Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Πάει, πάει…, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή

Spread the love

Πάει, πάει, πάει η υπουργάρα μας. Ο Τομ ο Κρούζ μας στο Τοπ το Gun, αχ πάει!

Τώρα έμειναν όλες οι στολές του να κρέμονται στους φοριαμούς απαρατημένες. Κανείς δεν θα τις ξαναφορέσει. Εκτός κι αν πάρουν στην αεροπορία τον γιό του Αποστολάκη να τους μαγειρεύει και γίνουν οι ιπτάμενοι θρεφτάρια! Δεν έχω τίποτα με τους τρουμπωτούς, άλλωστε, η βασίλισσα των τσουμπωτών είμαι εγώ, αυτό είναι γνωστό και όποιος έχει θέμα, ρόκα του. Αλλά επειδή μ’αρέσουν και οι αεροπόροι μέσα στην στολή, μένω και δίπλα από το Τατόϊ,  όσο να΄ναι, ο πρώην υπουργός ντυμένος ιπτάμενος και τζέντλεμαν με τάραζε λίγο… Αφήστε που τον σκεφτόμουν σφηνωμένο στο κάθισμα του αεροπλάνου να μην μπορεί να εκτιναχτεί σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης…αστεία είναι αυτά τώρα πτέραρχέ μου;!

Ο νέος υπουργός άμυνας από την άλλη, έχει δική του γκαρνταρόμπα. Είναι και θαλασσινός ο άνθρωπος. Αχ, τί πάθαμε στα καλά καθούμενα…στα καλά ιπτάμενα να πω καλύτερα!

Τον έβλεπα, που λέτε, τον πρώην, να ποζάρει όλο καμάρι με την στολή, μπροστά από ένα F κάτι και τον σκεφτόμουν μικρούλη να τον ρωτάει η δασκάλα: «Εσύ Πανούλη, τί θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις ;» και ο μικρός Καμμένος να απαντά «Αελοπόλος κυλία» !

Και κάποια στιγμή ο μικρός Καμμένος μεγάλωσε και έγινε ένας μεγάλος Καμμένος και  χράτσα χρούτσα, απ΄εδώ το είχε απ΄εκεί το ήφερε, σχεδόν τα κατάφερε και τρούπωσε.  Το θέμα ήταν να μην τρουπώσει, α, και να φορέσει στολή.

Τυχαίο να είναι αυτό τώρα που ο Βουτσάς στα νιάτα του και τρούπωσε σε μία ταινία και στολή φόρεσε σε μιάν άλλη όπου πήρε ένα αεροπλάνο και έκανε βόλτες πάνω από την Αττική χωρίς να ξέρει να πιλοτάρει;! Και που του μοιάζει στο σουλούπι πάλι, τί σας λέει αυτό;!

Όμως τώρα πια τίποτα απ΄όλα αυτά δεν έχει νόημα, γιατί σαν κυρία ατυχήσασα, θα περιφέρεται στα σαλόνια, με τα ταπεινά του Αrmani suits και θα περιγράφει στο κάθε ένα κύριο Πετρόχειλο πως κάποτε ήτανε πουλί ….

-«Αχ, κύριε Πετροχείλο μου, πάνε οι εποχές με τα γλέντια και τα σουρπράϊζ πάρτυ, αλλά, είπαμε, άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια.

‘Εχω στεναχωρεθεί τώρα εγώ…

«Αλλά δε με μοιάζει, ποτέ δεν τον συμπάθησα, καλά να πάθει» που θα έλεγε κι ο Καλυβωκάς στο «Μιά τρελή – τρελή οικογένεια».

Μπάϊ !

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

 

SHARE
RELATED POSTS
Γαμό-τη-γητονιές…, του Μανώλη Δημελλά
Ζηλεύω, της Μαρίνας-Μαρίας Βασιλείου
Απόψε μ’εγκατέλειψες, της Τζίνας Δαβιλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.