• Πάλι αυτός. Εμμονή και ίνδαλμα 250.000 περίπου Ελλήνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει πως είναι τμήμα της προόδου είτε σε κυβέρνηση νικητών είτε σε κυβέρνηση ηττημένων. Στην ουσία σε κάποια κυβέρνηση , γιατί ο όρος κυβέρνηση ηττημένων δεν έχει θεσμικό περιεχόμενο.

• Με την απόλυτη σύμφωνη γνώμη του, ένας νεαρός εκπρόσωπος του, δήλωσε πως η πολιτική ρήξης ενδέχεται να κλείσει-ξανά- τις Τράπεζες αλλά να μην ανησυχούμε. Υπάρχει το «σχέδιο Δήμητρα». Ποιο είναι; άγνωστο. Δήμητρα η θεά τροφός. Τόσο ο ίδιος όσο και ο εκπρόσωπος δεν έχουν πρόβλημα. Τα λεφτά τους, νομίμως κτηθέντα, είναι εκτός Ελλάδος. Θα ζήσουν και χωρίς το σχέδιο Δήμητρα. Αυτό αφορά εμάς τους άλλους. Εμάς θέλουν να σώσουν.

• Πώς γλυτώσαμε εκείνο το καλοκαίρι; Ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει από τι γλυτώσαμε και πώς. Δεν ήταν μόνο ούτε κυρίως τα capital controls. Ήταν η πεινα, η εξαθλίωση, η μαζικη και αδιέξοδη ανεργία, οι λεηλασίες στα τρόφιμα, τα τάγματα εφόδου. Εκτός Ευρώπης με κουπόνια. Δεν θα απέμενε άνθρωπος να εργάζεται γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να τον πληρώνει. Δεν θα επιβίωνε επιχείρηση . Μόχθος ζωής θα είχε εξαερωθεί σε μια μέρα όπως στη κατοχή. Χαρτάκια υποσχετικές άνευ αντικρυσματος που δεν θα τα δεχόταν κανείς. Κυρίαρχοι οι αιώνιοι μαυραγορίτες συναλλάγματος. Και όσοι είχαν προφτάσει να ασφαλίσουν κάποια λεφτά. Μερικοι ήταν και υπουργοί της ρήξης. Απο αυτά γλυτωσαμε στο Τσακ. Από σειρά ευνοϊκών συμπτώσεων. Από μια κοινωνία αποδιαρθρωμένη βορά συμμοριών και ναζιστών, με ζητουλες, επαίτες, άρπαγες και καταφερτζήδες. Την ίδια ώρα που ο κυριος φέρεται ειπών «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» και καμάρωνε σε life style περιοδικά τρώγοντας τσιπούρες. Πάλι εδώ ο εν λόγω κυριος. Το δις εξαμαρτείν των αφρόνων. Αντί να έχει φύγει από τη χώρα, από αισχύνη. Στην αρχαία Αθηνα το ονόμαζαν εξοστρακισμό.

• Πώς γλυτώσαμε; Ένας Θεός το ξέρει. Μου θυμίζει την ιστορία της χελώνας μου.Το σπίτι μου είναι δίπλα σε ένα δασάκι.Από κει κατεβαίνει στην αυλή μου μια υπέργηρη χελώνα και πίνει νερό από τα πιατάκια των γλαστρών.Με άγνοια κινδύνου κάποιες φορές πάει να περάσει το δρόμο και να πάει απέναντι. Όταν το βλέπω επεμβαίνω. Την σηκώνω και την ξαναπάω στο δασάκι, όσο μπορώ πιο μακριά. Ο εκνευρισμός της ανείπωτος. Έτσι έγινε και στην Ελλάδα. Η χελώνα δεν κατάλαβε ότι κινδύνευσε με έσχατο κίνδυνο. Δεν κατάλαβε ότι σώθηκε. Δεν κατάλαβε ποιος την έσωσε. Και αντιπαθεί αυτόν που την έσωσε γιατί την ενόχλησε και την ξεβόλεψε χωρίς να του το έχει ζητήσει.