Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι συνταξιούχος, πρώην επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την ανακύκλωση. Έχει υπό έκδοσιν έξι παιδικά βιβλία.

Επιμηθεύς είναι αυτός που βγάζει συμπεράσματα μετά τα γεγονότα.

Όταν όμως αυτός ο ”αυτός”, συμμετείχε άρα έχει και μέρος της ευθύνης για την δημιουργία των γεγονότων, τότε εκτός από επιμηθεύς είναι και γελοίος.

…«επιθετική εξαγορά μιας ήδη πτωχευμένης σε πολιτική, ιδέες και οράματα “επιχείρησης”»…

Το είπε πρώτος ο ”πολύς” Άδωνις Γεωργιάδης για τον ουρανοκατέβατο διεκδικητή της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αυτό δεν μας αφορά.

Πολιτικός αντίπαλος είναι δικαιολογείται κάθε κροσέ, ντιρέκτ και άπερκατ στο πολιτικό ρινγκ.

Το είπε ”ντιρέκτ” όμως και η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φωτεινή Βάκη και υπερθεμάτισαν πολλά ακόμη στελέχη, θεωρώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ιδιοκτησία τους και ωσάν κάποιοι άλλοι να ευθύνονται για την ”πτωχευμένη σε πολιτική, ιδέες και οράματα επιχείρηση” και όχι οι ίδιοι που συνετρίβησαν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.

Οι πολίτες όμως που κλίθηκαν να επιλέξουν τον νέο αρχηγό δεν εξέλεξαν την κ. Αχτσιόγλου, στο πρόσωπο της οποίας, οι μαθουσάλες σε ιδέες και πρακτικές, είχαν επενδύσει την πολιτική τους επιβίωση και όχι στον ”φυτεμένο” και ”παρείσακτο”.

Εδώ φαίνεται και το μέγεθος της γελοιότητας.

Με την συμπεριφορά τους δεν απαξιώνουν τον νέο αρχηγό, όπως νομίζουν αλλά την δημοκρατική διαδικασία της εκλογής του.

Αντί να σιωπήσουν, να κάνουν αυτοκριτική ή να αποχωρήσουν όπως ορίζουν οι στοιχειώδεις κανόνες αξιοπρέπειας, απαξιώνουν τους εαυτούς τους.

Δεν μπορώ να πω ότι οι πολίτες που εξέλεξαν τον κ. Κασσελάκη είναι ιθαγενείς που θαμπώθηκαν από καθρεφτάκια.

Αυτό που πιστεύω είναι ότι τον καπιταλισμό-και ό, τι άλλο σε βρίσκει αντίθετο- τον πολεμάς καλύτερα και όσο μπορείς αν τον έχεις βιώσει από μέσα στο πετσί σου χρησιμοποιώντας αν χρειαστεί τα ίδια του όπλα και όχι μόνο με όσα λένε τα βιβλία.

Αυτά ως παρατήρηση πολιτικής αισθητικής. Κατά τα άλλα δεν πιστεύω ότι θα αλλάξουν βασικά προβλήματα της καθημερινότητάς μας.