Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves [*πλήρες βιογραφικό στο τέλος του άρθρου]

Φωτογραφία άρθρου:  έργο Anton Rafael Mengs

Το Θερινό Ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο, αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό γεγονός για τους ανθρώπους. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να τιμήσουν τον Ήλιο. Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια οι άνθρωποι υποδέχονταν το καλοκαίρι με φωτιές τη νύχτα του Ηλιοτροπίου  – την πιο μικρή νύχτα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο. Οι φωτιές τη νύχτα της 21ης Ιουνίου είχαν σκοπό να εξαγνίσουν και να απομακρύνουν κάθε κακή τροπή, εξασφαλίζοντας στον Ήλιο την αιώνια διαδρομή του.

Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτροπίου ήταν γιορτή ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλλάσσουν ερωτικούς όρκους και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους, απομακρύνοντας κάθε επιβουλή. Ήταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές.

Σε κάποια (λίγα) μέρη στη σημερινή Ελλάδα υπάρχουν ακόμη στη θέση εκείνης της γιορτής οι Φωτιές του Άη – Γιαννιού. Στα μέρη αυτά οι φωτιές, αντί για την 21η Ιουνίου, ανάβουν την παραμονή του Άη – Γιάννη, δηλαδή τη νύχτα της 23ης Ιουνίου με τη δύση του Ήλιου. Στις φλόγες τους ρίχνονται τα ξερά στεφάνια της Πρωτομαγιάς, ενώ αυτοί που πηδούν πάνω από τις φωτιές κάνουν κρυφές ευχές μέσα τους, ελπίζοντας να ευοδωθούν και “προσκαλώντας” τη στιγμή που η ζωή θα τους εμφανίσει το ταίρι τους ή ό,τι άλλο λαχταρούν.

Κρυφές ευχές με μυστικές ελπίδες.

Άσβεστη θέληση για υλοποίηση των επιθυμιών.

Πίστη σε ό,τι ο καθένας θεωρεί πως έχει δύναμη.

Από αυτά, αλήθεια, θρέφεται και ο σημερινός άνθρωπος; Βλέποντας τον κόσμο στον οποίο ζει να μεταλλάσσεται (πώς;…), να μετασχηματίζεται (σε τι;…), να μεταβαίνει (πού;…), κρατά άραγε μέσα του την πεποίθηση πως ο οδυνηρός τοκετός οδηγεί στη θαυματουργή γέννηση;

Οι πιο σύγχρονες γενιές, και ειδικά όσοι ανήκουν στη λεγόμενη Gen Z, πιθανώς να θυμούνται ελάχιστα όλα όσα συνιστούν το παραδοσιακό ελληνικό καλοκαίρι, με τα έθιμα και τις παραδόσεις του: τις ζεστές μέρες στο χωριό, με το δροσερό καρπούζι, την παγωμένη βυσσινάδα, την καταβρεγμένη αυλή, μια γιαγιά που έτρεχε να μας μαζέψει κι έναν παππού που φρόντιζε (κρυφά) να μας εξασφαλίσει τη λιχουδιά της ημέρας.

Κι αν δεν έχουμε πηδήξει όλοι πάνω από φωτιές, ωστόσο ξέρουμε, ίσως, πώς ήταν να γράφεις μια κρυφή ευχή στο ημερολόγιό σου, με μαρκαδοράκια – χρωματιστά βέβαια, γιατί τα έντονα χρώματα έκαναν πιο δυνατή την επιθυμία και άρα πολλαπλασίαζαν τις πιθανότητες υλοποίησης της! Ξέρουμε πώς ήταν να γράφεις με ξυλάκι την επιθυμία σου στην άμμο και, ενώ ήξερες πως ήταν θέμα χρόνου να σβηστεί από το κύμα,  μέσα σου έμενε ολοζώντανη στη φρέσκη ψυχή. Ξέρουμε πώς ήταν να εμπιστεύεσαι την κρυφή επιθυμία/ευχή στο αυτί-“τάφο” μιας αδερφής, μιας φίλης, μιας έμπιστης θείας.

Στο σημερινό μετα-κόσμο ο ήλιος συνεχίζει να φτάνει κάθε χρόνο στο ψηλότερο σημείο του ουρανού. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν επιθυμίες, να μαθαίνουν, να εξελίσσονται, να προσπαθούν. Η επιστήμη συνεχίζει να κάνει άλματα και τα θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα δε σταματούν να μας εκπλήσσουν. Ποια στιγμή θα ήταν πιο κατάλληλη για να φτάσει και ο άνθρωπος, ο καθένας μας, όλοι μας, στο ψηλότερο σημείο της επίγνωσης; Συνειδητοποίηση του τι συμβαίνει γύρω μας, ενημέρωση για την πρόοδο των επιστημών, ενίσχυση των ουσιαστικών ανθρώπινων δεσμών, συμμετοχή και συνδημιουργία: έτσι θα γεννηθεί το καινούριο!

* Η Στέλλα Κουτρή σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός και έκανε μεταπτυχιακά στην διοίκηση και λήψη αποφάσεων. Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια στα συστήματα Yoga, Pilates, Luohan Qigong, Gyrokinesis. Έχει ειδικευτεί και διδάσκει μεθόδους άσκησης για διατήρηση της μυοσκελετικης υγείας. Έχει επαγγελματικό δίπλωμα μετάφρασης και παίζει ακορντεόν.