Κωστής Μακρής

Η μέρα ήταν ανοιξιάτικη.
Όπως ακριβώς είχαν προαναγγείλει όλα τα δελτία ειδήσεων και καιρού σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ανεξαρτήτως πολιτικών αντιλήψεων.

Η Μεγάλη Παρέλαση αναμενόταν λαμπρή και τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια.

Κάτι που δεν είναι σχήμα λόγου ούτε αναφέρεται στον αρχαίο νομοθέτη Δράκοντα.

Ήταν κυριολεκτικά δρακόντεια καθώς τουλάχιστον 15 τεράστιοι μηχανοκίνητοι δράκοντες με δέρμα από άκαυστο και πυράντοχο συνθετικό υλικό, ευκινησία ουρακοτάγκου και κάμερες ασφαλείας στα μάτια, στα πόδια, στην άκρη τής ουράς και στην κοιλιά, κάτω από τον πρωκτό τους, είχαν σκορπιστεί στο κέντρο τής Πόλης από την προηγούμενη μέρα και επέβλεπαν τους δρόμους από τους οποίους αναμενόταν να περάσει η παρέλαση.

Το συγκεντρωμένο στις άκρες του δρόμου πλήθος ξέσπασε σε ζητωκραυγές και αλαλαγμούς όταν από το βάθος τής λεωφόρου φάνηκε ο πρώτος σημαιοφόρος τής Παρέλασης.

Προχωρούσε μόνος, αγέρωχος και χωρίς παραστάτες.

Σχεδόν ξεκομμένος από το κυρίως σώμα τής Παρέλασης που διακρινόταν αχνά πίσω του.

Το θέαμα αυτού του μοναχικού Σημαιοφόρου δεν δημιούργησε υποψίες στο πλήθος. Δεν σταματούσε να τον επευφημεί ακόμα και όταν έστρεψε το κοντάρι τής σημαίας του προς τον πλησιέστερο προς αυτόν δράκοντα-φύλακα.

Το κοντάρι τής σημαίας του μεγεθύνθηκε τηλεσκοπικά, σαν χοντρή κεραία ραδιοφώνου και με έναν επιτήδειο χειρισμό, ο Σημαιοφόρος το βύθισε στον πρωκτό τού μηχανοκίνητου δράκοντα που προπορευόταν κατά πέντε σχεδόν μέτρα, ελέγχοντας το κοινό.

Τότε το πλήθος διέκρινε τις δυο μεγάλες φιάλες που είχε στην πλάτη του ο Σημαιοφόρος, κατά πολύ μεγαλύτερες από τις φιάλες οξυγόνου των αυτοδυτών.

Ο δράκοντας-φύλακας έβγαλε μια σφυριχτή τσιρίδα πριν αρχίσει να υψώνεται σαν αερόστατο πάνω από το έδαφος.

Ανίκανος να συγκρατηθεί, φουσκωμένος από το υπερελαφρύ αέριο που του είχε διοχετεύσει ο Σημαιοφόρος, ο δρακο-φύλακας άρχισε να παρασέρνεται από το ελαφρύ αεράκι προκαλώντας ένα κύμα γέλιου που σιγά σιγά παρέσυρε όλο το πλήθος, τους επισήμους αλλά και τους υπόλοιπους δράκοντες-φύλακες, που όπως κάθε σώφρων υπηρέτης τής τάξεως ―μηχανοκίνητος ή άνθρωπος― είχαν μια κάποια αίσθηση του χιούμορ. Περιορισμένη μεν,  αλλά όχι και ανύπαρκτη.
Ο Σημαιοφόρος κατάφερε να τρομπάρει άλλους έξι εφτά δράκοντες-φύλακες, πριν αρχίσει να καταφθάνει το κυρίως σώμα της Μεγάλης Παρέλασης.
Βλέποντας τους κανονικούς, πλέον, Σημαιοφόρους να προηγούνται των υπολοίπων σχηματισμών, το πλήθος είχε χαλαρώσει, είχε ευθυμήσει και είχε τόσο πολύ γεμίσει με αίσθημα ευθύνης ―όσο και οι εφτά οχτώ δράκοντες-φύλακες με υπερελαφρύ αέριο― που όλοι πια ήξεραν ότι δεν χρειάζονταν μηχανοκίνητους δράκο-φύλακες.
Μετά από πολλά χρόνια αποποίησης ευθυνών, αναζήτησης υπευθύνων, σωτήρων και χειριστών τής μοίρας τους, οι πολίτες συνειδητοποίησαν ότι την ευθύνη για την προστασία της Μεγάλης Παρέλασης, της Πόλης τους και τής Χώρας τους την είχαν πλέον οι ίδιοι.

Αυτό το θεώρησαν προνόμιο, υποχρέωση και ευθύνη και ένα βάρος έφυγε από μέσα τους με ένα γιγάντιο «ουφ» που έκανε να σαλέψουν ζωηρά οι φουσκωμένοι και ιπτάμενοι δρακο-φύλακες και να ανατριχιάσουν οι ξεφούσκωτοι.

Πριν ολοκληρωθεί η Μεγάλη Παρέλαση οι εναπομείναντες αφούσκωτοι δράκο-φύλακες είχαν αποσυρθεί στην αποθήκη τους και ο υπεύθυνος για την αγορά τους ετοίμαζε την παραίτησή του από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, όπως του είχε ζητήσει ο Υπουργός, που τον είχε ήδη θέσει ενώπιον των ευθυνών του ο Πρωθυπουργός που το μόνο που τον ένοιαζε ήταν οι επερχόμενες εκλογές.

Οι φουσκωμένοι δράκο-φύλακες μόλις που φαινόντουσαν σαν μικρά σκούρα μπαλόνια πάνω από την Πόλη.

Ο καιρός παρέμενε αίθριος.

Όπως ακριβώς είχαν προβλέψει όλα τα δελτία ειδήσεων σε όλα τα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης, ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων.

24 Μαρτίου 2019

Εικόνα: Ο φουσκωμένος ελέφαντας από το διήγημα «Ο ελέφαντας» του Σλάβομιρ Μρόζεκ, Βιβλίο: Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ, γράμματα, 1979, σελίδα 19

Σημ. ΚΑΜ:
Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στη μνήμη τού Πολωνού συγγραφέα δραματουργού  και σκιτσογράφου Σλάβομιρ Μρόζεκ που επιδίωξε να αντιμετωπίσει τη γελοία σοβαροφάνεια των εξουσιαστών της χώρας του με την ακαταμάχητη σοβαρότητα τού αστείου.

Ο Σλάβομιρ Μρόζεκ (Slawomir Mrozek) γεννήθηκε στο Μπορζέτσιν της Νότιας Πολωνίας στις 29 Ιουνίου 1930 και πέθανε 83 χρόνων στη Νίκαια της Γαλλίας, στις 15 Αυγούστου του 2013.

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr