Δημήτρης Κατσούλας

Το σκεφτόμασταν πολύ καιρό, από πέρυσι που ζήσαμε τα απανωτά lockdown  αλλά κανένας τελικά  δεν αποφάσιζε, μέχρι που ο αδελφός της Μάριον όταν πήγαμε στην Ιταλία (προ μηνός περίπου) έριξε την ιδέα: ‘να συναντηθούμε’ κάποιο βράδυ διαδικτυακά και όποτε οι υποχρεώσεις μας είναι ολίγες, αυτό να επαναλαμβάνεται. Όπερ και έγινε η συνάθροιση για το Απόδειπνο. Για να είμαι ειλικρινής, τοιούτου είδους ‘συγκεντρώσεις’ για συμπροσευχή και συνεύρεση δεν τις ‘πήγαινα’, το θεωρούσα ως κάτι το ξένο, το απόμακρο, γι αυτό και απείχα ως τώρα. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Στην τεράστια οθόνη των 60 ιντσών που είχα απέναντί μου εμφανίστηκαν σχεδόν μονομιάς άτομα από έξι οικογένειες, τρεις από Ιταλία, μία από Σικελία, δύο από Αυστρία. Ήσυχα και αθόρυβα συγκεντρωμένοι εμπρός από μια κάμερα και με την τεχνολογία ‘υπηρέτη’ μας να μας φέρνει τόσο κοντά, λες κι αν έκανες έτσι με το χέρι σου θα έσφιγγες τo χέρι του Αλφόνσο, της Emilia, της Diana, της Marina… Δεν είμαι υπέρ των απομονώσεων των ανθρώπων γενικώς ούτε και εν καιρώ κορονοϊού, αλλά για παν ενδεχόμενο κι αυτό το Χειμώνα, ας προετοιμαζόμαστε κατά τι περισσότερο μετά από την ξενοιασιά ενός ήσυχου – σχετικά – Καλοκαιριού κι ενός Φθινοπώρου που προβλέπεται άκαρπο όσον αφορά στον τρύγο των αμπελιών μας και στην ‘τρομοκρατία’ των καθηγητάδων που διαπρέπουν στον ιό από τηλεοράσεως.

Κάθε παράθυρο της τηλεόρασης – όσον αφορά στη συνομιλία μας – ήταν για μένα και μια συγκίνηση. Πρόσωπα γνωστά, πρόσωπα οικεία και αγαπημένα, μικρά μουτράκια ν’ αστράφτουν από χαρά γι αυτή μας την ‘ένωση’. Δεν σας το κρύβω ότι υπήρξαν και φορές όπου ‘συνελήφθην’ αμήχανος εγώ, και τούτο γιατί αναρωτιόμουν πώς θα είναι τα πράγματα, εάν αυτή η σύνθεση που βλέπω τώρα στην οθόνη μου είναι ακριβώς η ίδια και σε τίποτα δεν θα την έχει επηρεάσει η πανδημία. Ζούμε πραγματικά κάτι το πρωτόγνωρο, κάτι το οποίο ως ένα βαθμό – ειδικά στους πολύ ευαίσθητους – έχει επιδράσει αρνητικά μέχρι και τα βάθη των ψυχών τους ακόμα, σκεπτόμενοι πώς θα διαμορφωθεί η ζωή μετά από ένα δύο χρόνια… Σε κάθε φάση της ζωής μου νοιώθω ως την ώρα πλήρης κι αυτό το οφείλω στους ανθρώπους που έχω δίπλα μου, στους φίλους που με τυλίγουν με την αγάπη τους και την καθάρια ματιά τους, τους οποίους και ευγνωμονώ. Θα το τολμήσω να πω ότι νοιώθω ευλογημένος, κάτι το οποίο ποτέ δεν θα βγει από το στόμα μου εάν δεν το νοιώθω, πιο πολύ όμως και απ’ όλα αποδίδω μεγαλύτερη σημασία στην προχθεσινή σύναξή μας παραθέτοντας την 18:19-20 παράγραφο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: ‘…Και τρεις και δύο ακόμη πιστοί άνθρωποι αν συγκεντρωνόμεθα στο όνομα του Χριστού για κοινή λατρεία και προσευχή, για συζήτηση πνευματικών πραγμάτων και λήψη αποφάσεων, για μελέτη της Αγίας Γραφής, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους…’. Ομολογώ ότι μετά το Απόδειπνο ηρέμησα, χαλάρωσα, αγάπησα πιο πολύ τους ανθρώπους, αναγνώρισα ακόμα πιο βαθειά τις αδυναμίες τους.

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00