Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα παλιό σύγγραμμα  το οποίο δεν είχε διαβαστεί ποτέ, οι σελίδες του ήταν ενωμένες και χρειάστηκε να τις διαχωρίσω μία- μία για να μπορέσω να το μελετήσω.

Το σύγγραμμα αυτό έχει τίτλο ΄΄ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ΄΄ και είναι του Ευάγγελου.Π. Παπανούτσου από τη δεκαετία του ΄70. Σε ένα σημείο (απόσπασμα διαλόγου) αναφέρει:

“Η εξωτερική πολιτική του Κράτους είναι απόρροια και συνέχεια της εννοίας του ( και δεν χωρίζεται από την εσωτερική δομή και λειτουργία του). Θα παραδεχτείτε νομίζω …ότι αυτή η πολιτική είναι κατά κανόνα στρατηγική και τακτική του πλεονεκτείν.

Μόλις μια πολιτική κοινότητα σταθεί στα πόδια της αρχίζει να βλέπει με βουλιμία τα αγαθά των γειτόνων της και με διάφορα προσχήματα προσπαθεί να τα σφετεριστεί βλάπτοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, λαούς φιλήσυχους και ειρηνικούς που δεν είναι παράξενο να τους δεις κι αυτούς αργότερα μόλις το επιτρέψουν (οι συνθήκες και) οι δυνάμεις τους, να παίξουν τον ίδιο κακό παιχνίδι εις βάρος άλλων….Λόγους για να εξηγήσουν τη ληστρική πολιτική τους τα ισχυρά κράτη επινοούν πολλούς.

Παλαιότερα η δικαιολογία ήταν ότι πρόσφεραν προστασία στους μικρούς και ανυπεράσπιστους λαούς….. και (ήθελαν) να συμπήξουν μεγάλη αμυντική συμμαχία για να προλάβουν τα συνωμοτικά σχέδια πιθανών επιδρομέων.

Σήμερα τα πράγματα λέγονται ωμά και κανείς πια δεν σκανδαλίζεται. Μας χρειάζεται, λέγουν, ζωτικός χώρος ……ή αναμασούν παλαιούς μύθους: εκπολιτίζουμε, λέγουν, τους βαρβάρους, βοηθούμε τους υπανάπτυκτους, διαπαιδαγωγούμε τους καθυστερημένους λαούς στη Δημοκρατία, πολεμούμε για ν΄ ασφαλίσουμε την ειρήνη του κόσμου- και άλλα ηχηρά παρόμοια. Επιτρέπεται σ΄ ένα στοιχειωδώς έξυπνο άνθρωπο να αμφιβάλει ότι πίσω από τις υψηλές αυτές επαγγελίες κρύβεται το ταπεινό συμφέρον, το πάθος της λεηλασίας και της υπεροχής;΄΄

Πιο κάτω στις σελίδες 80 

“τα επακόλουθα (από τη δήθεν απόσυρση των αποικιοκρατών από την Αφρική), εμφύλιοι πόλεμοι, σφαγές, αδελφοκτονία…”.

και 83 

” Όταν τα Σοβιετικά άρματα σάρωσαν στην Ουγγαρία πρώτα, ύστερα στην Τσεχοσλοβακία, τα πλήθη τόλμησαν να αντισταθούν……με όλο που ήξεραν πόσο ακριβά θα τους στοιχίσει …. Η ίδια εξέγερση σημειώθηκε και στις ΗΠΑ κατά τον πόλεμο στο Βιετνάμ….” .

 Αυτή είναι η αισιόδοξη ματιά του Ακαδημαϊκού για τις αντιστάσεις των Λαών στην αυθαιρεσία, κάτι όμως που ιστορικά ( δυστυχώς) δεν τον δικαιώνει, καθότι η αυθαιρεσία των ισχυρών τα τελευταία σαράντα χρόνια ( από τότε που έγραψε αυτές τις σκέψεις και μας αποχαιρέτησε) στους αδύναμους λαούς, συνεχίζεται πιο σκληρή. 

Αυτή την ομαλότητα και τον πολιτισμό άφησαν πίσω οι εκπολιτιστές Ευρωπαίοι στην Αφρική και την Ασία, όπως έκαναν και οι νέοι εκπολιτιστές Αμερικάνοι  άμεσα με το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη κ.α. ή  έμμεσα με την υποστήριξη και εγκαθίδρυση δικτατορικών καθεστώτων  (Ελλάδα, Χιλή, Λατινοαμερικανικές χώρες κ.α. )

Σε αυτά τα ζητήματα χρήσιμο είναι το σύγγραμμα  “Το κράτος του Κακού” του Ουίλιαμ Μπλαμ.

Στην ίδια κατεύθυνση οι οπαδοί του ζωτικού χώρου Τούρκοι, με εισβολή ή επιθετικότητα ( Κύπρος, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο) Ρώσοι, ομοίως με εισβολή ( Ουκρανία ) ή απειλές ( Γεωργία κ.α), Ευρώπη και ΝΑΤΟ/ΗΠΑ με οικονομικοπολιτικοστρατιωτική διείσδυση και έλεγχο (Ανατολική Ευρώπη, Γιουγκοσλαβία, Βαλτικές χώρες και τώρα Σκανδιναβικές κλπ).

Αυτά όπως ανέφερα γράφτηκαν πριν σαράντα χρόνια, γι αυτό και επαναλαμβάνω μια φράση, απευθυνόμενος προς όλους όσους πήραν θέση ( με φανατισμό) υπέρ ή κατά, ανεξαρτήτως δικαιολογίας που χρησιμοποίησαν όλοι οι προαναφερόμενοι ισχυροί για να εισβάλουν ή να παρέμβουν στα εσωτερικά άλλης χώρας.

΄΄Επιτρέπεται σ΄ ένα στοιχειωδώς έξυπνο άνθρωπο να αμφιβάλει ότι πίσω από τις υψηλές αυτές επαγγελίες κρύβεται το ταπεινό συμφέρον, το πάθος της λεηλασίας και της υπεροχής?΄΄

Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν όλοι όσοι με πάθος υποστηρίζουν όλους αυτούς τους ισχυρούς ( πότε τον ένα και πότε τον άλλο) που διαχρονικά καταπατούν το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα, καθότι ΟΛΕΣ οι παρεμβάσεις τους, έγιναν ΧΩΡΙΣ τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Δανειζόμενος την  αισιόδοξη ματιά του παραπάνω Ακαδημαϊκού εξηγώ ότι οι παρεμβάσεις μου έχουν ως μόνο στόχο την αφύπνιση και την αποφυγή της αυτοπαγίδευσης από τον στοχευμένο προπαγανδιστικό, ένθεν κακείθεν, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΌ ορυμαγδό της εποχής, που το μόνο που θέλει είναι ΄΄ΟΠΑΔΟΙ΄΄ 

Μπορούμε να  πάψουμε να είμαστε οπαδοί και να γίνουμε πολίτες με κριτικό πνεύμα, παρέμβαση και συμμετοχή στα δρώμενα της πολιτείας που διαβιούμε?

Ειλικρινά δεν το γνωρίζω, αλλά για ένα είμαι βέβαιος.

Είναι το μόνο που έχουμε να κάνουμε.

Γι’ αυτό ( σελίδα 114)

΄΄ τι μπορείς να κάνεις τέτοιες ώρες όπου δεν αρκούν οι καλές προθέσεις για να εμποδίσουν τη ροή των γεγονότων ή να της δώσουν άλλη κατεύθυνση? Οι πνευματικά άγρυπνοι άνθρωποι που διατηρούν άθικτη την ηθική ευαισθησία τους …. Κάνουν με αμείλικτη αυστηρότητα τον έλεγχο της συνείδησής τους ……ξαναζυγίζουν τις ευθύνες τους και σκληρότεροι ( απέναντι στον εαυτό τους πρώτα κι ύστερα στους άλλους) κηρύττουν το λόγο της απαγορευμένης και καταδιωκόμενης αλήθειας- αδιαφορώντας για τα λιθάρια και τους εμπαιγμούς του αιώνιου θύματος των επιτηδείων …

 Δεν πήγε ποτέ χαμένο το κήρυγμα ( η κατάθεση απόψεων)……το φως θα νικήσει κάποτε το σκοτάδι.”

Θα συμπλήρωνα:

Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!!!!!