•Γνωρίζω πολλούς γιούς και θυγατέρες πλύστρας. Έλληνες από παλιότερες γενιές και παιδιά μεταναστών που έφτασαν από τα βουνά σε απερίγραπτη φτώχεια. Τελείωσαν πανεπιστήμια, τεχνικές σχολές ή απλά δουλεύουν, ιδρώνουν για τον επιούσιο, ασκούν επαγγέλματα, δημιούργησαν οικογένειες. Αυτούς όλους όχι μόνο δεν τους φοβάμαι, αλλά τους σέβομαι διπλά και τρίδιπλα πριν  σένα Έλενα και συντροφιά. Είναι τιμή μου να τους συναναστρέφομαι όποια τίμια δουλειά κι αν κάνουν. Γιατί σε σχέση με μένα και πολλούς σαν κι εμένα κουράστηκαν πολύ περισσότερο για να τα καταφέρουν. Είχαν κάθε λογής εμπόδιο. Απέναντι και στην περιφρόνηση και το ρατσισμό ελληναράδων και ευγενών της κακιάς συμφοράς. “Εγώ, ο Δημήτρης Τσοβόλας ο γιος του αγωγιάτη από την Αρτα”, είπε κάποτε ο αείμνηστος Μήτσος. Άξιες οι πλύστρες που ανέθρεψαν τέτοια παιδιά.

•Άλλους φοβάμαι. Χορτασμένους πριν Έλενα. Τα χαλασμένα πλουσιόπαιδα, τα άχρηστα, τα ράθυμα, που τα’χουν όλα ετοιμα και νομίζουν πως ο κόσμος δημιουργήθηκε για να τους υπηρετεί. Που η απληστία τους δεν έχει όριο.Που νομίζουν ότι είναι ανώτεροι. Ολα αυτά τα βλαμμένα της τεμπελιάς και της μουροχαυλίασης και της πολυτελείας.

•Και μια και το’φερε ο λόγος. Ο νους μου στις υπέροχες κόρες της πλύστρας. Τις αποκλειστικές νοσοκόμες που φρόντιζαν την Μαρίνα μου στο βάσανο μέχρι το τέλος. Γεωργιανές όλες. Τον επαγγελματισμό και την αγάπη που έδειχναν και την κατανόηση στο άγρυπνο, αγχώδες βλέμμα μου στις συνεχείς παρατηρήσεις μου να μην σταθούν λεπτό και να τη φροντίζουν. Να την ανακουφίζουν στο γολγοθά.Ναι πληρωνόντουσαν καλά ,πλουσιοπάροχα αλλά άξιος ο μισθος τους. Οι υπέροχες αυτές κυριες, οι κόρες της πλύστρας από τη γεωργιανή ύπαιθρο. Η Λάουρα, η Λία, η Νίνα, η Ρεβέκκα, η Βαλεντίνα, η Άννα. Σας είμαι ευγνώμων. Και στις μανάδες σας που σας δίδαξαν το ήθος. Γιατί το ήθος δεν πέφτει από τον ουρανό.