Δημήτρης Κατσούλας

Επειδή σήμερα ξύπνησα με κέφια και μουσικά γαργαλητά από την σύντροφό μου Μάριον, προς το παρόν σκέφτηκα ν’ αρχίσω να γράφω ανάποδα τούτο εδώ το σημείωμα που έχετε μπροστά σας, αρχίζοντας δηλαδή από το τέλος προς την αρχή κι εμβόλιμα κάπου να εναπόθετα και το συνοδό τραγούδι, αλλά για να μη σας μπερδέψω, ακολουθώ την πεπατημένη, ορθόδοξη σειρά. Κι αυτό – όχι για κανέναν άλλο λόγο –, επειδή το τσιγκλητήρι μου, αυτή η απέριττη θηλυκότητα, από τη μέρα που προκηρύχτηκαν οι εκλογές στην Ελλάδα, έρχεται κάθε τόσο και λιγάκι και θέλοντας να μου υπενθυμίσει  τάχα μου την υποχρέωσή μου προς την Πολιτεία – το εκλογικό μου δηλαδή δικαίωμα όπου πάση θυσία πρέπει να εξασκήσω, λέει– ,αρχίζει  να μου άδει το άσμα: ‘Εκλογές, κόμματα με φρου φρου κι αρώματα…/Ψηφοδέλτια σταύρωνα κι όλη νύχτα καύλ@να…’. Μια σύνθεση του έτους 1980 των ‘Μουσικών Ταξιαρχιών’ και του ‘αυθάδους’ Τζίμη Πανούση σε στίχους του Γρηγόρη Ψαριανού, του σημερινού διορισμένου ως μετακλητού υπαλλήλου του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Παναγιώτη Πικραμμένου. Αμάν!, ο Γρηγόρης Ψαριανός, αυτός ο τόσο αθυρόστομος τότε και σήμερα κυριλέ με της τελευταίας λέξεως την μόδα στις εσάρπες του τυλιγμένος, πώς να αισθάνεται άραγε; ‘Κάθε εποχή έχει και τις δικές της πρόστυχες παραξενιές, ποιητική αδεία, Κύριε’, ευλόγως να μου απαντούσε κι εγώ μη έχοντας άλλη επιλογή και λόγο να τον αντικρούσω, ταπεινά θα συμφωνούσα μαζί του. Γρηγόρης ήταν βλέπετε αυτός κάποτε, και παλτά μυριζόταν στην Βουλή της Ραχήλ Μακρή εκεί πίσω στο πολύ μακρινό παρελθόν εν έτει 2014, όποτε κάτι στο μυαλό του σάλευε.

Αυτά ανάγονται στο τότε, το σήμερα έχει την σημασία του: ‘Εδώ σε θέλω κάβουρα, πώς τα πηδάς τα κάρβουνα’ που λέει και η λαϊκή σοφία,  εν όψει μάλιστα προεκλογικού αγώνος! Και ποιος είπε ότι οι εκλογές διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, όταν άμα τη περατώσει τους από την επομένη κιόλας αρχίζει ξανά το ίδιο τροπάριο περί προσφυγής σε νέες κάλπες; Κάθε μέρα που περνά, κάθε έτος που παρέρχεται, εγγράφεται ως προεκλογικό παρελθόν. Και πορευόμεθα… Όμως, το ‘πρωτάθλημα’ έλαβε τέλος προχθές με την ανακοίνωση του πρωθυπουργού περί διεξαγωγής των εκλογών στις 21 Μάη. Ομολογώ πάντως ότι κάτι που αναμένει τις να λάβει χώρα, ουδεμία έκπληξη προκαλεί, το απρόοπτο, το αναπάντεχο κι αιφνίδιο έχει την ουσία, και σ’ αυτό ο πρωθυπουργός όχι απλώς δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον της κοινωνίας, την αποστροφή και την μήνι της σίγουρα εισέπραξε, χωρίς φυσικά να εκλείπουν και οι ανάσες ανακούφισης ειδικά από εκείνους που άλλο τι δεν έχουν να πράττουν από το να είναι κολλημένοι στα Πανελλαδικής εμβελείας κανάλια  ΣΚΑ(Ε)Ι, ΑΝΤ1, STAR, ALPHA και τις συνομοταξίες τους, προσευχόμενοι πριν κατακλίσουν εις γόνατα περί των αντοχών του οψίμου ασθμαίνοντος ήρωος Volodymyr Zelensky. 

Παρά τα πολλά λόγια, τα στοιχήματα με φόντο τις εκλογές και τις εμβριθείς αναλύσεις, ένα είναι το ζητούμενο: Θα υπάρξουν συνεργασίες κομμάτων μετά και την δεύτερη κάλπη της 2ας Ιουλίου 2023 ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κυβερνήσει μόνος και κατά το δοκούν,  ανεξάρτητα εάν επικαλείται και διατυμπανίζει ότι το πρόγραμμά του θα εφαρμόσει; Στην πρώτη περίπτωση – όπου κατά τον Μητσοτάκη θα τελεστεί τερατογένεση –, θα συνεργαστούν οι τρεις ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝ.ΑΛ.)-ΜέΡΑ25 για τον σχηματισμό κυβέρνησης ή μεταβαίνοντας στο επόμενο στάδιο θα έχουμε την συνύπαρξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝ.ΑΛ.), με έναν Νίκο Ανδρουλάκη παρακολουθούμενο από την ΕΥΠ σε συνεργασία – λόγω υπαγωγής της – με το Μαξίμου; Και εάν κι αυτό το σχήμα δεν λάβει σάρκα και οστά κυβέρνησης, απομένει μήπως η επιλογή κάποιου ψυχρού τεχνοκράτη ή θα οδηγηθούμε και σε τρίτες κάλπες με άγνωστο το αποτέλεσμα;

Πάντως, στην προεκλογική μάχη όπου καθημερινώς κάνει την εμφάνισή του και από ένα νέο ‘όπλο’, είναι πολύ νωρίς ακόμα – νομίζω – για να γίνει χρήση και του βαρέως ‘πυροβολικού’, κάτι το οποίο επιχειρήθηκε να μπει στον ‘πόλεμο’ αλλά δεν της ‘βγήκε’ της κυβέρνησης, με την εισαγόμενη ‘τρομοκρατία’ των δυο Πακιστανών οι οποίοι εργάζονταν στις ελιές, στρατολογήθηκαν από έναν Ιρανό με σκοπό να επιτεθούν σ’ ένα εστιατόριο στην περιοχή Ψυρρή με εκρηκτικά που δεν είχαν (αλλά τα αναζητούσαν) ή με όπλα που επίσης δεν είχαν (κι αυτά τα αναζητούσαν) και στην απόγνωσή τους επάνω σοφίστηκαν να επιτεθούν με φιάλη υγραερίου αφού θα την έκλεβαν από το πίσω κατάστημα. Τοιούτου είδους καλοχορδισμένη τρομακτική οργάνωση και τοιαύτης πλοκής έργο, δεν το συναντάς ούτε σε σενάριο των Monty Python! 

Ούτε το επιχείρημα Μητσοτάκη περί (νέας) συστάσεως Επιτελικού Κράτους πείθει πλέον, κάτι το οποίο αντελήφθη ότι ήταν λάθος γι αυτό δεν θα το χρησιμοποιεί στις προεκλογικές του αρένες, ούτε επίσης με ‘μπροστάρη’ τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων  κο Άδωνη Γεωργιάδη για να φέρει εις πέρας τον αγώνα που επωμίστηκε καθυβρίζοντας τους πάντες από τηλεοράσεως είναι ικανά να αναστρέψουν την αρνητική εικόνα της κυβέρνησης που εκπέμπεται προς τα έξω. Το έργο – όπως προανέφερα – τώρα μόλις αρχίζει. Μέχρι να φθάσουμε και σε άλλες σημαντικές επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ. με σκηνοθέτη τον κο Θεοδωρικάκο και στην αλλαγή επικοινωνιολόγων στο Μαξίμου όπου θα επιληφθούν των νέων διαφημιστικών μηνυμάτων καθώς και των στυλιστικών παρουσιάσεων του κου Μητσοτάκη, υπομονή συνιστώ διότι έχουμε αρκετά να ζήσουμε ακόμα.