• Η υπόθεση είχε την αναμενόμενη έκβαση. Σας την είχα περιγράψει προχτές. Δεν τη σχολιάζω γιατί είναι εκκρεμής υπόθεση. Επειδή όμως γράφουν περί ανηλικότητας σας διαβεβαιώνω υπεύθυνα ότι η έκβαση θα ήταν ακριβώς η ίδια και αν οι δράστες ήταν ενήλικοι. Ιδίως διότι η κατηγορία της βαρείας σκοπούμενης σωματικής βλάβης είναι «φουσκωμένη». Το περιστατικό είναι κλασική περίπτωση επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Πλημμέλημα με ελάχιστη ποινή 3 μήνες και μέγιστη 5 χρόνια. Λίγα είναι τα 5 χρόνια θα πουν πολλοί; Όχι, αλλά δεν επιβάλλονται ποτέ. Αν σου συμβεί στη δικηγορική πράξη σκίζεις το πτυχίο σου. Αλλά και αν ακόμα συμβεί η εκτιτέα ποινή είναι ελάχιστη.
• Στο τιμητικό τόμο του καθηγητή και εκλεκτού φίλου Γιάννη Πανούση δημοσίευσα μια μελέτη που την είχα γράψει 15 χρόνια πριν και την άφησα πολλά χρόνια στο συρτάρι. Ο τίτλος της είναι «ο πληθωρισμός της ποινής». Δεν την είχα δημοσιεύσει όταν την έγραψα,όπως και πολλά άλλα ,γιατί ποιος θα είχε την υπομονή να τη διαβάσει. Άλλωστε και τώρα το ίδιο ισχύει.
Εξηγώ εκεί πως υπό τη πίεση έλλειψης κλινών στις φυλακές και υπέρογκης ημερήσιας δαπάνης για κάθε κρατούμενο το ποινικό μας σύστημα έφτασε στην ουσιαστική κατάργηση της τιμωρίας σε όλο σχεδόν το εύρος της μικρομεσαίας εγκληματικότητας. Το ονομάζω «το ελευθέρως εγκληματείν αενάως».
• Δεν είμαι fan της νομικής θεωρητικολογίας. Θα σας το πω απλά με δυο από τα χιλιάδες παραδείγματα από τη καθημερινή πράξη. Αν κάποιος μπει στο σπίτι σας το κάνει ρημαδιό και τρέχετε στους τζαμάδες, τους κλειδαράδες κ.λπ. και αν συλληφθεί θα αφεθεί ελεύθερος και όταν δικαστεί αν η λεία του είναι μικρή θα έχει μια ποινή γύρω στους 18 μηνες με τριετή αναστολή η μετατροπή. Μέχρι πρόσφατα για να κάνεις μήνυση έπρεπε να πληρώσεις και παράβολο. Θυμάμαι να ψάχνουμε παράβολο το Σάββατο αλλά ήταν κλειστά. Το ψυχολογικό σας τρα λα λα δεν μετράει. Αν κάποιος θυμώσει γιατί κάτι του είπες ή είσαι ερωτικός του αντίζηλος ή ανταγωνιστής και σε σπάσει στο ξύλο ή σε απειλεί καθημερινά κάνοντας κόλαση τη ζωή σου δεν θα πάθει τίποτα. Όταν, δε, λέω τίποτα εννοώ τίποτα. Το ελευθέρως εγκληματείν αενάως τον καλύπτει πλήρως.
• “Πώς μπορώ να προστατευτώ, με ακολουθεί, με απειλεί, φοβάμαι”. Είναι μια συνηθισμένη αγωνιώδης ερώτηση στο εξομολογητήριο του δικηγορικού γραφείου. Κοιτάω αμήχανος. Να προσέχεις απαντώ ευχόμενος να μη βρεθώ στη θέση του. Δεν είναι θέμα αστυνομίας, είναι θέμα του δικαιοδοτικού ποινικού μας συστήματος. Σύνθετο θέμα. Εμπλέκει το ποινικό δίκαιο, τη ποινική δικονομία, το σωφρονιστικό δίκαιο και σύστημα και την οργάνωση της Δικαιοσύνης.
• Άκουσα τον Υπουργό Δικαιοσύνης σπασμωδικά και ατελέσφορα να εξαγγέλει αυστηροποίηση των ποινών για το συγκεκριμένο περιστατικό. Είναι για γέλια. Κάθε φορά που ένα έγκλημα προκαλεί το περί δικαίου αίσθημα εξαγγέλλεται και μια αυστηροποίηση. Πήξαμε στις αυστηροποιήσεις.
• Απαιτείται μια νέα αξιολόγηση της θέσης του θύματος απέναντι στο έγκλημα. Ανατροπή πολλών προοδευτικών υποτίθεται στερεοτύπων. Να μπουν στο προσκήνιο τα ατομικά δικαιώματα των κανονικών ανθρώπων. Πριν είναι αργά και αρχίσουμε να βλέπουμε φαινόμενα αυτοδικίας. Και για να εξηγούμαι. Ο πληθωρισμός της ποινής επιτάθηκε κατά την προηγούμενη κυβέρνηση. Η τάση όμως εξελισσόταν εδώ και παρά πολλά χρόνια.