Νίκος Βασιλειάδης

Διαβάστε:

Σ’ ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία της Αμερικής η βία ενέχει έναν καταλυτικό ρόλο. Ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι ο τόπος που συνυπάρχουν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Η γη της ευκαιρίας, του πλουτισμού, αλλά και η γη που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμμία αξία. Με την βία να μοιάζει να είναι συνδετικός τους κρίκος. Ή μάλλον το αναγκαίο στάδιο μετάβασης από τον έναν κόσμο στον άλλο.

Από τον κόσμο της χαμογελαστής ανέμελης καθημερινότητας και της αφθονίας σ’ έναν πιο σκληρό, εφιαλτικό και απάνθρωπο. Αυτός ο καταναγκαστικός χαρακτήρας, της είναι που κάνει την βία πιο σκληρή, πιο ψυχρή, πιο απροκάλυπτη.

Η Αμερική γίνηκε ένας τεράστιος θάλαμος που μπορεί και στεγάζει κάθε μορφής βία. Κοινωνική, πολιτική, ατομική: σε όποια μορφή. Ή καλύτερα στεγάζει τη βία σε μορφή εσωτερική, άυλη και αχαρτογράφητη, πριν καν αυτή μετουσιωθεί σε κάποιο απτό πεδίο. Έτσι την έφτιαξαν, αυτός είναι ο λόγος που την ανακάλυψαν. Για το χρήμα για την ευκαιρία. Και την ευκαιρία πρέπει να την βουτήξεις να την αρπάξεις, να δράσεις. Και όπως όλοι οι άνθρωποι, ο άνθρωπος της δράσης, αυτός που αναζητάει το κέρδος είναι καταδικασμένος να είναι βίαιος. Να στρέφεται στη βία, αναγκαστικά, για να οδηγηθεί σ’ έναν τόπο πλεονεκτικό. Σ’ έναν τόπο προνομιακό, απεγκλωβισμένο απ’ το μελάνι που υπαγορεύει η ηθική του ανθρωπισμού. Ναι, ο κόσμος της Αμερικής είναι εκκωφαντικά βίαιος όπου όλα μπορεί να συμβαίνουν εξ’ επαφής, όπως ο αστυνομικός που πυροβολεί έναν αθώο στο κεφάλι ή τον πνίγει μπήγοντας με δύναμη στο λαιμό του το γόνατό του μοιάζοντας να ‘χει απολέσει παντελώς τις εσωτερικές ανθρώπινες ιδιότητες του. Έχει πάψει να είναι εαυτόςτου , προσδιορίζεται αποκλειστικά από το κινηματογραφικό είδωλο του. Ο δικαστής Τρεντ, ο τιμωρός…

Ένα συμβάν που πυροδοτεί άλλα συμβάντα. Μεταθέτει το βάρος της πράξης σε άλλες πράξεις. Οι οποίες με τη σειρά τους μηδενίζουν και μετατοπίζουν το εσωτερικό βάρος αλήθειας μιας πράξης στην επιφάνεια άλλων πράξεων, πάντα με σκηνικό την βία αφήνοντας το πραγματικό πρόβλημα – το μηχανιστικό σύμπτωμα του Δυτικού κόσμου – άθιχτο, αναλλοίωτο έτσι που είναι σαν να μη συνέβη τίποτε, ποτέ.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr