Τι Ιούλιο θέλετε; Των διακοπών; των θαλασσών; των πολιτευτών; των περγαμηνών; των διασκεδάσεων ή των ψυχαγωγιών; της μελέτης ή της ανεμελιάς; της χαράς ή της μιζέριας; της παντόφλας ή της γόβας και του μοκασινιού; ό,τι μήνα και να θέλετε, θα έχετε αυτόν που θα αποφασίσετε: ή να είστε ευτυχείς ή να είστε δυστυχείς. Το πρώτο θέλει πολύ ελευθερία, το δεύτερο είναι σαν δεύτερο δέρμα μας, γιατί γεννιόμαστε ανελεύθεροι διότι την δυστυχία την κουβαλάμε στο αίμα μας αφού μας μαθαίνουν οι εκλεπτυσμένες και πολιτισμένες κοινωνίες μας να σκεπτόμαστε μιζέρια, απαισιόδοξα, δηλητηριωδώς και πλήρη ιδιοτέλεια. Η αντικειμενικότητα είναι ακριβοθώρητη αρετή, όπως και ο σεβασμός που είναι η βάση, το θεμέλιο της αγάπης. Διότι, αγαπητές και αγαπητοί, αγάπη δεν μπορεί να έχει κανείς μας, αν δεν προηγείται ο σεβασμός.
Αφού η κωστοπούλειος εποχή πέρασε αποτυχήσασα παταγωδώς και αφού την ξέρασε ακόμη και η γενιά που την έζησε και ταυτίστηκε με τον Βολιώτη στην αποθέωσή του – που ήθελε να ξεβλαχέψει τους Αθηναίους – έχουμε την εποχή του τικ-τοκ, του ισταγκραμ, της μόστρας (ξανά), της πόζας (ξανά), της ξερολίασης (ξανά), της chic πολιτικ (όχι ξανά), διότι η σημερινή πολιτική εποχή είναι ανάμεσα στον έκπτωτο (όχι βασιλιά) και στον παντοδύναμο (όχι Θεό) και όσοι είναι με τον πρώτο και αγραβάτωτο θεωρούνται από την ελληνική κοινωνία μπανάλ και χωριάτες και όσοι με τον δεύτερο και γραβατωμένο θεωρούνται αστοί και καλλιεργημένοι. Λες και έχει αξία η γνώμη της ελληνικής κοινωνίας που πάει όπου και το φτερό στον άνεμο, υποταγμένη στο συμφέρον και στην εικόνα που φτιάχνουν οι ειδικοί του είδους, που φτιάχνουν την εικόνα που θα εντυπωσιάσει. Ο πρώτος την πάτησε γιατί δεν ήξερε ότι το Ευρωκοινοβούλιο λαμβάνει αποφάσεις και εκείνος οφείλει να υλοποιήσει χωρίς αντιρρήσεις για την χώρα, ο δεύτερος θα την πατήσει διότι είναι αυτό το μέλλον του. Ουδείς στρογγυλοκάθεται στον θρόνο χωρίς να επέλθει η πτώση του η οποία, όπως η ιστορία έχει δείξει, θα είναι παταγώδης. Πόσω μάλλον όταν λάθη εκλογικού χαρακτήρα ξε-δημοκράτισαν (επισήμως) την φαινομενική δημοκρατία του ελληνικού κοινοβουλίου. Και εξηγούμαι: η όποια αυτοδυναμία-παντοδυναμία αφήνει κενά στην αντικειμενικότητα. Και ο νοών νοείτο (που έλεγε και ο Αστέρης Πουλχερίδης στα καταπληκτικά “Τα καλύτερά μας χρόνια”).
Πάντα οι έκπτωτοι και οι παντοδύναμοι ακολουθούνται από τους κολαούζους (no chic). Οι υπερασπιστές τους, συνήθως ωφελούμενοι άλλοι ψυχολογικά και άλλοι οικονομικά και σε θέματα πρεστίζ (να πάλι η κωστοπούλειος εποχή), γράφουν και ξαναγράφουν υπέρ του έκπτωτου και του παντοδύναμου και οι fake très chic κυρίες μπήκαν στον κουβά με το ξεκατίνιασμα (no chic) και ανέλαβαν εργολαβία. Και η καθεμία ξετύλιξε το ποιον της. Τι ωραία στην Ελλάδα! Όλα με ευγένεια και πολιτισμό!
Και ενώ η ανταλλαγή δηλητηριωδών σχολιασμών και απόψεων καλώς κρατεί, οι νεολαίοι, η πιο παραγωγική γενιά του σήμερα, αναλώνεται στο τικ τοκ, στις πόζες και στην εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’αυτούς, ως νέο-πρεζάκια, τα σόσιαλ “πρεζάκια”. Ή μήπως και οι πιο προχωρημένοι σε ηλικία – άρα εμπειρίες, γνώσεις κ.λπ. – είναι εγκλωβισμένοι σε αυτήν την φυλακή; Διότι είναι μια ανελέητη και επιλεγμένη εν αγνοία – μάλλον – φυλακή η επαφή με τα σόσιαλ. Απαιτεί χρόνο, προετοιμασία, σκέψη για να δοθεί στο κοινό ό,τι εντυπωσιακότερο ώστε να αποκτηθεί ο πολυπόθητος θαυμασμός μέσω των λάϊκς . Όλοι έχουν λόγο και άποψη για όλα. Μορφωμένοι, αμόρφωτοι, εκπαιδευμένοι, ανεκπαίδευτοι. Ευγενείς, αγενείς, ποιοτικοί και ακαλλιέργητοι. Το εισιτήριο είναι ένα οποιοδήποτε κινητό και ό,τι απωθημένα κουβαλά η ψυχούλα του καθενός. Και ακούς από τα παιδάκια να απαντούν στο “τι θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;”. “YouTuber!!!!!”.
Συνεπώς, το κινητό είναι φυσική προέκταση του χεριού των νέων, αλλά και των ενηλίκων, που θέλουν να λένε τα δικά τους, πολιτικ και μη. Και σχολιάζουν ό,τι τους αφορά ή δεν τους αφορά.
Πρόταση ταπεινή της αδαούς και πλήρως απέχουσας από την κοινωνική ζωή των fake très chic ανθρώπων και καταστάσεων: ποινικοποιείστε την αγένεια δίνοντας τουλάχιστον έναν δεκάλογο, για να μην πω εκατοντάλογο, προκειμένου να περιοριστεί η κομπορρημοσύνη και η αλαζονεία, η αυθάδεια και η απρέπεια, η κακοτροπία και η χυδαιότητα των fake très chic, των αμόρφωτων, του επαρχιωτισμού και της μπαστουνοβλαχιάς κάθε είδους, και εννοείται όχι μόνο κατάλοιπο της κωστοπούλειας εποχής, αλλά όλων των εποχών που θυμάμαι στην χώρα που ζω αλλά δυσκολεύομαι να εκτιμήσω. Έχει πολύ δρόμο ο Έλληνας ώστε να βρει το μονοπάτι της ευγένειας και της αστικής νοοτροπίας που θα βελτιώσει και την ποιότητα της πολιτικής του ζωής. Γι’αυτό πολιτισμένοι αναγνώστες… πολλά μπάνια και πολλή ελευθερία και απόσταση από στερεότυπα, κατάλοιπα, τους fake très chic και τους κατάφωρα απολίτιστους. Το ευνοεί και ο μήνα.
Καλό Ιούλιο, εκλεκτές και εκλεκτοί. Με γέλια και πολλές χαρές.
Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά
1η Ιουλίου 2023