Είναι κάποιοι κρετίνοι που θεωρούν ολόκληρη την πανίδα του πλανήτη, εκεί που ισχύει ο αμείλικτος νόμος της φυσικής επιβίωσης, σαν τα πετς του σαλονιού τους. Εκείνα τα έρμα τα σκυλάκια και τα γατάκια που τα στειρώνουν, τα κλείνουν σε μπαλκόνια και σε δωμάτια ώρες και μέρες που τα ντύνουν (!) και που βγάζουν σ’αυτά όλη τη νεύρωση και τον νοσηρό τους συναισθηματισμό. Όλοι αυτοί που θεωρούν την υστερία τους ζωοφιλία. Περί εγωτικής ανασφάλειας και ναρκισσισμού βέβαια πρόκειται. Περί υποκατάστατων μιας ζωής χωρίς παιδιά, σύντροφο, ανθρώπινες επαφές κλπ. πρόκειται. Οι μαστούρηδες της έλλειψης πραγματικής ζωής.

Αυτοί, οι δήθεν οικολόγοι – ζωόφιλοι, γεμίζουν τα νησιά με λαγούς ή φίδια ανατρέποντας την βιο – ισορροπία των τοπικών οικοσυστημάτων, φέρνουν σε απόγνωση τους καλλιεργητές ή τους κτηνοτρόφους και αποδεικνύουν την απύθμενη άγνοια τους ως προς τις πραγματικές συνθήκες ζωής. Μακριά από θεωρίες άνευ πρακτικού αντικρύσματος.

Το παστούρωμα, το δέσιμο δύο ποδιών των αμνοεριφίων, στις Κυκλάδες είναι πανάρχαια συνήθεια που στοχεύει στον περιορισμό της κίνησης των ζώων, κυριότερα των αιγών, ώστε να μην καταστρέφουν ολοκληρωτικά την πανίδα στην ακτίνα δράσης τους και ώστε να μπορούν τα ίδια, μακροπρόθεσμα, να επιβιώνουν. Τα ζώα αυτά κινούνται ελεύθερα σε μεγάλες λωρίδες γης αλλά δεν μπορούν να σκαρφαλώνουν σε ξερολιθιές και να καταστρέφουν καλλιέργειες, φυτείες, δέντρα κλπ. Είναι βλακώδες να αντιμετωπίζουμε αυτά τα ζώα σαν πετς του σαλονιού που τα βγάζουμε το βράδυ για πιπί και που γαβγίζουν απελπισμένα όταν τα εγκαταλείπουμε ώρες μόνα. Πόσο εκτός είναι όλοι αυτοί οι”ευαίσθητοι” της φιλοζωικής μαστούρας; Ενημέρωση για βελτίωση των συνθηκών ναι, ευαισθητοποίηση γενικότερα οπωσδήποτε, καταδίκη και βαριά πρόστιμα σε γέρο ξωμάχους όχι!