Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

CATERING-ΣΥΝΕΔΡΙΑ-ΓΑΜΟΙ-ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 50, 85133, ΡΟΔΟΣ		2241069007
ΛΕΩΦ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 24, 85104, ΡΟΔΟΣ		2241005085
3Ο ΧΛΜ ΡΟΔΟΥ-ΛΙΝΔΟΥ, 85132, ΡΟΔΟΣ		2241005080
ΒΕΝΕΤΟΚΛΕΩΝ 37, 85132, ΡΟΔΟΣ		2241037957
ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, 85150, ΡΟΔΟΣ		2241037090

 

Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός αυτοτροφοδοτείται ακόμα και στις κρίσεις αναζητώντας συνεχείς γεννήτριες υπεραξίας και νέα μέσα παραγωγής. Η μετατόπιση όμως των ορίων του συστήματος συμπίπτει πλέον με αυτή των ορίων του νεοκεϋνσιανισμού που ασκούν οι εθνικές κυβερνήσεις.

Το κράτος -ως βραχίονας του κεφαλαιοκρατικού συστήματος- εγκαλείται σήμερα από τους οπαδούς της απορρύθμισης ώστε να οριοθετήσει τις παρεμβάσεις του για να μην μειωθούν οι όποιοι «αποτελεσματικοί» βαθμοί ελευθερίας των αγορών. Και σε θεωρητικό επίπεδο δεν έχουν άδικο όσοι  επικαλούνται κάτι τέτοιο.

Η επιδοματική πολιτική, η ποσοτική χαλάρωση, τα μηδενικά επιτόκια και οι αυξημένες δημόσιες δαπάνες συνθέτουν έναν συνδυασμό που δεν συμβαδίζει με κανένα αξίωμα της οικονομικής επιστήμης περί μεγέθυνσης και προόδου (ειδικά αν κανείς αγνοεί την παγίδα ρευστότητας και την υπερσυσσώρευση για ιδεολογικό ….πείσμα και μόνο).

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα ; Μήπως οι οικονομίες λειτουργούν σε πολυδιάστατα πλέον προσομοιωτικά επίπεδα ; Μήπως δεν ασκείται καν κεϋνσιανή πολιτική με τις αναγκαίες παρεμβάσεις του κοινωνικού κράτους ;

Το ζητούμενο δεν είναι φυσικά να δικαιωθούν  οι θεωρίες αλλά να ευημερήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Το θέμα είναι να βρούμε τους παράγοντες βελτιστοποίησης εκείνων των παρεμβατικών και προστατευτικών μέτρων στην οικονομική πολιτική.

Να μην ξεχνάμε ότι το όριο του πατερναλισμού και της παρέμβασης είναι η μακροπρόθεσμη σταθερότητα της εργασίας και των εισοδημάτων (κάτι που «δομικά» διαφέρει από την αόριστη αναφορά για «σταθερότητα του συστήματος») ακόμα και αν αυτό απαιτεί να εκτρέψουμε τις δημόσιες δαπάνες σε αχαρτογράφητα νερά της οικονομίας.

Δηλαδή ακόμη και αν χρειαστεί να καινοτομήσουν τα ίδια τα κράτη επειδή αυτό δεν το κάνει ο ιδιωτικός τομέας : είτε γιατί δεν «ξέρει» είτε γιατί δεν μπορεί…