνομικό τις υποψίες του για τα συμβάντα.

Ο αστυνομικός τον άκουσε με προσοχή και αφού διέταξε τον Μανούσο  να συγκεντρώσει στο τμήμα για λογαριασμό του όλα τα στοιχεία της υπόθεσης  ευχαρίστησε τον Μανώλη  και του  υποσχέθηκε να τον ενημερώνει διαρκώς.

Όταν ο χωροφύλακας έφυγε, έσπευσε να πάει μέχρι το Λιμεναρχείο όπου βρισκόταν η βάρκα του Άγγελου δεμένη για να την εξετάσει διεξοδικά.  Ύστερα θα πεταγόταν μέχρι το σπιτάκι στον Μόλο , ελπίζοντας να βρει κάποιο στοιχείο που θα τον οδηγούσε στην λύση του μυστηρίου.

Εδώ  όλα τα κεφάλαια

Νίκος Βασιλειάδης