Από όποια σκοπιά και αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα που προέκυψαν από το πρόσφατο δημοψήφισμα στη γειτονική μας χώρα, δεν γίνεται να μη λάβουμε υπ’ όψη μας μερικά αντικειμενικά στοιχεία. (Σημ. Γειτονική μας χώρα είναι. Ούτε απαξιωτικά ”κρατίδιο” ούτε εμετικά ”γυφτοσκοπιανοί”). 1. Είτε υπήρξε ρωσικός δάκτυλος είτε όχι για την αποχή, η χειραγώγηση υπέρ του ΝΑΙ που επιχειρήθηκε από τη ”Δύση” την ενίσχυσε. Λειτούργησε η φυσική αρχή της ”φυγής προ της βίας”. Ένα μεγάλο-αδιευκρίνιστο όμως-ποσοστό των πολιτών, εξέφρασε δια της αποχής την αγανάκτηση του στον βιασμό της ελεύθερης βούλησης. 2. Ανάγοντας με την απλή μέθοδο των τριών τη συμμετοχή στο 60% και χωρίς ούτε μια ψήφο επιπλέον στο ΝΑΙ (πήρε περίπου 600.000), το ΝΑΙ πάλι θα υπερίσχυε με ποσοστό περίπου 55%. Συνεπώς τα περί ακυρότητας έχουν τυπική αξία, όπως τυπική αξία είχε και η διενέργεια του δημοψηφίσματος. Το θέμα ουσίας που τίθεται είναι ότι υπάρχουν και άλλοι λόγοι που οδήγησαν στην αποχή. Όπως 3. Ακόμη και αν ταυτίσουμε το σύνολο της αποχής με το ΟΧΙ, παραμένει αδιευκρίνιστο αν αυτό αφορά στη συμφωνία για το όνομα ή στην ένταξη τους στους δυτικούς θεσμούς. Ποιο από τα δύο ήταν το μείζον; Κατά την εκτίμηση μας, χρησιμοποιήθηκε το πρώτο για να αποτραπεί το δεύτερο. Είναι νωπές οι μνήμες στους σλαβικής καταγωγής πολίτες από τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στο μακελειό της Γιουγκοσλαβίας. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι Αλβανοί (περιοχή Τέτοβο) ψήφισαν μονοκούκι ΝΑΙ. Το σπέρμα της διάλυσης μπήκε αν η συμφωνία δεν περάσει από τη Βουλή τους και ο Ζάεφ χάσει τις εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση οι Αλβανοί αποκτούν το δικαίωμα να ζητήσουν απόσχιση αφού η ”μητέρα” Αλβανία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ. Το ερώτημα είναι αν είναι ίδια και η επιδίωξη των Σλάβων, αφού ήδη συζητιέται η διχοτόμηση του Κοσσόβου. (Εδώ παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου από πλευράς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Μόνο η Μέρκελ αντιδρά. Προωθούν την διχοτόμηση του Κοσσόβου και υποστηρίζουν την ενότητα της πΓΔΜ!)  4. Οι πολιτικές καριέρες που κτίστηκαν και συνεχίζουν να κτίζονται στη χώρα μας από μακεδονομάχους, έχουν ένα κοινό γνώρισμα με τους μακεδονομάχους της άλλης πλευράς. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απαντήσουν στο λογικό ερώτημα πώς γίνεται να είναι κακή μια συμφωνία και για τους δύο. Ο λόγος είναι ότι αν απαντήσουν ακυρώνουν τον λόγο της ύπαρξης τους. Όσο παραμένει θολό το τοπίο, έχουν κάτι να λένε. Η συμφωνία βάζοντας κάποιους κανόνες συνεργασίας, τους αφαιρεί υπαρξιακά επιχειρήματα. 5. Αν θεωρήσουμε ότι οι Έλληνες μακεδονομάχοι είναι όλοι πατριώτες και όχι τυφλοί εθνικιστές, βλέποντας την πραγματικότητα με πολιτικά και όχι συναισθηματικά κριτήρια, μας συμφέρουν τα Βαλκάνια διαλυμένα και στα χαρακώματα ή ενωμένα μέσα στην ΕΕ; Το μη χείρον βέλτιστον. Η ζοφερή εικόνα που δείχνει η ΕΕ στις μέρες μας είναι αναστρέψιμη. Έστω και δύσκολα οι φιλελεύθεροι και οι φεντεραλιστές θα νικήσουν τους ευρωσκεπτικιστές. Οι συνέπειες από διαλυμένα Βαλκάνια θα είναι ανεξέλεγκτες και μη προβλέψιμες. Συμπέρασμα. ΝΑΙ στη συμφωνία και ας μην ταυτίζεται απόλυτα με το εθνικό μας αφήγημα.
Αν στην πΓΔΜ καταλήξουν στο ΟΧΙ, τότε η ευθύνη θα είναι 100% δική τους και η χώρα μας θα έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα να σκληρύνει τη στάση της και να αντιστρέψει υπέρ μας την σε βάρος μας εδώ και 25 χρόνια (για να μη πούμε 70) κατάσταση. Μέχρι τώρα από θέση ισχύος διαπραγματευόταν η πΓΔΜ, αφού όλη σχεδόν η υφήλιος τους αναγνώριζε ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σκέτο. Αν καταλήξουν στο ΟΧΙ χάνουν αυτό το πλεονέκτημα, αφού όλη η υφήλιος-πλην Ρωσίας και Τουρκίας-επικρότησε τη συμφωνία. Εμείς, ό,τι είχαμε να κάνουμε το κάναμε και ό,τι μπορούσαμε να τους δώσουμε τους το δώσαμε.