Αναστασία Φωκά

Πολλά σκεφτόμουν ότι θέλω να γράψω για τη χρόνια που πέρασε. Μια χρονιά που είχε πολλά. Από αυτά που περιμένεις κι από αυτά που δεν περιμένεις και έρχονται ξαφνικά και αλλάζουν τη ζωή σου, αλλάζουν τις ισορροπίες , την καθημερινότητα. Έχουμε μια τάση εμείς οι άνθρωποι στο “κακό” να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία από ότι πρέπει και να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να το προσπερνάμε και να το αφήνουμε πίσω μας. Να κρατάμε μόνο τις εμπείριες και την εξέλιξη που μπορεί να μας δώσει μια άσχημη κατάσταση και να κοιτάμε μπροστά, χωρίς μιζέρια και κλάμματα για όσα χάσαμε. Κι έτσι συνήθως χάνουμε την ουσία και το καλό που μπορεί να συμβεί γίνεται αμελητέο ή και ανύπαρκτο.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά και για πολλά… αλλά θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι νιώθω ευγνώμων και ευλογημένη, για τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου και περάσαμε άλλη μια χρόνια μαζί με τα πάνω μας και τα κάτω μας! Μείναμε μαζί, μοιραστήκαμε στιγμές, γελάσαμε και κλάψαμε. Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλα τους τα επίπεδα. Θέλουν φροντίδα και υπομονή. Αλλά όταν οι σχέσεις διακατέχονται από βασικές αξίες δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.

Κρατάω αυτό λοιπόν, από την χρόνια που πέρασε και με αυτή τη δύναμη συνεχίζω για την επόμενη, γεμάτη και με ένα χαμόγελο και μια ηρεμία.

Καλή χρόνια

Υγεία, ηρεμία και αγάπη! Τα θεωρούμε δεδομένα. Αλλά πιστέψτε με δεν είναι!