Δημήτρης Κατσούλας

-Τράβηξέ το!

-Καίγεσαι…

‘ Όποιος κερδίζει στα χαρτιά, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη τη χρονιά’ , λέει ο λαός μας εννοώντας τα παιχνίδια που γίνονται τουλάχιστον μία εβδομάδα προ των Χριστουγέννων  και συνεχίζονται έως και μετά των Φώτων ή και πιο πέρα ακόμη. Παντού στον κόσμο οι άνθρωποι την περίοδο αυτή δοκιμάζουν την τύχη τους στα πάσης φύσεως τυχερά παιγνίδια αλλά στην Ελλάδα ‘το άθλημα’ έχει λάβει διαστάσεις ανεξέλεγκτου τζόγου είτε αυτό παίζεται σε φιλικά σπίτια με τη συνδρομή γνωστών και φίλων είτε σε λέσχες χαρτοπαικτικές είτε ακόμη και μέσω του internet με τις online live casino παρεχόμενες δυνατότητες κάτι το οποίο έχει μάλιστα εκτοξευτεί βοηθούντος και του κορωνοϊού και της παρεχόμενης ασφάλειας του σπιτιού με τις ανέσεις που παρέχουν το τραπέζι, ο καναπές, τα μπαλκόνια και τα κρεβάτια, με αποτέλεσμα σιγά-σιγά τα κλασικά παίγνια με την τράπουλα (Ιταλική η προέλευση εκ του trappola που σημαίνει απάτη, παγίδα ή και δόλος ακόμα).

Συνήθη παιγνίδια είναι το 31 και λίγο αργότερα επεκράτησε και το 21μαζί με τον ‘Θανάση’, τα ‘Ζάρια’ και το ‘Μπαρμπούτι’. Υπόψη ότι για πολλά χρόνια και μέχρι πριν λίγες δεκαετίες την έκδοση της τράπουλας που όλοι γνωρίζουμε, την επιμελείτο και την εξέδιδε μόνο το Κρατικό Μονοπώλιο και τα έσοδα από την φορολογία ουκ ευκαταφρόνητα ελογίζοντο.

Μεταξύ αυτών που έχουν δοκιμάσει την τύχη τους – εντός βέβαια λογικών και εγκρατών ποσών – είμαι και εγώ τόσο σε σπίτια φίλων όσο και σε ένα Κρατικό καζίνο, του Λουτρακίου – αποσκοπώντας στο να γνωρίσω (όσο το δυνατόν) το τι ‘μυστήριο’ συμβαίνει εκεί, να περάσω μια ευχάριστη βραδιά με φαγητό και ποτό και προς τα ξημερώματα να πάρω ξανά τον δρόμο της επιστροφής για Καλαμάτα σε μια ξεκούραστη διαδρομή και με το κεφάλι αλαφρωμένο από τους πάσης φύσεως ήχους (όπου μόνο η Άντζελα ή Λαίδη ήταν ικανή να ‘ξεσηκώνει’ κόσμο από την βόλεψή του, όπως παρατήρησα) πριν 3 χρόνια περίπου.

Στο σημείο αυτό αξίζει νομίζω να σας περιγράψω εν τάχει την εικόνα που κατέγραψα και στο έτερο Κρατικό Καζίνο της Πάρνηθας πέρυσι, όταν φίλος ταξιτζής είχε αναλάβει το δρομολόγιο μεταφοράς συμμετασχόντων στο παιχνίδι όταν ‘ρεφάριζαν’ και επρόκειτο να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Εννοείται ότι οι επαγγελματίες παίκτες για να είναι σίγουροι για την επιστροφή τους δεν κινούνται με δικά τους οχήματα λόγω είτε ενθουσιασμού οι κερδισμένοι, είτε λόγω πλήρους σχεδόν ψυχολογικής κατάρρευσης, οι χαμένοι. Κατά την επιστροφή τους από το ‘Βουνό’ (έτσι ονομάζουν το Καζίνο στην Πάρνηθα), δεν μπορείτε να αντιληφθείτε σε τι ανθρώπινα ράκη μεταβάλλονται χάνοντας ταυτοχρόνως κάθε εναπομείνασα αξιοπρέπεια όταν μερικοί εξ αυτών (των χαμένων) μόλις και με το ζόρι απομακρύνονται από τον εξωτερικό χώρο του Καζίνο, αναζητώντας με πείσμα να δανειστούν κι άλλα ποσά από τους περιφερόμενους τοκογλύφους χωρίς να υπολογίζουν επιτόκια και χρόνους επιστροφής των χρημάτων που δανείστηκαν, αρκεί να εισέλθουν ξανά στην αίθουσα παίζοντας την ‘Τελευταία ζαριά’ χάνοντας –εννοείται κι αυτά που μόλις πριν λίγο δανείστηκαν με τους πανίσχυρους νόμους που διέπουν την κάστα της τοκογλυφίας. Σκηνές φρίκης, σκηνές απόγνωσης και απελπισίας έζησα με το ταξί του φίλου Κώστα κατερχόμενοι του βουνού εκεί κοντά προς τις άλλοτε ανθούσες ταβέρνες για γάμους, αρραβώνες και βαφτίσια.

Οι εποχές όμως άλλαξαν, στα Κρατικά Καζίνο μειώθηκε η προσέλευση για διάφορους των πελατών τους, μόνο οι λέσχες – κατά βάση παράνομες – παντού διάσπαρτες και καμουφλαρισμένες τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία συγκρατούν ένα μέρος των εχόντων και αδιόρθωτων παραλήδων, με ό, τι αυτό σημαίνει από πλευράς επιδρομής των κλιμακίων της αστυνομίας και το μπουζούριασμα για λίγες ώρες στα αστυνομικά τμήματα, οπότε μετά την γρήγορη ταυτοποίησή τους αφήνονται ελεύθεροι, είτε επειδή ο ένας είναι είτε υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρίας, είτε καλλιτέχνης, είτε φτωχός μεροκαματιάρης που έμπλεξε τα μαλλιά του με τα βάτα γιατί θεώρησε τόσο εύκολο το κέρδος. Τα παιγνίδια στα σπίτια ‘για την τύχη του χρόνου, για το καλό’ σχεδόν ξαφανίστηκαν διότι τα παρέσυραν οι οικονομικές δυσπραγίες, παρέμειναν μόνο σταθερά και αυξανόμενα τα παρεχόμενα με τον τρόπο online live casino ροκανίζοντας αργά και σταθερά τις όποιες – και αν υπάρχουν – οικονομίες, περνώντας κατά αυτόν το τρόπο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τα παίγνια όπως το 21, το 31, τον ‘Θανάση’ , τα ‘Ζάρια’ και το συναρπαστικό ‘Μπαρμπούτι’ προς εφήμερον τέρψιν των ψυχών των ερασιτεχνών παικτών, και στο κάτω-κάτω της γραφής, ελεγχόμενα κιόλας.

Το τραγούδι που ακολουθεί συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο ‘Μπαλάντες του περιθωρίου’ περιγράφοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο το τι επικρατούσε στην Αθήνα του μεσοπολέμου και μετά, τότε που την Αθήνα λυμαίνονταν οι μαυραγορίτες και οι καπάτσοι, οι μάγκες που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους ντάλα μεσημέρι στα στενά της πόλης και δεν έχει βέβαια καμία σύγκριση με τα παιγνίδια που προανέφερα. Απλώς αναγόμεθα σε μια άλλη εποχή προς… σύγκριση και μόνο με τις σημερινή.