Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

«Τί είναι ο άνθρωπος; Τί είναι ο άνθρωπος!»

«Αχ Μιχαλάκη μου, ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος Μιχαλάκη μου…Τί το ‘θελες τ’ αρνί Μιχαλάκη μου, τι το ‘θελες το μαγκούφι τ’ αρνί και το΄φαγες κι έσκασες, Μιχαλάκη μου…»

Που έλεγε και η χήρα του αλησμόνητου και αξιομακάριστου, αθώου, ωσάν τον αμνό, Μιχαλάκη.  Θυμάστε, στην σκηνή από το ¨Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα» που ο Καλιβωκάς αποχαιρετά τον φίλο του με  σπαραγμό ψυχής… Τον Μιχαλάκη, που μόλις μιά μέρα πριν ήταν ο ευτυχέστερος των υπαλλήλων του υπουργείου που εργαζόταν καθώς είχε προαχθεί σε μιά σπουδαία θέση και για να κεράσει  την παλιοπαρέα για  το ευτυχές γεγονός είπε να τους πάει να φάνε ένα αρνί, αλλά τον έφαγε το αρνί…τον καημένο τον Μιχαλάκη και να΄ταν κι άλλος…Και ορθώς ο φίλος του  αναρωτιέται με στόμφο πάνω από τα μάρμαρα, τί είναι ο άνθρωπος;

Ελάτε τε μου ντε, τί να είναι ο άνθρωπος; Ε;

Και γω με την σειρά μου αναρωτιέμαι  κι απάντηση δεν έχω. Απάντηση σοβαρή, που να στέκει δηλαδή…Γιατί τα περί ανέμων και υδάτων δεν μετράνε εδώ. Οι άρες μάρες κουκουνάρες επίσης. Εδώ το ερώτημα είναι πολύ συγκεκριμένο και δεν μπορείς να πας μέσω Τρικάλων, γιατί δεν θα φτάσεις ποτέ και πουθενά.

Ίσως το  ¨ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος¨ να είναι και η μοναδική λογική απάντηση στον παράλογο κόσμο που ζούμε. Στον τρελό γαλάζιο πλανήτη που μας πηγαίνει σαν την σβούρα γύρω γύρω μέχρι να τινάξουμε τα πέταλα από την ναυτία.

Το λέει κι ένας μεταμεσονύκτιος αστρολόγος που διαφημίζει την ειδικότητά του υπενθυμίζοντάς μας πως αν  αναζητούμε λύσεις στα προβλήματά μας,  πέρα από την λογική και την πραγματικότητα, να του τηλεφωνήσουμε…με το αζημίωτο βέβαια.

Πιό ωραία όμως, το έχω εισπράξει από τον Αρκά…΄Αλλωστε, είναι γνωστό πως τα πιο σοβαρά λέγονται για πλάκα… Κι όταν στον παράδεισο το «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω»,  μετατρέπεται αυτομάτως σε : «Δεν υπάρχεις, αλλά μην το σκέφτεσαι», κάπου εκεί ψηλά, το «ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος» αποκτά ουσία! Εδώ κάτω πάλι…δεν θα πάψει να  προβληματίζει  κάποιους από εμάς. Όχι όλους. Και καταλήγω πως όσο το ψάχνεις και αναρωτιέσαι τόσο μπερδεύεσαι και χάνεις το νόημα. Το νόημα της ζωής ντε. Να ζούμε, όμορφα, ειρηνικά, με αγάπη, με ενσυναίσθηση, με όνειρα, με συμπόνοια, με χαρά, με χαμόγελο…Εδώ που υπάρχουν τελίτσες εσείς πρέπει να βάλετε ότι αγαπάτε και σας κάνει ευτυχισμένους…όσο υπάρχετε σε τούτον τον κόσμο. Λέξεις όπως ¨εμπάθεια, μίσος , κακία, ζήλεια…κτλ.¨ απαγορεύονται δια ροπάλου. Κόβονται από την λογοκρισία…

Κι όταν μας ξαναέρχεται, σε όσους έρχεται τέλος πάντων, να αναρωτηθούμε κάτι τέτοιο, τα πεί της ταυτότητας του ανθρώπου και τα τέτοια καλύτερα να πάμε μιά βόλτα μέχρι να μας περάσει…

Οπότε, αφήστε το να το πάρει η θάλασσα και όχι το ποτάμι…

Μεταξύ μας , αυτά τα δύο είναι το ίδιο, αφού όλα τα ποτάμια καταλήγουν μοιραίως και πάντα στην θάλασσα!

Νόμος.

Καταλήγουμε λοιπόν πως «ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος»…και κλείνουμε εδώ. Οκ;

Ναι, αλλά, τώρα μην με ρωτήσετε τί είναι το ¨Τίποτα¨…

27/5/2018

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr