Γιώργος Αρκουλής

Στην ανάρτηση της περασμένης Κυριακής (22 λήγ.), η στήλη σχολίαζε την σαφή πτώση πωλήσεων των εφημερίδων με μικρό κείμενο υπό τον τίτλο «Η κατάρρευση δεν οφείλεται μόνο στη μείωση εσόδων». Και έφερε ως παράδειγμα την πρώτης κυκλοφορίας καθημερινή ελληνική εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», την οποία υπηρέτησε η ταπεινότητά μου από το μακρινό 1968 ως τις αρχές του 2002. Το βασικό συμπέρασμα από αυτό το σχόλιο ήταν η έλλειψη προσπάθειας των ιθυνόντων το γραπτού Τύπου να ορίσουν ένα νέο πνεύμα στην δομή και την λειτουργία των φύλλων, ώστε να μπορέσουν να αναχαιτίσουν (αρχικά) την εισβολή της τηλεόρασης και (ήδη) την κυριαρχία του Ίντερνετ. Δυστυχώς, αυτό φαίνεται πως (τους) είναι δύσκολο καθώς μάλλον δεν διαθέτουν τρόπο ν’ αλλάξουν την σαφή (όπως δείχνουν τα πράγματα) παρακμή, ή δεν διακινδυνεύουν να «κολυμπήσουν» σε αχαρτογράφητα ύδατα.

Έτσι, εδώ από την πλευρά της κυβέρνησης στάλθηκαν κάποια μηνύματα στήριξης (κρατική διαφήμιση μέσω ολοσέλιδων δημοσιεύσεων ΕΥΔΑΠ, ΕΤΕ, πωλήσεις στα μεγάλα σούπερ μάρκετ κλπ.) εντούτοις, κάποια  άχρηστη (έως προκλητική) –εντελώς- ύλη που φιλοξενείται δεν λέει να κοπάσει. Δεν θα ήθελα να προχωρήσω σε λεπτομέρειες, αλλά (με μεγάλη μου λύπη) θα σκεφτώ πολύ να ασχοληθώ, με την αγορά εφημερίδας –ειδικά αυτές τις μέρες που απαγορεύεται η έξοδος, αν είναι να συνεχίσω να βλέπω μπροστά μου ολοσέλιδα ρεπορτάζ με συνταγές για αυγά μαύρης σοκολάτας και faberge «Τιακομέτι», ή ποια είναι τα καλύτερα εστιατόρια και μαγαζιά με κοσμήματα που, παρά την πανδημία, εξακολουθούν να απολαμβάνουν οι επισκέπτες του Παρισιού.